Piwa Naszego Powszedniego

Browar Kormoran zdążył nas już przyzwyczaić do wypuszczania tzw. sztosów. Wiadomo – niekonwencjonalna butelka, stylowy kartonik, a w środku tęgi mocarz, najczęściej z jakimś mało znanym dodatkiem. No i mamy gotowy przepis na zabijanie się o każdą butelkę. Wszystko zaczęło się od kultowego Imperium Prunum , które swego czasu było najbardziej pożądanym polskim piwem ever . Na szczęście te podły czasy minęły. O dziwo jakoś cicho jest o najnowszym dziecku tego warmińskiego browaru. Cornus Lupus zadebiutował przecież już w styczniu, podczas tegorocznego Święta Porteru Bałtyckiego. Butelki co prawda pojawiły się dopiero przed Wielkanocą, ale póki co jakiegoś blogerskiego parcia na szkło, to ja tu nie widzę. Przypomnijmy – Cornus Lupus to Boil Down Baltic Porter o ekstrakcie początkowym 36,6º Blg!!! Tak kozacki ekstrakt uzyskano tutaj nie poprzez wymrażanie, lecz gotowanie brzeczki w kotle jeszcze przed fermentacją. Przez 24 godziny! Jest to pierwsze tego typu piwo w Polsce. Dzięki t

Pamiętacie marcowy, arcyciekawy tekst „Oko w Oko”, gdzie porównywałem ze sobą dwa piwa z mango? Jeśli nie, to wystarczy pacnąć tutaj . Tak się składa, że dziś tematyka wpisu będzie niemal identyczna, bowiem do ringu ponownie wchodzą piwa mocno naznaczone mango :) Nie muszę chyba przypominać, że to jeden z moich ulubionych owoców? Oczywiście tym razem trunki są inne, bo przecież owoc ten jest bardzo popularny wśród polskich rzemieślników. Żadnego z tych piw nigdy nie piłem, więc szanse na zabłyśnięcie są równe. Po mojej lewej ręce Mangonel ( Wheat IPA) z Browaru Szpunt. W składzie amerykańce, słód pszeniczny i oczywiście pulpa z mango. Po mojej prawej ręce Mangoł ( Milkshake APA) z Browaru Kazimierz. Na pokładzie mamy pure z mango, nowofalowe chmiele, laktozę, płatki owsiane oraz pszenne. Warto chyba zaznaczyć, że jest to blogowy debiut tegoż producenta :) Mangonel Z wyglądu bomba! Jaskrawo pomarańczowy odcień i totalna mętność. Kolor przypomina miąższ z mango, a

Prolog: Po kupnie Konstancina przez Browar Gontyniec vel Czarnków jakoś straciłem zainteresowanie piwami tej marki. Po prostu sentyment mnie blokował. Czułem się mocno zmieszany wiedząc, że produkcja piw Konstancin została przeniesiona do Kamionki. Ale trochę czasu już minęło, więc postanowiłem coś chlapnąć. O co kaman: Konstancin z Dębowej Beczki to jasny lager leżakowany z płatkami drewna dębowego. Jest to doskonale znany zabieg w polskim piwowarstwie, chociaż zazwyczaj w piwach ciemnych. Czasem przynosi to wymierne rezultaty. Sprawdźmy. Wdzianko: Bardzo ładne. Ciemne złoto i idealna klarowność. Do tego kremowa, średnio ziarnista i puszysta pianka o umiarkowanej trwałości. Kichawa mówi: Przyjemny oraz intensywny to aromat. Ciastka, herbatniki, biszkopty, lekka słodowość, a także kwiaty, wanilia oraz muśnięcie karmelem. Pachnie słodko, ale przyjemnie. Jadaczka mówi: Piwo jest przyjemnie gładkie, takie kremowe, nieco śliskie i obłe w odczuciu. Rządzi tu herbatnikowo-chl

Doctora Brew piję ostatnio bardzo rzadko i to wcale nie za sprawą zagrożenia ongiś wybuchami. Po prostu ze dwa razy się mocno rozczarowałem. Zdarza się nawet najlepszym. Jak już pewnie wiecie Doctorki mocno wszystkich zaskoczyli pojawieniem się ostatnio w Biedronce (choć w Lidlu też już przecież bywali). Można się tylko domyślać na jak dużą skalę musieli pójść w produkcję tego jednego piwa. Owszem, po zasiedleniu się w Lwówku Śląskim mogą sobie na to pozwolić, ale w tym miejscu właśnie pojawia się pytanie: czy to jeszcze jest kraft? Czy to wciąż rzemiosło? Nie mnie to oceniać, zresztą kilka tzw. browarów regionalnych już udowodniło, że śmiało może konkurować z mikrusami na tle piw typowo nowofalowych. Amarillo APA to po prostu single hop APA , lecz o dość niskich parametrach, nawet jak na obiecywany styl. Postanowiłem dać piwu szansę i sprawdzić jak sobie radzi Doctor Brew po przejęciu Lwówka.  Piwo w miarę ładnie się prezentuje. Jest klarowne i przyjemnie złociste, al

