Piwa Naszego Powszedniego

  Prolog: Dawno nie piłem żadnego barli łajna , dawno też nie piłem nic z Gościszewa. Pora zatem to zmienić i nadrobić nieco zaległości. O co kaman: Baba Jaga to American Barley Wine . Jego parametry są jednak dosyć niskie. O ile jeszcze 20º mieści się w dolnej granicy stylu, to woltaż jest poniżej owej granicy, co z pewnością może dziwić. Wdzianko: Ciemnobrunatne z burgundowymi refleksami. Piana ładna, dość wysoka, zwarta, drobna i naprawdę trwała. Kichawa mówi: Aromat nie jest jakiś mocno intensywny, ale w miarę przyjemny. Czerwone owoce (tropikalne) fajnie korespondują z lekko opiekanym słodem i skórką chleba. W tle pałętają się nieśmiałe cytrusy oblane słodkawym karmelem. Alkoholu brak. Jadaczka mówi: Spora pełnia zawiera w sobie dużo słodowości o charakterze przypieczonej skórki chleba. Amerykańce także dają o sobie znać – są lekkie cytrusy oraz słodkawe owoce tropikalne (liczi, mango, granat). Dalej mamy trochę chmielu oraz subtelny karmel na finiszu. Chmielowa goryczka

Pamiętam doskonale, jak się człowiek jarał koźlakiem. To było jeszcze przed erą nowej fali. Wówczas koziołek (obok piwa pszenicznego i porteru bałtyckiego) to było piwo wyjątkowe. Dziś pozostał mi tylko sentyment, bo wciąż lubię ten styl. Niedawno natknąłem się na koźlaka z Browaru Recraft. W ogóle ostatnio trochę mi się ich nazbierało, więc spodziewajcie się więcej podobnych wpisów. Niniejsze piwo nie jest jednak zwykłym koźlakiem. Jest to bowiem Smoked Weizen Bourbon Doppelbock . Koźlak podwójny wędzony ze słodem pszenicznym w składzie i płatkami dębowymi z beczki po Bourbonie. Uff! W zasadzie jest to chyba najbardziej wymyślny (złożony) Bock jaki może istnieć. No w sumie można by go jeszcze wymrozić… Aha – piwo nagrodzono srebrnym medalem w konkursie Good Beer 2016.  Recraft Bourbon Bock 19º posiada świetną prezencję. Piwo jest solidnie mętne, ciemno brązowe, z burgundowymi wstawkami. Wieńczy je dosyć pokaźna czapa drobnej i zwartej piany koloru cappuccino , która długo się ut

"Moja Piwniczka" to regularny cykl degustacji porz ą dnie wyle ż akowanych piw (minimum 4-letnich), które pojawiaj ą si ę na blogu mniej wi ę cej raz na miesi ą c w okresie jesienno-zimowym. Wiosna praktycznie już puka do naszych drzwi, zatem to najwyższa pora, by powoli zmieniać piwny kaliber na mniejszy. Rzutem na taśmę więc, degustuję jeszcze jedno piwo w ramach cyklu „Moja Piwniczka”. Ponad sześć lat temu Browar Kraftwerk wypuścił swojego pierwszego portera bałtyckiego o nazwie Jolly Roger . Bardzo prawilne parametry skłaniały do myślenia, że będzie to obiecujący napitek. Tym bardziej, że do piwa dodano dodatkowe składniki, co w tamtym czasie było pewnego rodzaju nowością, jeśli chodzi o styl Baltic Porter . Tak więc w składzie mamy wanilię i lukrecję. Obydwa dodatki powinny pasować do tego rodzaju piwa, o czym zresztą się przekonałem przy okazji pierwszej recenzji. Teraz natomiast dowiem się, jak Jolly Roger smakuje po ponad sześciu latach od rozlewu. P