Przejdź do głównej zawartości

27,5 RUSSIAN IMPERIAL STOUT



Nowy Rok 2017 zaczynam od niezłego sztosiku. Prawdziwej petardy, która swoją mocą przeciętnej maści RISy kładzie na łopatki i rozrywa na strzępy. Dziś w mych skromnych progach gości najmocniejszy i najbardziej tęgi RIS od Doctorków, który na tą chwilę jest jednym z trzech najmocniejszych polskich piw, ever! 12,5% alko i 27,5° Plato mogą powalić nawet słonia ;p
Dzisiaj odwróciłem kota ogonem – wstęp piszę nie przed, a w trakcie degustacji. Powaga sytuacji mnie do tego zmusiła. Cena tego piwa też mnie do tego zmusiła. Prześliczna etykieta też mnie do tego zmusiła, podobnie jak zabójcze parametry.
Wygląd opakowania naprawdę ma ogromne znaczenie. Mocno pobudza wyobraźnię, ale też oczekiwania. Już od samego patrzenia się na tą ekskluzywną etykietę załącza mi się nienaturalny ślinotok. Aksamitny, gruby papier, do tego czarne tło i tłoczona, ozdobna oraz „posrebrzana” czcionka. Niejeden fetyszysta chciałby się owinąć w taki papier i sobie poużywać ;)


Przelałem bohatera do szkła. Już wtedy okazało się, że ciecz nie jest tak gęsta jak sądziłem po ekstrakcie, ale i tak nie jest źle. Zamiast oleju silnikowego jest syrop na kaszel. Też może być. Piwo jest niemal totalnie czarne, pokryte umiarkowanie obfitą pianą o barwie jasnego beżu. Piana jest drobna, ale puszysta. Bardzo długo cieszy gały.
Ładnie to wszystko wygląda, ale nie po to wydałem tyle hajsu, żeby gapić się na piwo. Czas zmoczyć dzioba. Jest dobrze, jest moc, jest siła. 27,5 RIS skrupulatnie rozlewa się po podniebieniu. Od razu powiem, że alkohol jest w zasadzie nieobecny! Skubańcy świetnie go ukryli. Piwo jest wyraźnie kawowe, kojarzy mi się z mocnym espresso. W posmaku czuć prażone ziarno kawy, palone słody, czekoladę deserową i szczyptę popiołu. Z biegiem czasu z tła po cichu wyłaniają się delikatne nuty suszonych owoców oraz melasy. Na finiszu na wierzch wypływa kawowo-palona goryczka, która jak na Doctorków jest dość lekka bym powiedział. Lekka, bardzo krótka, gładka, ułożona i szlachetna. Nic mnie tu nie szarpie, nie drapie, nie zalega. Zupełnie nie w stylu Doctor Brew – WTF? Smaczne to jest, ale jakieś takie bardzo ugrzecznione. Spodziewałem się większego pazura z ich strony.

