Przejdź do głównej zawartości

ALCATRAZ

Jeśli wierzyć ćwierkającym wokół ptaszkom i pierwszym bocianom, to zima powoli się kończy, a ja wciąż mam od groma ciężkich i mocarnych, typowo zimowych piw w piwnicy. Nie żebym się smucił z tego powodu, wszak ja uwielbiam wyraziste i bezkompromisowe trunki, ale w miarę możliwości staram się dostosowywać pite piwa do pory roku. Nie jestem pod tym względem jakimś sztywnym konserwatystą – po prostu zimą ekstraktywne piwa lepiej mi smakują, choć czasem i w lecie wychylę szklankę jakiegoś mocarza. Drugą kwestią natomiast jest ich mnogość na rynku. Co rusz jakiś RIS, porter bałtycki lub Barley Wine. Nie żebym się smucił...
Jednym z tych właśnie ‘barli łajnów’ jest Alcatraz z Faktorii (Alcatraz, co to z którego w 1979 roku uciekał słynny Clint Eastwood). Wywar ten nie jest jednak klasycznym angielskim wydaniem tego stylu, lecz stanowi jego nowofalowe wcielenie. Nie poskąpiono tu jankeskich lupulin, a równe 100 IBU jak sądzę nie jest dziełem przypadku. 


Świeżynka z Faktorii prezentuje się jak pudel na psim konkursie piękności – praktycznie nie ma dla niej konkurencji. Generuje ona niesamowicie obfitą, gęstą i zwartą, a zarazem puszystą czapę piany kolory ecru. W dodatku rzeczona pierzynka jest niemalże nieśmiertelna! Jej czas opadania jest chyba dłuższy niż okres ostatniego zlodowacenia ;) Całe wieki musiałem czekać, aż zrobi się miejsce na dolewkę. Taka sytuacja.
Piwo jest bardzo nisko wysycone, a jego barwa jest dość miła dla oka. Ze szkła bowiem spogląda na mnie miedziano-brązowa ciecz, pod światło mieniąca się ładnymi burgundowymi refleksami (mimo, że jestem facetem nieźle znam się na kolorach ;).
W smaku także panuje bizancjum, jak mawia mój kolega Tomek. Pierwszy akord to solidny but na twarz od hamerykańskich chmielin, dzięki którym nie za bardzo wiem, czy to amerykańskie Barley Wine, czy Imperial IPA. Tropikalne, lekko słodkie owoce wydają się dominować nad nieco przygniecionymi cytrusami z grejpfrutem i pomarańczą na czele. W drugim akcie dostaję z kolanka w wątrobę od konkretnej, ale z deka przyciężkawej słodowej podbudowy, której pomaga z pozoru niewinna żywica. Słodowość jest dość silna, wyraźnie opiekana i po części karmelowa. Chwilami zahacza o rejony toffi i przypieczonej skórki chleba. W między czasie, a także na samym końcu dostaję z sierpowego od mocarnej chmielowej goryczki, która przewija się przez cały profil smakowy. Ziołowo-pestkowa gorycz mimo, że jest gładka to nieźle mnie masakruje, zwłaszcza że wyraźnie zalega na podniebieniu (100 IBU to nie som żarty). Pomimo tej niezbyt przyjemnej goryczki sumarycznie całkiem nieźle to smakuje. Odczucia są bogate, wyraziste i dosyć urozmaicone. Jak widzicie dostałem wpierdal i jeszcze się z tego cieszę! ;p Alkoholu choćbyś ze święcą szukał, to chłopie nie znajdziesz. Brawo!

