III DEGUSTACJA PIW - WITBIER

Za nami kolejna, trzecia już degustacja piwa Częstochowskiego Kręgu Lokalnego Bractwa Piwnego. To znaczy różnych degustacji było już wiele, ale to była trzecia organizowana przez moją osobę. Tym razem postanowiłem godnie pożegnać kończące się lato i do naszego testu wybrałem witbiera - belgijskie, dość lekkie i orzeźwiające piwo pszeniczne z dodatkiem kolendry, skórki pomarańczy oraz imbiru.

Witbier/biere blanche

Witbier to tradycyjne, belgijskie piwo pszeniczne warzone metodą górnej fermentacji. Charakterystyczną cechą witbiera jest jego wyraźny charakter zbożowy z cytrusowym posmakiem, który powstaje w wyniku specjalnie dobranych szczepów drożdży. Dodatkowo w trakcie warzenia dodaje się skórki pomarańczy curacao, kolendrę, imbir, pszenicę niesłodowaną (nawet do 50% zasypu) i niekiedy owies. Typowy wit jest piwem lekkim do średniego pod względem treściwości, niefiltrowanym, dobrze gaszącym pragnienie. Niesłodowa pszenica ma inny smak niż słód pszeniczny i daje piwu wyraźniejszy charakter zbożowy w porównaniu z niemieckimi piwami pszenicznymi.

Stolicą belgijskiego biere blanche jest miasteczko Hoegaarden w Brabancji, w której w XVIII wieku działało około 30 niewielkich browarów, warzących głównie piwa pszeniczne. Rozwój piw typu pilzner doprowadził jednak do całkowitego zaprzestania produkcji witbierów. W 1957 r. zamknięty został ostatni browar warzący wity. Jednakże piwo pszeniczne w Hoegaarden, a później w całej Belgii odrodziło za sprawą mleczarza o nazwisku Pierre Celis. Zafascynowany piwowarstwem okazjonalnie pomagał warzyć w miejscowym browarze, zanim ten został zamknięty. W 1966 roku otworzył własny browar, w którym postanowił reaktywować zapomniany gatunek belgijskich piw pszenicznych.

Parametry wg BJCP:

-         ekstrakt początkowy 11-12,9%

-         alkohol objętościowo 4,5-5,5%

-         goryczka 10-20 IBU

Aromat
Umiarkowana słodkość (często z delikatnymi nutami miodu i wanilii) wraz z lekkimi, zbożowymi aromatami pszenicy, często z lekką kwaskowatością. Umiarkowany perfumowy zapach kolendry, często połączony z aromatem  przypraw, albo pieprzową nutką na drugim planie. Umiarkowany aromat skórki cytrusowej i pomarańczy. Słaby przyprawowo-ziołowy aromat chmielowy jest opcjonalny, ale nigdy nie powinien przysłonić innych cech. Brak diacetylu.

Barwa

Kolor od bardzo jasno słomkowego do jasno złotego. Piwo jest bardzo mętne co wynika z obecności skrobi i drożdży, i nadaje mleczny, biało-żółty wygląd.

Piana

Gęsta, kremowo-biała piana powinna utrzymywać się długo.

Smak

Przyjemna słodycz (z nutami miodu albo wanilii) i smak skórki pomarańczowej. Piwo jest orzeźwiające, rześkie z wytrawnym, często kwaśnym finiszem. Może posiadać smak pszeniczny. Smaki ziołowo-przyprawowe, pochodzące od kolendry i innych przypraw są powszechne, powinny one jednak być subtelne i zrównoważone, nie dominujące. Przyprawowe i ziemiste posmaki chmielu mogą występować na poziomie od niskiego do ich braku. Brak dwuacetylu.

Goryczka

Goryczka chmielowa może być słaba do średnio słaba (jak w Hefeweizen) i nie powinna wpływać na orzeźwiające aromaty owoców i przypraw, i nie powinna utrzymywać się na finiszu.

