WHEATODON z FABRYKI PIWA

Dzisiaj postanowiłem na ruszt wrzucić mastodonta…, wróć – Wheatodon Piotrek, Wheatodon. To taki pszeniczny mastodont, przynajmniej według Fabryki Piwa.

Mamy tu do czynienia z Imperial American Wheat. W sumie czemu by nie? Kto bogatemu zabroni? Przecież na rynku mamy już różne dziwne dziwactwa typu imperialne grodziskie, imperialnego pilsa, imperialną pszenicę, imperialne Gose, więc czemu by  miało zabraknąć imperialnej amerykańskiej pszenicy? Kto komu zabroni z typowo lekkiego piwa zrobić solidną „dziewiętnastkę” z 100 IBU na pokładzie? No nikt. W tym kraju wszystko jest dozwolone. Demokracja Panie, demokracja. Rządy ludu, strajki i inne manifestacje. Ostatnio gdzieś czytałem, że Radom żąda dostępu do morza! ;p

Przelewam ci ja tego pszenicznego mastodonta do szkła. Pieni się to cholerstwa jak na pszenicę przystało. Pierzynka jest obfita, drobna i zwarta. Opada w żółwim tempie, pięknie przy tym krążkując. Lejsing jest trwały i bardzo cieszy źrenice. Piwko samo w sobie też piknie wygląda – pomarańczowo-miodowy odcień cudnie się prezentuje w szkle. 

Wygląd, wyglądem, ale przecież od patrzenia procenty nie wejdą. Trzeba się napić. Piwo przez pierwszą sekundę wnosi pewne pokłady słodowej słodyczy, jednak szybko jej miejsce zastępują amerykańce z mango i grejpfrutem na czele. I nie chodzi tu bynajmniej o sok, lecz o skórkę, a dokładniej albedo. Samych cytrusów poza grejpfrutem jest tutaj tyle, co kot napłakał i to taki mizerny kot, któremu już dawno właścicielka whiskasa nie dała (nie mylić z Tomaszem Kotem lub tym znanym skoczkiem). Dalej jest już tylko słodka pszenica, jakieś zioła oraz całkiem sporo żywicy. O tak, żywicę wyczuje tu nawet amator Tatry w puszce. Finisz został zaznaczony w postaci dość mocnej (ale nie jakoś strasznie) goryczki o umiarkowanie przyjemnym, ziołowo-grejpfrutowym profilu. Goryczka jest wporzo, choć minimalnie zalega. Ale sorry, tych 100 IBU to ja tu nie czuję. Chyba kogoś wyobraźnia poniosła. To nie kraina OZ, czy jakaś Narnia, gdzie wszystko jest możliwe. Tu jest Polska (i tu się pije jak mawiał klasyk).

Poznęcałem się trochę nad aromatem, więc czas teraz wsadzić nochal do szklanki i powąchać. Wheatodon pachnie dość wyraźnie i przyjemnie, ale na pewno już nie tak rześko jak klasyczna wersja tego stylu. Mamy tu mariaż pszenicy, słodu i odchmielowych naleciałości wprost z ju-es-ej. Czerwone owoce tropikalne ochoczą buzują w szkle i mam wrażenie, że są bardziej wyraźne niż w smaku. Na dalszym planie do kadru załapała się też leśna żywica (świeża i pachnąca) oraz iglaki. Mhmmm… to rozumiem. O take krafty walczyłem – jak mawiał Kopyr ;) W tle czai się jeszcze odrobina karmelu i słodkawych, lekko opiekanych biszkoptów. Całość jest nawet zgrabna, z pewnością może się podobać.

Imperialnego amerikan łita z Fabryki Piwa pije się nawet nieźle. Piwo jest umiarkowanie rześkie, dość treściwe i bardzo pełne w smaku. Oczywiście przy takich parametrach nikt nie oczekuje, że zniknie ze szkła w pięć sekund, ale naprawdę pijalność jest w porządku. Balans też niczego sobie, choć z biegiem czasu trochę może męczyć nieco zalegająca goryczka.

Odnoszę też wrażenie, że sam aromat jest wyraźnie ciekawszy niż smak, no ale oczywiście piwo muszę ocenić jako całość. Tak więc podsumowując jest to niezły wywar, którego bez problemu i wstydu można się napić. Może nie do końca rozumiem jaką miałby w mym życiu pełnić funkcję, ale na pewno nie jest to zły trunek. Jednak osobiście wolę klasyczne podejście do tematu, choćby ichniejsze Summer Memories.

OCENA: 7/10

CENA: ok 8ZŁ

ALK. 7%

TERMIN WAŻNOŚCI: 15.01.2017

FABRYKA PIWA//SZCZYRZYCKI BROWAR CYSTERSÓW „GRYF”