KSIĄŻĘCE CHLEBOWO MIODOWE

ALK.5,5%. Tej jesieni seria piw Książęce z Kompanii Piwowarskiej wzbogaciła się o nowego osobnika. Książęce Chlebowo Miodowe to już trzecie limitowane piwo, które lider piwnego rynku proponuje nam na okres jesienno-zimowy. Dwa lata temu było to Korzenne Aromatyczne (całkiem dobry lager z przyprawami), rok temu Burgundowe Trzy Słody, a obecnie jest to również lager (a jakże!) z dodatkiem miodu lipowego. Mimo nazwy do jego produkcji nie użyto żadnego pieczywa.

Co ciekawe oferta letnia nie ulega żadnym modyfikacjom, wciąż jest taka sama w przeciwieństwie do jej zimowego odpowiednika.

Niestety tym razem podejście KP mnie stanowczo rozczarowało. W obecnych czasach wypuszczać piwo miodowe, to tak jakby wyprodukować czarno-biały telewizor! Gdzie sens, gdzie logika? W momencie, gdy Żywiec zaproponował nam American Pale Ale, czy jest możliwość, że znajdą się jacyś amatorzy tysięcznego piwa miodowego? 

Książęce Chlebowo Miodowe zostało wyposażone w firmową szklankę, która nawet mi się podoba. Gdyby tylko zwężenie w dolnej części było jeszcze większe, to byłoby jedno z bardziej pożądanych przeze mnie szkieł do degustacji.

Po przelaniu przywitała mnie urokliwa kołderka piany o barwie ecru. Jej mieszano ziarnista osobowość jest dość obfita i puszysta, jednak finalnie niezbyt długo cieszy narząd wzroku. Do lacingu natomiast nie można się w żaden sposób przyczepić – pianka fajnie brudzi szkło.

Piwo jest przeciętnie wysycone, co mnie poniekąd zdziwiło. Jego barwa jest bardzo ładna, miedziana z rubinowymi przebłyskami. Podoba mi się.

W aromacie beztrosko baraszkuje sobie wyraźna karmelowa woń, wspierana przez liczne niuanse lekko opiekanych słodów i tostów. W odległych zakamarkach można natomiast poczuć subtelne akcenty suszonych śliwek, rodzynek i czarnych porzeczek. Chmiel na minimalnym poziomie (praktycznie nieobecny), podobnie zresztą jak zapowiadany miód, ale to chyba nawet lepiej. Chlebowość występuje tutaj tylko i wyłącznie pod postacią tostów. Trochę przypomina mi to słabego, rozwodnionego koźlaka.

W ustach piwo sprawia wrażenie średnio gładkiego, acz lekko pustawego. Jest lekko słodkawe, ale jak na piwo z udziałem miodu słodyczy jest tu stosunkowo mało. W smaku dominują aspekty typowo słodowe, wspierane klimatami lekko opiekanego pieczywa. Na drugim planie spotkamy odrobinę karmelu oraz delikatną i subtelną owocowość. Miodu próżno tu szukać, podobnie zresztą jak chmielu. Na finiszu występuje coś na kształt bardzo łagodnej i stonowanej goryczki, która nie odgrywa w tym spektaklu żadnej znaczącej roli.

Piwo jest co najwyżej średnio treściwe, pustawe, chwilami wręcz wodniste. Ciało słodowe jest lekkie, a pełnia niska. Z pijalnością jest przeciętnie, ale to zależy, kto co lubi.

Podsumowując jest to niezbyt udany eksperyment, który wyraźnie mnie rozczarował. O ile jeszcze można w nim odnaleźć jakieś elementy chlebowe (tosty, opiekane pieczywo), o tyle aspektów miodowych, to ja tu nie czuję. Karmel to nie to samo, co miód pszczeli.

I to ma być piwo na zimę? Bez jaj panowie!

OCENA: 4/10

CENA: paczka od producenta

KOMPANIA PIWOWARSKA