WRCLW RYE RIS Barrel Aged

Wrocław – miasto stu mostów. Browar Stu Mostów musi być zatem z Wrocławia. Już na wstępie kłaniam się nisko i całuję rączki, bo ekipa Stu Mostów właśnie debiutuje u mnie na blogu. Wstyd się przyznać, ale generalnie jest to moje pierwsze w życiu piwo z tego browaru. Ever. Zresztą jaki to wstyd przy ponad 150-ciu browarach w Polsce, nie licząc kontraktowców. Wstyd to jest popijać ukradkiem w zakrystii wino mszalne, albo walić konia w szkolnej ubikacji...

Dzisiaj na tapecie jak widzicie RIS, dokładniej żytni RIS, a jeszcze dokładniej żytni RIS leżakowany w dębowej beczce po burbonie. Szacun! Takie klimaty, to już na dzień dobry propsuję.

Browar Stu Mostów kilka miesięcy temu miał już w swojej ofercie ruskiego imperialnego stałta. Wszyscy zgodnie twierdzili, że czterech liter nie urywał, toteż w Stu Mostach postanowili zrobić wersję barrel aged tego piwa. Wlali je do dębowych beczek po burbonie (hamerykańskiej odmiany whisky) i tak oto powstał WRCLW Rye RIS. Nie próbujcie nawet wymawiać nazwy tego piwa, bo sobie język połamiecie. I to w dwóch miejscach. Seriously.

Otwieram i przelewam. Cykam fote i oglądam. What the fuck?! Gdzie jest piana? Lałem gwałtownie, energicznie. Celowałem w sam środek, niemal jak do wiadra, a tu praktycznie nic. Piany nie ma, bo tego marnego kożuszka pianą nazwać nie można. Dobrze, że to nie żaden Weizen, bo bym się wkur... Kolor za to jest idealny – czarny jak zad konia, podoba mi się. Kolor znaczy, nie zad.

Dosyć oglądania. Czas się w końcu napić. WRCLW (kocham tą nazwę) jest umiarkowanie gęsty i gładki, taki trochę likierowy bym powiedział. Palone słody są bardzo wyraźne, podobnie jak kawa z cukrem i gorzka czekolada. Jest też sporo czekolady deserowej i pralinek (drogich, porządnych). W tle rządzą dosyć wyraźne akcenty amerykańskiej whisky. Nie pijam ja tych hipsterskich dżeków danielsów i dżim bimów. Drogie to, a poza tym mi nie smakuje. Oprócz tonów burbonowych stawkę zamyka jeszcze karmel, dębina i bardzo lekka wanilia. W posmaku natomiast pojawia się niezbyt silna, palono-alkoholowa goryczka, która co prawda nie zalega, ale nie do końca radzi sobie z opaśnym słodowym ciałem. A właśnie – alkohol jest obecny nie tylko na finiszu. Etanol przewija się przez cały profil smakowy, wyraźnie rozgrzewając przełyk i kiszki w brzuchu. Na szczęście nie jest jakiś nadmiernie natarczywy, czy ordynarny. Da się z tym żyć.

A co tam Panie piszczy w aromacie? Tutaj klimaty burbonu są jeszcze bardziej wyraźne, jakbym zmieszał zwykłego RISa z amerykańską whisky w proporcjach pół na pół. Tuż za Jeam Beamem podąża wyraźna wanilia, a także pokaźne nuty drewna, dębu i marcepanu. Trochę zalatuje mi tu ciastem migdałowym. Dopiero na dalszym planie pojawiają się ślady ciemnych, lekko palonych słodów, mlecznej czekolady i drogich pralinek. Kawy raczej niewiele, a całość pachnie dość słodko i deserowo. Daleko w głębi majaczy także nieco drażniącego nozdrza alkoholu. Sumarycznie jednak dość ładny i złożony to zapaszek, choć podobnie jak było w smaku, tu także brakuje mi suszonych owoców, a RIS bez owocowych estrów, to jak kat bez ręki. Swoją robotę wykona, ale niezbyt efektownie.