Aromat też sprawia bardzo miłe wrażenie. Jest bogaty i złożony, choć do orgazmu daleka droga. Dominuje w nim sowita doza czekolady deserowej oraz pralinek, tych z wyższej półki rzecz jasna. W zapachu piękny koncert dają też suszone owoce, które w smaku były wyraźnie stonowane. Ze szkła bucha cudny aromat suszonych śliwek, rodzynek i daktyli. Ach, można wąchać bez końca! Palone słody występują dopiero w trzecim rzędzie, podobnie jak łagodna kawa ze śmietanką. Czwarty rząd to miejscówka dla ulotnych nut karmelu i cukru trzcinowego. Zupełnie w tle natomiast pobrzmiewa miły dla nosa likierowy aromat, który wnosi  tu pewną dozę szlachetności i splendoru. Cóż, dosyć słodko to wszystko pachnie, ale ja lubię takie klimaty.
Mój dzisiejszy gość ma dwa oblicza – słodkawy i owocowy aromat oraz dość palony i kawowy smak. Spora głębia smaku, niezła gęstość i gładka faktura dobrze dogadują się tutaj z umiarkowanie treściwym charakterem tego napitku. Goryczka (jak również balans) jest spoko, tylko wg mnie chyba odrobinę za słaba jak na ten ekstrakt. Teraz dwa słowa o alkoholu. Jak na ten woltaż, to panowie z DB świetnie go schowali. Nie wiem, czy do jakiejś szafy, czy do kufra wepchnęli te procenty, ale naprawdę genialna robota. Pijalność też jest gitara – 27,5Blg i 12,5% alko szybko znika ze szkła, przy okazji siejąc spore spustoszenie w czaszce.
Bardzo dobre piwo z tego wyszło, choć otwarcie powiem, że po cichu liczyłem na ciut więcej. Szczególnie w smaku można by się pokusić o większą ilość fajerwerków i trochę więcej ciała. Mówiłem, że po takiej etykiecie oczekiwania są horrendalnie duże ;p
OCENA: 8/10
CENA: ok 16ZŁ
ALK. 12,5%
TERMIN WAŻNOŚCI: 30.05.2017
DOCTOR BREW//BROWAR BARTEK

Komentarze

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

SHORT TEST: Dojlidy Classic powraca

  Prolog: Kompania Piwowarska wskrzesiła markę Dojlidy. To fakt, a nie żaden ponury żart. Nie znam dokładnie historii tej marki (Dojlidy to nie było tylko jedno piwo), ale Kompania Piwowarska szybko się jej pozbyła, gdy stała się właścicielem browaru w Białymstoku. O co kaman: Dojlidy Classic, to oczywiście „jasne pełne”. To nie jest identyczne piwo, jak było kiedyś. Jest po prostu „inspirowane oryginalną recepturą” i powraca w odświeżonej formie jako hołd dla wielowiekowego dziedzictwa marki. Znaczy się – gówno z tego będzie. Wdzianko: Ładne, głęboko złociste, nie takie blade, jak typowy koncerniak. Piana średnio ziarnista, nader obfita, umiarkowanie trwała. Kichawa mówi: Dosyć ładny, świeży, głównie chlebowy zapaszek. Do tego dochodzą jakieś ciastka, słód oraz subtelny chmiel w oddali. Całość pachnie rześko i naprawdę solidnie. Jadaczka mówi: Dużo słodu, herbatników, chlebka i zboża. Ciała to tu nie brakuje. W tle biszkopty oraz delikatna chmielowość. Goryczka jakaś tam...

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw...

WIELKI TEST PIW NIEPASTERYZOWANYCH

Był wieczór. Była zima. Był luty i było zimno, ale nie było śniegu. Na kwadrat wjechało mi kilkoro znajomych z tortem, szampanem i „czymś mocniejszym”. Tak, dwa dni wcześniej miałem urodziny. Nie powiem które, bo i tak zabrakłoby Wam palców do liczenia. Podpowiem tylko, że „trójka” z przodu już jakiś czas temu wskoczyła ;) Przyjąłem gości z wielką uciechą, no ale przecież w gościach nie można siedzieć o suchym pysku. No to tak na rozgrzewkę żeśmy zrobili test – Wielki Test Piw Niepasteryzowanych! A co było dalej, to już pozostanie naszą słodką tajemnicą ;p Planowałem to już od bardzo dawna, ale Bóg mi świadkiem, naprawdę ciężko jest zebrać odpowiednią ekipę. Moja ekipa do Wielkich Testów oczywiście nie jest stała jak możecie zobaczyć po zdjęciach, ale można powiedzieć, że trzon „testerów” pozostaje raczej niezmienny. Cóż ciekawego jest w piwach niepasteryzowanych? W sumie to nic. Wydaje mi się, że boom na tego typu napitki już dawno minął. Obecnie chyba już mało kto daje się ...