Czas wsadzić nochal do szkła. Od razu czuć, że panuje tu większa równowaga na linii chmiel-słód, aniżeli miało to miejsce w smaku. Tropiki nadal się tu panoszą, choć nie są już tak dominujące jak wyżej. Słodowa baza jest bardzo ułożona i zbilansowana. Delikatnie opiekane klimaty przeplatają się z subtelnym karmelem, łyżką żywicy oraz odrobiną rześkiego cytrusa. Nieco w głębi egzystuje niespodziewana i intrygująca szczypta czerwonych owoców typu poziomka i truskawka. Kurde balans świetnie to pachnie! Mam ochotę wąchać bez końca. Smak był spoko, ale zapach to po prostu ambrozja! W dodatku tu również alko został doskonale ukryty. Nie wiem, jak oni to zrobili!
Mój dzisiejszy gość to niezwykle bogate w doznania piwo, które odznacza się niezłą pełnią smaku zakończoną niezwykle wytrawnym finiszem. Piwo oczywiście nie jest tak gęste i wyklejające jak potrafi być wzorowy Barley Wine, ale trzeba pamiętać, że mamy tu tylko 20° Plato. Goryczka jest konkretna jak lewy prosty Adamka za jego najlepszych czasów. Co prawda jej nadmiernie zaleganie koniecznie trzeba zaliczyć do wad, ale w sumie jest to jedyny mankament tego wielowątkowego napitku.
Pijalność Alcatraz jest nie jest jakaś powalająca, ale kto uważa, że wino jęczmienne powinno się pić wiadrami z pewnością jest w wielkim błędzie, bowiem jest to trunek wybitnie degustacyjny. Należy go pić powoli i z rozwagą, bo etanol tylko czeka, aż przejmie nad Tobą kontrolę.
Mimo oczywistych zalet tego piwa wydaje mi się, że jest ono nieco przechmielone, szczególnie w smaku (na goryczkę). Aromat natomiast to istny balsam na moje ciało i jednocześnie ukojenie dla mej grzesznej duszy.
Wciąż jednak nęka mnie pytanie – bliżej mu do American BW, czy IIPA?
OCENA: 8/10
CENA: ok. 10ZŁ
ALK.9,2%
TERMIN WAŻNOŚCI: 14.02.2017
BROWAR FAKTORIA//BROWAR ZODIAK
Etykiety:

Komentarze

  1. Anonimowy5 marca 2016 18:16

    skoro nie wiadomo czy blizej mu do BW czy do IIPA- to nazwanie tego BW jest błędem. Masakra jakaś- wszystko musi być zamerykanizowane

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Amator Piwa5 marca 2016 21:04

      Nie mam do nikogo pretensji o nazewnictwo. American Barley Wine jest winem jęczmiennym na amerykańskich chmielach i w tym przypadku właśnie tak jest. Jednakże moim zdaniem ciut za mocno na wierzch wyszły te chmiele, a troszkę za mało tu słodowej bazy.

      Usuń
    2. Green Fox7 marca 2016 07:08

      "Masakra jakaś- wszystko musi być zamerykanizowane"

      Chciałem tylko nadmienić, że poruszasz dwie osobne kwestie. Jedna to fakt podobieństwa do IIPA, co generalnie jest zmorą polskich kraftowych BW. Druga to amerykanizacja - z moich doświadczeń wynika, że BW wykonany solidnie na modłę amerykańską wciąż pozostaje świetnym BW - amerykańskie chmiele nie niszczą jego charakteru, tylko go uzupełniają, a odbiorca nie ma wątpliwości, że to BW - polecam np. Old Guardian z browaru Stone.

      Usuń

Prześlij komentarz

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

WIELKI TEST PIW NIEPASTERYZOWANYCH

Był wieczór. Była zima. Był luty i było zimno, ale nie było śniegu. Na kwadrat wjechało mi kilkoro znajomych z tortem, szampanem i „czymś mocniejszym”. Tak, dwa dni wcześniej miałem urodziny. Nie powiem które, bo i tak zabrakłoby Wam palców do liczenia. Podpowiem tylko, że „trójka” z przodu już jakiś czas temu wskoczyła ;) Przyjąłem gości z wielką uciechą, no ale przecież w gościach nie można siedzieć o suchym pysku. No to tak na rozgrzewkę żeśmy zrobili test – Wielki Test Piw Niepasteryzowanych! A co było dalej, to już pozostanie naszą słodką tajemnicą ;p Planowałem to już od bardzo dawna, ale Bóg mi świadkiem, naprawdę ciężko jest zebrać odpowiednią ekipę. Moja ekipa do Wielkich Testów oczywiście nie jest stała jak możecie zobaczyć po zdjęciach, ale można powiedzieć, że trzon „testerów” pozostaje raczej niezmienny. Cóż ciekawego jest w piwach niepasteryzowanych? W sumie to nic. Wydaje mi się, że boom na tego typu napitki już dawno minął. Obecnie chyba już mało kto daje się ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa vs Perła Export

  Było już porównanie Perły Chmielowej Pils w brązowej i zielonej butelce ( tutaj ), no więc w końcu przyszedł czas rozstrzygnąć, która Perełka jest lepsza – Chmielowa, czy Export. Obydwie z pewnością mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja raczej opowiadam się za tymi pierwszymi, choć z pewną rezerwą. A tak osobiście i prywatnie, to wolę Chmielową, ale w brązowej flaszce. Co ciekawe, Perła Export pojawiła się na blogu, jako jedna z pierwszych recenzji, a było to równo dziesięć lat temu… To, że są to te same piwa już na wstępie trzeba wykluczyć, bowiem woltaż aż nadto się różni. Producent w obydwu przypadkach nie podaje składu, więc nie wiemy tak naprawdę, jakie różnice są na papierze, ale za chwilę przekonam się, jakie będą w ocenie organoleptycznej. Perła Chmielowa Pils Ładne piwko, złociste, klarowne. Piana średnio obfita, dość rzadka i szybko się dziurawi. Kilka minut i już jej nie było. Lacingu brak. W smaku znajome nuty trawiastego chmielu, ziół oraz jasne...
7 komentarzy
Czytaj więcej