Leżakowany RIS z Browaru Stu Mostów to raczej słodkie i treściwe podejście do tematu. Beczka swoje zrobiła, ale na ułożenie się alkoholu potrzeba jeszcze trochę czasu. Chwilami etanol zanadto drażni moje szlachetne przecież podniebienie ;) Kolejną bolączką jest nie do końca dopracowany balans – zbyt licha goryczka nie radzi sobie ze słodową podbudową. Efekt? Piwo jest dosyć słodkawe (ale na szczęście nie mulące). Pijalność na umiarkowanym poziomie.

Dzięki dodatkowi słodu żytniego trunek jest gęstawy, gładki i nieco lepki, ma także niebywałą pełnię smaku. Każdy akcent jest, aż nadto wyraźny.

Mimo kilku mankamentów nieźle to smakuje. Piwo nie posiada jako takich wad sensorycznych, po prostu trochę odstaje od mojego wyśnionego ideału. To wszystko. Widocznie klimaty whisky to niekoniecznie moja bajka (mówiłem). Natomiast jeśli Ty jesteś wielkim fanbojem wszelkiego rodzaju amerykańskich destylatów, to możesz dołożyć sobie punkcik lub nawet dwa.

Ps. małe i drogie to cholerstwo, ale nieźle daje w palnik ;p

OCENA: 7/10

CENA: 16ZŁ (Skład Piwa)

ALK.10,3%
TERMIN WAŻNOŚCI: 30.09.2016

BROWAR STU MOSTÓW

Komentarze

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

OKO W OKO - Perła Chmielowa vs Perła Export

Było już porównanie Perły Chmielowej Pils w brązowej i zielonej butelce ( tutaj ), no więc w końcu przyszedł czas rozstrzygnąć, która Perełka jest lepsza – Chmielowa, czy Export. Obydwie z pewnością mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja raczej opowiadam się za tymi pierwszymi, choć z pewną rezerwą. A tak osobiście i prywatnie, to wolę Chmielową, ale w brązowej flaszce. Co ciekawe, Perła Export pojawiła się na blogu, jako jedna z pierwszych recenzji, a było to równo dziesięć lat temu… To, że są to te same piwa już na wstępie trzeba wykluczyć, bowiem woltaż aż nadto się różni. Producent w obydwu przypadkach nie podaje składu, więc nie wiemy tak naprawdę, jakie różnice są na papierze, ale za chwilę przekonam się, jakie będą w ocenie organoleptycznej. Perła Chmielowa Pils Ładne piwko, złociste, klarowne. Piana średnio obfita, dość rzadka i szybko się dziurawi. Kilka minut i już jej nie było. Lacingu brak. W smaku znajome nuty trawiastego chmielu, ziół oraz jasne...

Czytaj więcej

WIELKI TEST PIW NIEPASTERYZOWANYCH

Był wieczór. Była zima. Był luty i było zimno, ale nie było śniegu. Na kwadrat wjechało mi kilkoro znajomych z tortem, szampanem i „czymś mocniejszym”. Tak, dwa dni wcześniej miałem urodziny. Nie powiem które, bo i tak zabrakłoby Wam palców do liczenia. Podpowiem tylko, że „trójka” z przodu już jakiś czas temu wskoczyła ;) Przyjąłem gości z wielką uciechą, no ale przecież w gościach nie można siedzieć o suchym pysku. No to tak na rozgrzewkę żeśmy zrobili test – Wielki Test Piw Niepasteryzowanych! A co było dalej, to już pozostanie naszą słodką tajemnicą ;p Planowałem to już od bardzo dawna, ale Bóg mi świadkiem, naprawdę ciężko jest zebrać odpowiednią ekipę. Moja ekipa do Wielkich Testów oczywiście nie jest stała jak możecie zobaczyć po zdjęciach, ale można powiedzieć, że trzon „testerów” pozostaje raczej niezmienny. Cóż ciekawego jest w piwach niepasteryzowanych? W sumie to nic. Wydaje mi się, że boom na tego typu napitki już dawno minął. Obecnie chyba już mało kto daje się ...