Miała już być wiosna, miało być ciepło i słonecznie. I co? I śnieg spadł. Wiem, że połowa kwietnia to jeszcze nie lato, ale takie sytuacje są wysoce wkur… Zwłaszcza, gdy tydzień wcześniej zmieniłeś oponki na letnie. Ale ja dzisiaj nie o tym, nie o tym. Dziś debiut na blogu. Browar Sir Beer zagościł w mych skromnych progach. Śląska inicjatywa z Bytomia, w sumie to całkiem niedaleko Czewy przecież. O samym browarze wiem bardzo niewiele. Właścicielem jest Michał Podsiadło, a sam browar jest tak naprawdę browarem restauracyjnym, który zadebiutował w zeszłym roku. Mieści się w bytomskim rynku. Tam, gdzie kiedyś funkcjonowała Piwnica Gawronów. Piwem, na którym dzisiaj się skupię jest Apacz w stylu American Wheat . Wszyscy chyba dobrze wiedzą o co chodzi, więc pozwolę sobie pominąć dyrdymały związane z wyjaśnianiem meandrów tego stosunkowo nowego stylu piwa. Przechodzimy zatem do konsumpcji.  Apacz przywitał mnie nader dziarską i transparentną pianą, która jest wysoka i trwała

No i ponownie jakieś risiątko zawitało na bloga. Nic tylko się cieszyć. Dobra Bozia wie, co sprawia mi radość :) Przystanek Tleń z Borów Tucholskich od zawsze jawił mi się jako bardzo odległy i niedostępny. Zapewne to wina położenia geograficznego, ale też i początkowo słabej dostępności ich piw. Od jakiegoś czasu jednak jest już lepiej w tym temacie, więc nie wahałem się zbytnio przed zakupem RIS Brett Rum BA. Wiem, prawie same skróty, ale już wyjaśniam. Otóż mamy tu imperialnego Stouta poddanego fermentacji dzikimi drożdżami, a później leżakowanego w beczce po rumie. Wymyślnie, nie powiem, choć ten rum to raczej nie moje klimaty. Całość zamknięta jest w fikuśnej małej butelce (pochodzącej z Italii) z „gęsią szyją”, co przypomina kadź warzelną, jak również karafkę. Przyznam, że wygląda uroczo. Makaroniarze to jednak mają styl ;) Natomiast etykieta to typowy paździerz… Dzięki tym wszystkim zabiegom piwo wyszło bardzo złożone. Każdy łyk dostarcza tu naprawdę wielu wraż

Ho ho! Kolejne piwne starcie przed nami :) Szalenie długo się do niego zabierałem, ale w końcu się udało. Zamysł był prosty, nieco gorzej poszło z kupnem piw, a jeszcze gorzej ze znalezieniem czasu. A mówiąc ściślej z wciśnięciem się w harmonogram, który napięty jest jak bicek Pudziana ;) Co my tu mamy? Dwa agrestowe kwasy o jakże zbliżonych parametrach. Żadnego z nich nie piłem, więc emocje podwójne. To znaczy piłem, ale to gdzieś tam na jakimś festiwalu w czterdziestym ósmym… W każdym razie słabo pamiętam. Piwa w teorii mają być do siebie w miarę podobne. Maryensztadt ma 9º Blg, Browar Jana 10,5º. Woltaż jest niemal identyczny, a obydwa trunki potraktowano agrestem. Nie sokiem, czy nektarem, tylko całym owocem. Ale są też i różnice – w Zwoleniu użyto bakterii Lacto, natomiast w Zawierciu postawili na kwaśność samego tylko agrestu. No chyba, że dodali tych malutkich żyjątek, a nie napisali na etykiecie. Sourtime Agrest W wyglądzie piwna klasyka. Intensywnie zł

Sto lat za murzynami to niewiele, przy tym ile ja jestem w plecy z polskim kraftem. I nie chodzi mi tu oczywiście o każde piwo, ale wyłącznie o piwa kultowe, typu must have . Bez wątpienia taką perełką jest Nafciarz Dukielski oraz Imperialny Nafciarz - efekty kooperacji Browaru Dukla i Brokreacja. Piłem już dawno na blogu. Piwo pozamiatało jak trzeba. Później pojawił się Imperialny Nafciarz, najpierw w wersji podstawowej, a później w kilku różnych wersjach barrel aged . Tych wersji pojawiło się całkiem sporo, ale los nie był dla mnie łaskawy i nie dane mi było spróbować żadnego z nich. Aż do dzisiaj :) W moje ręce w końcu wpadł Imperialny Nafciarz Jack Daniel’s BA. Oczywiście w stosownym kartoniku. Jednak nie ma na nim nigdzie wzmianki o Dukli, więc wychodzi na to, że jest to już samodzielnie dzieło Brokreacji. Przypominam, że nie jest to żaden RIS, czy porter bałtycki, lecz Whisky Rye Imperial Brown Porter . Piwo kultowe dla każdego fana torfowych klimatów. Pozycja obowiązko

