BASIOR

Na zakończenie „Tygodnia z...” zostawiłem sobie moim zdaniem jedno z najciekawszych piw jakie powstały ludzką ręką (nie wiem, może kosmici warzą coś jeszcze dużo ciekawszego). Oczywiście Barley Wine nie stawiam ponad porter bałtycki, czy RIS, no ale ze względu na zabójcze parametry trunki te zazwyczaj leżą w kręgu moich zainteresowań.

Nie inaczej jest z Basiorem z Browaru Pałacyk Łąkomin. Jedenaście procent alko może powalić średniej wielkości konia, a 25 Plato z pewnością może doprowadzić do orgazmu nawet najbardziej zagorzałego beer geeka. Nieliche parametry to jeden wabik na kraftopijców, drugim zaś są amerykańskie chmiele.

Tak więc mamy tu do czynienia z American Barley Wine w dodatku porządnie wyleżakowanym. Trunek ten spędził w butelce, aż 11 miesięcy!

Nie wiem, czy tylko ja jestem taki przygłupi i niedorobiony, ale zastanawiała mnie trochę nazwa tego mocarza. Na jakiegoś wielkiego i postawnego faceta nieraz mawia się: „pa, jaki bysior idzie!”. Ale cóż u licha znaczy basior? Z pomocą jak zawsze posłużył mi niezawodny wujek gógl. Otóż basior to dorosły, zwykle stary samiec wilka. Skąd tak prosty człek jak ja miał to wiedzieć? Niby z ‘bioli’ byłem dobry, ale żaden tam ze mnie zoolog. 

Basior jak wszystkie trunki (prócz Bocka) z Łąkomina prezentuje się bardzo zacnie i elegancko (z pewnością lepiej niż moje siedemnastoletnie auto, mimo podobieństwa do rudej barwy). Piękna rubinowo-miedziana barwa świetnie komponuje się z jak zawsze obfitą, zwartą i niebywale drobną pianą o barwie przybrudzonej bieli. Jej żywot jest nieziemsko długi – spora część tej wspaniałej czapy została ze mną do końca degustacji! Zgrzeszyłbym, gdybym nie wspomniał tu o wzorcowym wręcz lacingu. Pierwszy spory plus ląduje na koncie Basiora.

Teraz będzie ŻŻP (żenujący żart prowadzącego). Jak nazywa się bajka o czasie? – Cza się napić! ;p Już widzę te roześmiane mordy...

Pijąc tego mocarza nie sposób zwrócić uwagi na optymalne wysycenie oraz doskonały balans. Piwo nie jest ani za słodkie, ani za gorzkie. Słodowa pełnia przypomina opiekane pieczywo, zmieszane z dobrze wypieczonym biszkoptem. Po chwili do gry włącza się całkiem pokaźna doza karmelu oraz odrobina herbatnika. Po typowo słodowych klimatach przychodzi dość lekki, ale zauważalny powiew chmielowych naleciałości. Nie trzeba używać lupy, ani lornetki, by dostrzec dosyć wyraźny owocowy sznyt. Co prawda nie ma tu cytrusowego kopnięcia jak w jakiejś dojebanej ajpie, acz tropików nie sposób tu nie zauważyć. Może i są one zdominowane przez słodową bazę wielkości TIRa, lecz trzeba mieć na uwadze, że piwo jest swoje już przeleżało. Poza przyjemnymi estrami pojawia się tu również nader smaczna żywica oraz ociupinka iglastych klimatów. W posmaku nieco piecze mnie odrobina alkoholu, ale przy tym woltażu jestem w stanie to zrozumieć. 11 voltów to nie som żarty. Na finiszu do głosu dochodzi natomiast krótka i niezwykle skuteczna chmielowa goryczka. Nie jest jakoś przesadnie mocna, nie robi z kubków smakowych miazgi, ale skutecznie kontruje słodową bazę.

Tuż po otwarciu butelki dostałem w zęby od jankeskich lupulin (szczena bolała mnie z pół godziny). Gdy już doszedłem do siebie, a piwo zupełnie się odgazowało i ogrzało, tropikalne frukty jakby zelżały i ustąpiły miejsca pokaźnej żywicy oraz kosmicznie przyjemnej słodowości, której nie sposób wyrazić słowami. Na bank czuję biszkopty, jakieś ciasteczka oraz słodkawe herbatniki. Z tła swoje trzy grosze dorzuca lekki, ale przyjemny karmel, wspierany przez odrobinę trawy i coś jakby leśne owoce. Dałbym sobie kciuka uciąć, że czuję tu jeżyny oraz odrąbać małego palca u nogi, iż w tle majaczą dzikie maliny i poziomki, takie co w borach i lasach czasem rosną. Co ważne i acryciekawe alkoholu tu nie znajdziesz, ani procenta, czy nawet promila! Nie mam różowego pojęcia jak oni to zrobili? Dawno nie miałem okazji wąchać tak wielowymiarowego i złożonego aromatu.

Barley Wine z Łąkomina to niezwykle bogate i złożone piwo o niemal doskonałym balansie i nader wysokiej pełni smaku. Z początku jest trochę słodko, lecz później z pomocą przychodzi odpowiedniej wielkości, szlachetna i ułożona goryczka. Ciecz jest dość gęsta i lepka, choć nie jakoś szczególnie wyklejająca. Gładko sunie po języku, a nosem miota niczym Pudzian pięciokilowymi odważnikami. Całość pije się szybko jak na ten Balling, a wysoki woltaż objawia się co najwyżej lekkim pieczeniem w przełyku.

Basior to kawał bardzo smacznego i wielowątkowego napitku, z którego czas zrobił niezwykle ułożone, gładkie, pełne i świetnie zbalansowane wino jęczmienne. Polecam wszystkim fanom mocnych wrażeń! :D

OCENA: 8/10

CENA: nieznana

ALK.11%
TERMIN WAŻNOŚCI: 04.2016

BROWAR RZEMIEŚLNICZY PAŁACYK ŁĄKOMIN