Odczucie w ustach
Średnio lekka do średniej treściwość, często z gładkością i lekką kremowością pochodzącą od niesłodowanej pszenicy. Pomimo treściwości i kremowości, finisz jest wytrawny i kwaskowaty. Piwo jest silnie musujące i orzeźwiające z powodu mocnego nagazowania. Nie powinno być ono jednak całkowicie wytrawne, cienkie, ani też lepkie i ciężkie.

 

 

Dla formalności przypominam tylko, że oceniane próbki były anonimowe (nie wiedzieliśmy co pijemy), a punktacja jest zgodna z wytycznymi PSPD, czyli piwo mogło dostać max 50 punktów. Ocenianie były oddzielnie: piana, barwa, aromat, smak, goryczka oraz odczucie w ustach.

W naszym teście wzięło udział 7 piw, w tym jeden egzemplarz pochodził z zagranicy, konkretnie z Ukrainy, żeby zobaczyć jak wypadnie na tle polskiej konkurencji. Nie jest to duża liczba, ale niestety więcej nie udało mi się kupić.

Problem z tego typu piwami polega na tym, że niektóre browary warzą je tylko sezonowo. Druga rzecz, że nie zawsze w jednym sklepie lub w jednym mieście są dostępne wszystkie krajowe wity (zakładając oczywiście, że w ogóle są w danym momencie na rynku). Poprzez owe trudności zabrakło tutaj np. Lady Blanche z AleBrowaru (czego bardziej żałuje) oraz Afrodyty z Olimpu. W zestawieniu za to wylądowało piwo Viva La Wita (po części z braku laku), które jest tak naprawdę witkiem imperialnym.

Nie trzymam Was dłużej w niepewności. Oto wyniki:

1. Podróże Kormorana – Witbier (Browar Kormoran) – 40,5 pkt.
2. Rebel Kolendra (Browar Cornelius/Sulimar) – 35,3
3. Valkiria (Browar Cornelius/Sulimar) - 30,4
4. Żywiec Białe (Grupa Żywiec) – 27,6
5. Оболонь Біле [Obołoń Białe] - 26,6
6. Namysłów Białe Pszeniczne (Browar Namysłów) – 26,3
7. Viva La Wita (Browar Pinta) – 22,9

Zaskoczeni? Bo ja jak cholera! W życiu bym się nie spodziewał takiej porażki Pinty! Głowę, prawą rękę i lewą nogę bym dał sobie odciąć, że Viva La Wita będzie w pierwszej trójce. Przecież kiedyś to piwo było tak zniewalające, oszałamiające i po prostu okrutnie smaczne. A teraz osiągnęło dno totalne. Jeśli obecnie miałbym porównać jakość tego piwa do wysokości, to ewidentnie jest to depresja. Istne Morze Martwe. Wszyscy byli zgodni jak jeden mąż, że to najsłabsze piwo z całego zestawienia. Szejm Browar Pinta. Szejm.

Nie dziwi mnie natomiast zwycięzca z Warmii i Mazur. Browar Kormoran odwalił kawał dobrej roboty i co najważniejsze cały czas trzyma ten sam, wysoki poziom. Gratulacje!

Na pozostałych miejscach podium uplasowały się dwa piwa z Corneliusa, co również mnie po części zdziwiło. Piłem Rebela (Valkirii nie) i było to bardzo słabe piwo. A propos krążą słuchy, że to jest jedno i to samo piwo, tylko ma inne nazwy i robione jest dla innych sieci handlowych. Sam browar w tej sprawie milczy jak grób. Otóż, akurat tak się złożyło, że degustowaliśmy Rebela i Valkirię jedno po drugim i jestem pewien, że to nie są identyczne piwa. Jest spore podobieństwo, ale różnice też łatwo wyłapać. Prawdopodobnie zasyp jest taki sam (stąd niemal identyczne parametry), ale z pewnością różnią się one ilością i/lub rodzajem użytych przypraw.

Jeśli ten tekst Ci się spodobał i nie chcesz, by w przyszłości ominęły Cię kolejne, ciekawe relacje z naszych degustacji – zapisz się do newslettera, dołącz mnie do swoich kręgów Google+ lub polub mój profil na fejsie ;>