Jak fajnie, że czuć w końcu pierwsze oddechy wiosny. Słoneczko coraz śmielej sobie poczyna. Żyć się chce, wychodzić na spacery się chce, siedzieć w ogródku piwnym się chce – przede wszystkim ;p Ale ja dzisiaj nie o tym. Pamiętacie jak zupełnie niedawno degustowałem na blogu Dożynki od Pinty? Wielozbożowe wino… No to tym razem sięgam po jego kamrata, czyli ‘wino pszeniczne’. ART+ 18 Honey and Vanilla Wheat Wine (ehhh dziwne te nazwy ma Browar Stu Mostów). Oczywiście jak seria ART to musi być jakaś kooperacja. No i jest, i to nie byle jaka. Sam De Molen maczał w tym palce! Tak więc mamy tu kooperacyjne Wheat Wine z dodatkiem miodu i lasek wanilii. Do tego dochodzi jeszcze ogromnych rozmiarów ekstrakt (27º Blg) oraz moc rzędu 10% alko! Zapowiada się niebagatelna słodycz, ale czasem pozory lubią mylić. Jedziemy z tematem :) Piwo wylata z butelki do szkła. Jest wyraźne mętne (nie wstrząsane), takie bursztynowo-miodowe w barwie. Pianka też niczego sobie. Może nie jakaś bard

Sok z Żuka…. Piwo z Żuka…. Czekajcie, jak to było? ;p Oczywiście chodzi mi o częstochowskiego kontraktowca, a nie film (co prawda kultowy). Browar ten najbardziej chyba jest znany z Kwasu z Akumulatora. Nie to, że chłopaki sobie przechylają baterię od samochodu i żłopią! Co to, to nie. Po prostu piwo se tak nazwali. Kwas z Akumulatora. Słowo „kwas” należy oczywiście rozumieć dosłownie, bo jest to piwo typu sour . Próżno tu jednak szukać słynnych bakterii z rodziny Lacto, co niektórych zapewne będzie dziwić. Otóż do piwa dodano soku z limonki i też jest kwaśno. Można? Można. Piłem to piwo już kilkukrotnie i dlatego znam je najbardziej z całej oferty Piwa z Żuka. Śmiało mogę powiedzieć, że z chęcią do niego wracam. Zresztą, sądząc po fanpejdżu browaru, nie ja jeden. To co? Pijemy to piwo z żuka, a może z akumulatora? Sam już nie wiem ;> Siup do szkła (firmowego rzecz jasna). Piwo jest wyraźnie mętne, ciemno-złote w barwie, choć pod światło to chyba bardziej takie miod

Browar Harpagan rzadko gości u mnie na blogu. Tak jakoś się składa. Tak po prostu, bez żadnego drugiego dna. Zresztą, obok Harpagana mógłbym wymienić jeszcze kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt innych browarów. Po prostu jest tego za dużo. Nie ogarniam. Ba! Nie znam z nazwy nawet połowy nowo startujących przybytków. Za dużo musiałbym w sieci przesiadywać, a i procesorek już przecież nie taki jak kiedyś ;) Jednakże, gdy Harpaganowskie Ezoteryczne Szuwary wjechały na salony, to nie mogłem przejść ot tak obojętnie. No po prostu się nie dało. Napaliłem się na to piwko, jak nauczyciel na podwyżkę. Nie wytrzymałem – musiałem zakupić. Pomijam już zarąbistą etykietę i równie zarąbistą nazwę. U Harpaganów to przecież standard. Jednakże w środku czai się porter bałtycki! Imperialny. Z dodatkiem wiśni! Równo 24º Blg. To nie może się nie udać – pomyślałem. No to sprawdźmy, czy miałem rację.  Jak to wygląda? Piana niska i skąpa. Samo piwo wygląda na czarne. Przynajmniej wydaje się ta

Marzec przeszedł już do historii, a ja mam dobrą wiadomość dla fanów, jak również włodarzy dwóch browarów. Miałem ciężki orzech do zgryzienia , który trunek pity w marcu uznać za najlepszy, za najbardziej wyrywający z kapci. Nie mniej jednak tytuł PIWO MIESIĄCA – MARZEC 2019 wręczam browarom Nepomucen i Widawa za piwo Dark Forest !!! :D Chylę czoła za tak dobrze dopieszczone piwo. Macie u mnie wielki respect .  Jak pisałem powyżej – wybrać to jedno najlepsze było mi niezwykle trudno. Aż trzy piwa dostały w marcu dziewiątkę! Mój wybór padł jednak na imperialny porter bałtycki z dodatkiem iglaków , bo to właśnie one kształtują bardzo specyficzny odbiór tego kooperacyjnego napitku. Gałązki sosny, świerku oraz jodły to bardzo słabo zbadany obszar w polskim piwowarstwie. Czynią one jednak dany trunek niebywale wyjątkowym, charakterystycznym i wysoce oryginalnym. Naprawdę doznania się niesamowite. Szczerze polecam, bo warto :) Zobacz także: Piwo Miesiąca – Luty