NAMYSŁÓW CIEMNE TYPU IRLANDZKIEGO

Ktoś tu sobie normalnie jaja robi. Ktoś bez żenady pogrywa publiką. Owija nas wokół palca, robi w bambuko, wkręca wała, wpuszcza w maliny. Tak nie może być. Zgłaszam veto!

Dzisiaj na wokandzie ląduje Namysłów Ciemne Typu Irlandzkiego… że co proszę? Że to niby Stout ma być?! W takim razie ja jestem Matka Teresa z Kalkuty ;)

Za takimi zagrywkami to trzeba uważać. Co myśli w miarę świadomy spijacz napoju z pianką, gdy czyta taki tekst: „ piwo ciemne typu irlandzkiego”? No, a co ma kuźwa myśleć? Stout i już. Czarny jak smoła, lekki w odbiorze, ale mocno palony, kawowy, gorzki i wytrawny jak stuletnia Whisky. Niestety piwo z Namysłowa nie ma  żadnej z tych cech…

OK – można się tłumaczyć, że nigdzie nie jest napisane, że to Stout. Zgadza się, ale dlaczego w takim razie nazwa tego piwa nie kończy się na słowie „ciemne”?

Pomijając przynależność tegoż do jakiejkolwiek kategorii, napitek ten jest dość znośny, by nie powiedzieć smaczny. Piwo jest słodkawe, umiarkowanie pełne w smaku, o silnym melanoidowym zacięciu. Pełno tu skórki od chleba, tostów, karmelu i przypieczonego spodu od ciasta. Pojawiają się też opiekane (nie palone) słody, polane z lekka słodko-gorzką czekoladą oraz ciemnym miodkiem (powiedziałbym Wam rodzaj, ale kompletnie nie znam się na miodach). W posmaku na wierzch wychodzi delikatna goryczka. Krótka, bardzo gładka i szlachetna. Wbrew pozorom nawet nieźle równoważy ona słodową podbudowę. Szału ni ma, ale pić się da.

Najlepiej jednak piwo wypada, gdy się na nie patrzy. Klarowna ciecz nosi przepiękne czerwono-miedziane wdzianko z niewielkimi rubinowymi wstawkami. Naprawdę coś pięknego! Do tego dochodzi olbrzymia czapa drobnej i zwartej piany w kolorze ecru (na barwach znam się zdecydowanie lepiej niż na miodkach). Piana jest puszysta i naprawdę długowieczna. Opada bardzo wolno, zostawiając na ściankach cudną koronkę :)

Masturbując się podczas oglądania tego piwa, robię małą przerwę, by powąchać ten specyfik. Przyznam się bez bicia, że zapach też niejednemu może się spodobać. Natomiast wcale nie mówię, że to muszę być ja. Ciecz pachnie intensywnie. Ponownie rządzą tu opiekane klimaty – skórki chleba, tosty, przypalany karmel, a nawet lekkie toffi. Czy jest miodek? Nie, raczej nie. No, chyba że przed chwilą wyjąłeś palca z ucha… W zapachu, ale tak bardziej z tyłu pojawia się też mleczna czekolada, prażone słody, jakieś kruche ciasteczka oraz cukierki „krówki”. Dość jednostronny i słodki to aromat, ale pachnie w porządku o ile ktoś oczekiwał takich klimatów. Mimo braku fajerwerków nos można zanurzyć w szkle.

Cóż… dziwne jest to piwo. Słodkie, ale nie mulące, przy tym dość jednostajne, ale na pewno nie jest niedobre. Pełnia jest odpowiednia, podobnie jak balans, czy treściwość. Niestety pije się je niezbyt szybko. Nie za często budzi się we mnie ochota sięgania po zawartość szejkera, ale nie przejmuje się tym. Po prostu to piwo jest nie dla mnie.

Gdzieś czytałem na necie opis, że jest to Irish Dark Ale. Niech będzie, ale jak dla mnie jest to przeciętnej maści Dunkel/Dark Lager. Nie mam pojęcia czemu ma służyć tutaj górna fermentacja?

OCENA: 6/10

CENA: ok 3.50ZŁ

ALK. 4,7%

TERMIN WAŻNOŚCI: 07.01.2016

BROWAR NAMYSŁÓW