Czytaj więcej

SHORT TEST: Dojlidy Classic powraca

Prolog: Kompania Piwowarska wskrzesiła markę Dojlidy. To fakt, a nie żaden ponury żart. Nie znam dokładnie historii tej marki (Dojlidy to nie było tylko jedno piwo), ale Kompania Piwowarska szybko się jej pozbyła, gdy stała się właścicielem browaru w Białymstoku. O co kaman: Dojlidy Classic, to oczywiście „jasne pełne”. To nie jest identyczne piwo, jak było kiedyś. Jest po prostu „inspirowane oryginalną recepturą” i powraca w odświeżonej formie jako hołd dla wielowiekowego dziedzictwa marki. Znaczy się – gówno z tego będzie. Wdzianko: Ładne, głęboko złociste, nie takie blade, jak typowy koncerniak. Piana średnio ziarnista, nader obfita, umiarkowanie trwała. Kichawa mówi: Dosyć ładny, świeży, głównie chlebowy zapaszek. Do tego dochodzą jakieś ciastka, słód oraz subtelny chmiel w oddali. Całość pachnie rześko i naprawdę solidnie. Jadaczka mówi: Dużo słodu, herbatników, chlebka i zboża. Ciała to tu nie brakuje. W tle biszkopty oraz delikatna chmielowość. Goryczka jakaś tam...

Czytaj więcej

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów,...

Czytaj więcej

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw...

Czytaj więcej

OKO W OKO - Warka Classic vs Warka Złoty Pils

Zamarłem. Grupa Żywiec wypuściła pilsa! Ponoć prawdziwego pilsa, z goryczką i konkretną słodowością. Okazją jest pięćdziesięciolecie Browaru Warka. To najmłodszy i najnowocześniejszy browar w strukturach GŻ. Warka Złoty Pils się zowie ta nowość. Na razie do kupienia tylko w ‘biedrze’, ale później będzie wszędzie. Piwo ma 12,5° Blg i 5% alko. To bardzo dobre parametry, takie kraftowe wręcz. Nachmielono je Lubelskim, Marynką oraz Magnum. Do tego podano pełny skład! Czaicie to? Bo ja wciąż nie dowierzam. Oczywiście nie ma tu żadnych niesłodowanych dodatków. Można? Można. Żeby było trochę ciekawiej postanowiłem zestawić tą świeżynkę z Warką Classic, aby zobaczyć różnice. Lecimy z tym koksem. Warka Classic Złociste piwo z obfitą, drobną i zwartą czapą białej piany, która opada w średnim tempie. Smak jest nieco wodnisty, typowo słodowy. Jest jakiś tam chlebek i trochę herbatników. Chmielu jak na lekarstwo. Goryczki dokładnie tyle samo. Nawet kot by więcej napłakał. No szału ni...

Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst...

Czytaj więcej

V.I.P. MOCNE Z BIEDRONKI - RÓŻNICE MIĘDZY PUSZKĄ A BUTELKĄ

Ludzie ratunku! „Bieda-piwo” z biedry wkracza na salony! Kto nigdy w życiu nie pił V.I.P.a z Biedronki niech pierwszy rzuci we mnie kamieniem. Żadnych chętnych? Tak myślałem. V.I.P. Mocne to piwo kultowe . Jest bezczelnie tanie, mocne (nieźle dmucha w kaszkiet) i można je kupić w każdym z tysięcy sklepów największej sieci handlowej w tym kraju. Stosunek ceny do procentów jest w V.I.P.ie tak korzystny, że wywołuje spazmy i inne orgazmy wśród głodnej alkoholu klienteli. Zna je każdy, a kto nie zna, ten musi poznać . Mi też kilka razy zdarzyło się mieć z nim kontakt. W czasach liceum człowiek nie miał zbyt wiele hajsu, więc musiał sobie jakoś radzić… Ale nie o tym miało być, nie o tym. Odkąd pamiętam na biedronkowej półce zawsze dumnie stały puszki z V.I.P.em. Jednak ku mojemu zdziwieniu jakiś czas temu obok puszek pojawiły się także butelki! Biorę jedną do łapy i czytam: „Wyprodukowano przez – Zakłady Piwowarskie Głubczyce S.A.”. O żesz w mordę – pomyślałem. Przecież p...

Czytaj więcej

Piwa Naszego Powszedniego

Szukaj na tym blogu