SHORT TEST: Dojlidy Classic powraca

  Prolog: Kompania Piwowarska wskrzesiła markę Dojlidy. To fakt, a nie żaden ponury żart. Nie znam dokładnie historii tej marki (Dojlidy to nie było tylko jedno piwo), ale Kompania Piwowarska szybko się jej pozbyła, gdy stała się właścicielem browaru w Białymstoku. O co kaman: Dojlidy Classic, to oczywiście „jasne pełne”. To nie jest identyczne piwo, jak było kiedyś. Jest po prostu „inspirowane oryginalną recepturą” i powraca w odświeżonej formie jako hołd dla wielowiekowego dziedzictwa marki. Znaczy się – gówno z tego będzie. Wdzianko: Ładne, głęboko złociste, nie takie blade, jak typowy koncerniak. Piana średnio ziarnista, nader obfita, umiarkowanie trwała. Kichawa mówi: Dosyć ładny, świeży, głównie chlebowy zapaszek. Do tego dochodzą jakieś ciastka, słód oraz subtelny chmiel w oddali. Całość pachnie rześko i naprawdę solidnie. Jadaczka mówi: Dużo słodu, herbatników, chlebka i zboża. Ciała to tu nie brakuje. W tle biszkopty oraz delikatna chmielowość. Goryczka jakaś tam...
5 komentarzy
Czytaj więcej

Argus IPA z Lidla

Chyba pierwszy raz w historii moje zdjęcie wrzucone do sieci wywołało jakąś „gównoburzę”, a przynajmniej mikro „gównoburzę”. Chodzi o fotkę Argusa IPA sprzed sześciu tygodni. Na tym Argusie nie ma, ani słowa po polsku. W zamian są węgierskie napisy i adres siedziby Lidla z Węgier. No co sobie wówczas człowiek mógł pomyśleć? Że piwo wyprodukowano nad Dunajem, ale jakimś dziwnym przypadkiem trafiło do Polski. Otóż, okazało się raczej coś odwrotnego, bowiem uwarzono je w Browarze Jędrzejów, należącym do Van Pura. Wydaje mi się, że jest to wersja eksportowa, która miała właśnie trafić na Węgry, ale przez jakąś pomyłkę część partii trafiła do „polskich” Lidlów. Po pewnym czasie, do tego samego Lidla dotarło już właściwe opakowanie z polskimi oznaczeniami. Jednakże różniące się kolorem przewodnim. Ja dzisiaj degustuję ‘wersję węgierską’. Nie wiadomo jaki tu jest ekstrakt, ani właściwie jaki to rodzaj ipki. Na pewno session , a co więcej, to zaraz się okaże.   Piwo jest takie trochę ci...
1 komentarz
Czytaj więcej

V.I.P. MOCNE Z BIEDRONKI - RÓŻNICE MIĘDZY PUSZKĄ A BUTELKĄ

Ludzie ratunku! „Bieda-piwo” z biedry wkracza na salony! Kto nigdy w życiu nie pił V.I.P.a z Biedronki niech pierwszy rzuci we mnie kamieniem. Żadnych chętnych? Tak myślałem.  V.I.P. Mocne to piwo kultowe . Jest bezczelnie tanie, mocne (nieźle dmucha w kaszkiet) i można je kupić w każdym z tysięcy sklepów największej sieci handlowej w tym kraju. Stosunek ceny do procentów jest w V.I.P.ie tak korzystny, że wywołuje spazmy i inne orgazmy wśród głodnej alkoholu klienteli. Zna je każdy, a kto nie zna, ten musi poznać . Mi też kilka razy zdarzyło się mieć z nim kontakt. W czasach liceum człowiek nie miał zbyt wiele hajsu, więc musiał sobie jakoś radzić… Ale nie o tym miało być, nie o tym. Odkąd pamiętam na biedronkowej półce zawsze dumnie stały puszki z V.I.P.em. Jednak ku mojemu zdziwieniu jakiś czas temu obok puszek pojawiły się także butelki! Biorę jedną do łapy i czytam: „Wyprodukowano przez – Zakłady Piwowarskie Głubczyce S.A.”. O żesz w mordę – pomyślałem. Przecież p...
5 komentarzy
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst...
23 komentarze
Czytaj więcej

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

  W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów,...
5 komentarzy
Czytaj więcej