Piwa Naszego Powszedniego

"Moja Piwniczka" to regularny cykl degustacji porz ą dnie wyle ż akowanych piw (minimum 4-letnich), które pojawiaj ą si ę na blogu mniej wi ę cej raz na miesi ą c w okresie jesienno-zimowym.   Czas leci nieubłaganie szybko. Człowiek się starzej i piwa się starzeją. Człowiek wraz z wiekiem tylko traci, a piwa… tu już bywa różnie. W pewnych konkretnych przypadkach zazwyczaj zyskują, ale nie jest to regułą. To zależy od miliona różnych czynników, ale po to właśnie powstał ten cykl, by ów temat badać i zgłębiać. Nie teoretyzować, a uczyć się w praktyce. Bo przecież jak mówi słynne powiedzenie, to praktyka czyni mistrza :) Dziś bierzemy na warsztat porter bałtycki z Browarów Kujawsko-Pomorskich Krajan. Za dużo o tym piwie powiedzieć nie mogę, bo piłem je raptem dwa razy. Tak gwoli wyjaśnienia – Porter Krajan oraz Kujawskie Porter to jedno i to samo piwo. Z tego co zauważyłem nie należy ono do jakichś wybitnie zapadających w pamięci ‘bałtyków’. Nie mówię oczywiście, że

Browar Bojanowo rzutem na taśmę zdążył przed Świętem Porteru Bałtyckiego, zalewając Lidlowskie półki swoim nowym ‘bałtykiem’. Rzecz jasna piwo pojawiło się zapewne nie tylko w tej szwabskiej sieciówce, ale tam po prostu było go najłatwiej dostać. To znaczy można go było dostać dopiero po tym jak się pojawił, czyli jakieś 2-3 dni później niż sugerowała gazetka Lidla… Zostawmy jednak te bezcelowe dywagacje. Piwo zakupione i to po dobrej cenie, więc koniec końców trza się cieszyć. Chociaż w sumie to okaże się w trakcie degustacji, czy dukaty nie zostały tutaj zwyczajnie zmarnowane. Bowiem już pierwszego dnia w internetach polała się fala hejtu na nowego Bojana. Wśród kilku fatalnych opinii znalazłem tylko jedną w miarę pozytywną. Brzmi to groźnie, choć z drugiej strony wiem, że cebulactwo i trollowanie to nasze cechy narodowe. Bojan Porter to na papierze całkiem rozsądny porter bałtycki. Z prawilnych 22º Plato wyciągnięto równo 9% alkoholu. Szklanki w dłoń! :) Styczniowa n

Ci co weszli w kraft stosunkowo niedawno nie znają czaru Grand Championa. Tym bardziej nie znają czaru św. pamięci Festiwalu Birofilia (R.I.P.). Człowiek gnał specjalnie pekaesem, czy innym PKP na drugi koniec Polski, by uczestniczyć w prawdziwym święcie piwa. A gnał tak daleko, bo nie miał wyboru jak teraz. Przed rokiem 2010 na palcach jednej ręki można było wyliczyć piwne festiwale z prawdziwego zdarzenia, a tych palców i tak by jeszcze zostało… Wspomnień czar. Reliktem wspomnianej imprezy jest Grand Champion – najlepsze piwo Konkursu Piw Domowych PSPD. Najnowszym XV Grand Championem była oczywiście Nowa Anglia w stylu NEIPA. Czym więc jest mój dzisiejszy gość, czyli Rye Wine Cieszyńskie? Ano jest to taki wice Grand Champion 2017 – nagroda specjalna Browaru Zamkowego Cieszyn. Piwo było tak dobre, że je także postanowiono uwarzyć w Cieszynie, tyle że rok później niż Nowa Anglia. Autorem receptury jest znany piwowar domowy Mariusz Bystryk. Przyznam, że najarałem się na to piwo

Słowo się rzekło! Trochę musieliście poczekać na ten wpis, ale w końcu udało mi się pocisnąć z tematem. Specjalnie dla Was i niejako na Wasze żądanie zrobiłem Wielki Test Musztard z firmy Roleski! :) Tytułem wstępu, by nieco wtajemniczyć Was w świat musztard zapraszam (tych co jeszcze nie czytali) do mojego artykułu pt. „ Musztarda niejedno ma imię ”. Znajdziecie tam szereg niezbędnych i ciekawych informacji odnoście tej niedocenianej wg mnie przyprawy. A teraz trochę o samym teście. Na warsztat wziąłem 13 różnych musztard . W zasadzie to wszystkie od Roleskiego z wyjątkiem Stołowej i tych z przedrostkiem bio . Musztardy jadłem razem z chłodną parówką, co by jej temperatura przez cały czas była jednakowa. Po każdej musztardzie robiłem kilkuminutową przerwę i popijałem wodę, aby wypłukać z ust smak poprzedniej. Głownie skupiałem się oczywiście na smaku, jego ostrości i pikantności o ile jakaś była. Rzecz jasna oceniałem też sam zapach oraz konsystencję. Wszystko to oczywiś

Wbrew styczniowej aurze sięgam dzisiaj po Szabrownika z Browaru Profesja. Piwo stosunkowo nowe, bo gdzieś z okolic listopada niedawno minionego roku. Szabrownik to piwo w „stylu” Graff , czyli połączenie brzeczki słodowej oraz soku jabłkowego, tworzące hybrydę piwa i cydru. Tak więc najsampierw ktoś wymyślił Braggota (połączenie piwa i miodu pitnego), a teraz jakiś geniusz wpadł na pomysł zmieszania piwa z cydrem. No dobra, niech tam będzie, choć wiele sobie nie obiecuje. Nie lubię jednak dzielić skóry na niedźwiedziu, więc nie ma co zapeszać. A nuż mnie ten napitek zaskoczy, że kapci będę musiał szukać za drzwiami wejściowymi. Z ciekawostek dodam jeszcze, że piwo nachmielono dosyć rzadkimi polskimi chmielami – Puławskim i Oktawią. Można? Można. A wszędzie tylko ta Marynka, Sybilla i Lubelski… Ponadto całość przefermentowano dzikimi drożdżami z rodziny Brettanomyces! Tak więc już nawet w teorii nie jest to jakieś bardzo nudne piwo. Czek dis ałt ! Otwieram i przelewam