OKO W OKO - Perła Chmielowa vs Perła Export

  Było już porównanie Perły Chmielowej Pils w brązowej i zielonej butelce ( tutaj ), no więc w końcu przyszedł czas rozstrzygnąć, która Perełka jest lepsza – Chmielowa, czy Export. Obydwie z pewnością mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja raczej opowiadam się za tymi pierwszymi, choć z pewną rezerwą. A tak osobiście i prywatnie, to wolę Chmielową, ale w brązowej flaszce. Co ciekawe, Perła Export pojawiła się na blogu, jako jedna z pierwszych recenzji, a było to równo dziesięć lat temu… To, że są to te same piwa już na wstępie trzeba wykluczyć, bowiem woltaż aż nadto się różni. Producent w obydwu przypadkach nie podaje składu, więc nie wiemy tak naprawdę, jakie różnice są na papierze, ale za chwilę przekonam się, jakie będą w ocenie organoleptycznej. Perła Chmielowa Pils Ładne piwko, złociste, klarowne. Piana średnio obfita, dość rzadka i szybko się dziurawi. Kilka minut i już jej nie było. Lacingu brak. W smaku znajome nuty trawiastego chmielu, ziół oraz jasne...

V.I.P. MOCNE Z BIEDRONKI - RÓŻNICE MIĘDZY PUSZKĄ A BUTELKĄ

Ludzie ratunku! „Bieda-piwo” z biedry wkracza na salony! Kto nigdy w życiu nie pił V.I.P.a z Biedronki niech pierwszy rzuci we mnie kamieniem. Żadnych chętnych? Tak myślałem.  V.I.P. Mocne to piwo kultowe . Jest bezczelnie tanie, mocne (nieźle dmucha w kaszkiet) i można je kupić w każdym z tysięcy sklepów największej sieci handlowej w tym kraju. Stosunek ceny do procentów jest w V.I.P.ie tak korzystny, że wywołuje spazmy i inne orgazmy wśród głodnej alkoholu klienteli. Zna je każdy, a kto nie zna, ten musi poznać . Mi też kilka razy zdarzyło się mieć z nim kontakt. W czasach liceum człowiek nie miał zbyt wiele hajsu, więc musiał sobie jakoś radzić… Ale nie o tym miało być, nie o tym. Odkąd pamiętam na biedronkowej półce zawsze dumnie stały puszki z V.I.P.em. Jednak ku mojemu zdziwieniu jakiś czas temu obok puszek pojawiły się także butelki! Biorę jedną do łapy i czytam: „Wyprodukowano przez – Zakłady Piwowarskie Głubczyce S.A.”. O żesz w mordę – pomyślałem. Przecież p...

Argus IPA z Lidla

Chyba pierwszy raz w historii moje zdjęcie wrzucone do sieci wywołało jakąś „gównoburzę”, a przynajmniej mikro „gównoburzę”. Chodzi o fotkę Argusa IPA sprzed sześciu tygodni. Na tym Argusie nie ma, ani słowa po polsku. W zamian są węgierskie napisy i adres siedziby Lidla z Węgier. No co sobie wówczas człowiek mógł pomyśleć? Że piwo wyprodukowano nad Dunajem, ale jakimś dziwnym przypadkiem trafiło do Polski. Otóż, okazało się raczej coś odwrotnego, bowiem uwarzono je w Browarze Jędrzejów, należącym do Van Pura. Wydaje mi się, że jest to wersja eksportowa, która miała właśnie trafić na Węgry, ale przez jakąś pomyłkę część partii trafiła do „polskich” Lidlów. Po pewnym czasie, do tego samego Lidla dotarło już właściwe opakowanie z polskimi oznaczeniami. Jednakże różniące się kolorem przewodnim. Ja dzisiaj degustuję ‘wersję węgierską’. Nie wiadomo jaki tu jest ekstrakt, ani właściwie jaki to rodzaj ipki. Na pewno session , a co więcej, to zaraz się okaże.   Piwo jest takie trochę ci...

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

  W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów,...

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst...