Przejdź do głównej zawartości

BASIOR



Na zakończenie „Tygodnia z...” zostawiłem sobie moim zdaniem jedno z najciekawszych piw jakie powstały ludzką ręką (nie wiem, może kosmici warzą coś jeszcze dużo ciekawszego). Oczywiście Barley Wine nie stawiam ponad porter bałtycki, czy RIS, no ale ze względu na zabójcze parametry trunki te zazwyczaj leżą w kręgu moich zainteresowań.
Nie inaczej jest z Basiorem z Browaru Pałacyk Łąkomin. Jedenaście procent alko może powalić średniej wielkości konia, a 25 Plato z pewnością może doprowadzić do orgazmu nawet najbardziej zagorzałego beer geeka. Nieliche parametry to jeden wabik na kraftopijców, drugim zaś są amerykańskie chmiele.
Tak więc mamy tu do czynienia z American Barley Wine w dodatku porządnie wyleżakowanym. Trunek ten spędził w butelce, aż 11 miesięcy!
Nie wiem, czy tylko ja jestem taki przygłupi i niedorobiony, ale zastanawiała mnie trochę nazwa tego mocarza. Na jakiegoś wielkiego i postawnego faceta nieraz mawia się: „pa, jaki bysior idzie!”. Ale cóż u licha znaczy basior? Z pomocą jak zawsze posłużył mi niezawodny wujek gógl. Otóż basior to dorosły, zwykle stary samiec wilka. Skąd tak prosty człek jak ja miał to wiedzieć? Niby z ‘bioli’ byłem dobry, ale żaden tam ze mnie zoolog. 


Basior jak wszystkie trunki (prócz Bocka) z Łąkomina prezentuje się bardzo zacnie i elegancko (z pewnością lepiej niż moje siedemnastoletnie auto, mimo podobieństwa do rudej barwy). Piękna rubinowo-miedziana barwa świetnie komponuje się z jak zawsze obfitą, zwartą i niebywale drobną pianą o barwie przybrudzonej bieli. Jej żywot jest nieziemsko długi – spora część tej wspaniałej czapy została ze mną do końca degustacji! Zgrzeszyłbym, gdybym nie wspomniał tu o wzorcowym wręcz lacingu. Pierwszy spory plus ląduje na koncie Basiora.
Teraz będzie ŻŻP (żenujący żart prowadzącego). Jak nazywa się bajka o czasie? – Cza się napić! ;p Już widzę te roześmiane mordy...
Pijąc tego mocarza nie sposób zwrócić uwagi na optymalne wysycenie oraz doskonały balans. Piwo nie jest ani za słodkie, ani za gorzkie. Słodowa pełnia przypomina opiekane pieczywo, zmieszane z dobrze wypieczonym biszkoptem. Po chwili do gry włącza się całkiem pokaźna doza karmelu oraz odrobina herbatnika. Po typowo słodowych klimatach przychodzi dość lekki, ale zauważalny powiew chmielowych naleciałości. Nie trzeba używać lupy, ani lornetki, by dostrzec dosyć wyraźny owocowy sznyt. Co prawda nie ma tu cytrusowego kopnięcia jak w jakiejś dojebanej ajpie, acz tropików nie sposób tu nie zauważyć. Może i są one zdominowane przez słodową bazę wielkości TIRa, lecz trzeba mieć na uwadze, że piwo jest swoje już przeleżało. Poza przyjemnymi estrami pojawia się tu również nader smaczna żywica oraz ociupinka iglastych klimatów. W posmaku nieco piecze mnie odrobina alkoholu, ale przy tym woltażu jestem w stanie to zrozumieć. 11 voltów to nie som żarty. Na finiszu do głosu dochodzi natomiast krótka i niezwykle skuteczna chmielowa goryczka. Nie jest jakoś przesadnie mocna, nie robi z kubków smakowych miazgi, ale skutecznie kontruje słodową bazę.

Tuż po otwarciu butelki dostałem w zęby od jankeskich lupulin (szczena bolała mnie z pół godziny). Gdy już doszedłem do siebie, a piwo zupełnie się odgazowało i ogrzało, tropikalne frukty jakby zelżały i ustąpiły miejsca pokaźnej żywicy oraz kosmicznie przyjemnej słodowości, której nie sposób wyrazić słowami. Na bank czuję biszkopty, jakieś ciasteczka oraz słodkawe herbatniki. Z tła swoje trzy grosze dorzuca lekki, ale przyjemny karmel, wspierany przez odrobinę trawy i coś jakby leśne owoce. Dałbym sobie kciuka uciąć, że czuję tu jeżyny oraz odrąbać małego palca u nogi, iż w tle majaczą dzikie maliny i poziomki, takie co w borach i lasach czasem rosną. Co ważne i acryciekawe alkoholu tu nie znajdziesz, ani procenta, czy nawet promila! Nie mam różowego pojęcia jak oni to zrobili? Dawno nie miałem okazji wąchać tak wielowymiarowego i złożonego aromatu.
Barley Wine z Łąkomina to niezwykle bogate i złożone piwo o niemal doskonałym balansie i nader wysokiej pełni smaku. Z początku jest trochę słodko, lecz później z pomocą przychodzi odpowiedniej wielkości, szlachetna i ułożona goryczka. Ciecz jest dość gęsta i lepka, choć nie jakoś szczególnie wyklejająca. Gładko sunie po języku, a nosem miota niczym Pudzian pięciokilowymi odważnikami. Całość pije się szybko jak na ten Balling, a wysoki woltaż objawia się co najwyżej lekkim pieczeniem w przełyku.
Basior to kawał bardzo smacznego i wielowątkowego napitku, z którego czas zrobił niezwykle ułożone, gładkie, pełne i świetnie zbalansowane wino jęczmienne. Polecam wszystkim fanom mocnych wrażeń! :D
OCENA: 8/10
CENA: nieznana
ALK.11%
TERMIN WAŻNOŚCI: 04.2016
BROWAR RZEMIEŚLNICZY PAŁACYK ŁĄKOMIN
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

WIELKI TEST PIW NIEPASTERYZOWANYCH

Był wieczór. Była zima. Był luty i było zimno, ale nie było śniegu. Na kwadrat wjechało mi kilkoro znajomych z tortem, szampanem i „czymś mocniejszym”. Tak, dwa dni wcześniej miałem urodziny. Nie powiem które, bo i tak zabrakłoby Wam palców do liczenia. Podpowiem tylko, że „trójka” z przodu już jakiś czas temu wskoczyła ;) Przyjąłem gości z wielką uciechą, no ale przecież w gościach nie można siedzieć o suchym pysku. No to tak na rozgrzewkę żeśmy zrobili test – Wielki Test Piw Niepasteryzowanych! A co było dalej, to już pozostanie naszą słodką tajemnicą ;p Planowałem to już od bardzo dawna, ale Bóg mi świadkiem, naprawdę ciężko jest zebrać odpowiednią ekipę. Moja ekipa do Wielkich Testów oczywiście nie jest stała jak możecie zobaczyć po zdjęciach, ale można powiedzieć, że trzon „testerów” pozostaje raczej niezmienny. Cóż ciekawego jest w piwach niepasteryzowanych? W sumie to nic. Wydaje mi się, że boom na tego typu napitki już dawno minął. Obecnie chyba już mało kto daje się ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa vs Perła Export

  Było już porównanie Perły Chmielowej Pils w brązowej i zielonej butelce ( tutaj ), no więc w końcu przyszedł czas rozstrzygnąć, która Perełka jest lepsza – Chmielowa, czy Export. Obydwie z pewnością mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja raczej opowiadam się za tymi pierwszymi, choć z pewną rezerwą. A tak osobiście i prywatnie, to wolę Chmielową, ale w brązowej flaszce. Co ciekawe, Perła Export pojawiła się na blogu, jako jedna z pierwszych recenzji, a było to równo dziesięć lat temu… To, że są to te same piwa już na wstępie trzeba wykluczyć, bowiem woltaż aż nadto się różni. Producent w obydwu przypadkach nie podaje składu, więc nie wiemy tak naprawdę, jakie różnice są na papierze, ale za chwilę przekonam się, jakie będą w ocenie organoleptycznej. Perła Chmielowa Pils Ładne piwko, złociste, klarowne. Piana średnio obfita, dość rzadka i szybko się dziurawi. Kilka minut i już jej nie było. Lacingu brak. W smaku znajome nuty trawiastego chmielu, ziół oraz jasne...
7 komentarzy
Czytaj więcej

SHORT TEST: Dojlidy Classic powraca

  Prolog: Kompania Piwowarska wskrzesiła markę Dojlidy. To fakt, a nie żaden ponury żart. Nie znam dokładnie historii tej marki (Dojlidy to nie było tylko jedno piwo), ale Kompania Piwowarska szybko się jej pozbyła, gdy stała się właścicielem browaru w Białymstoku. O co kaman: Dojlidy Classic, to oczywiście „jasne pełne”. To nie jest identyczne piwo, jak było kiedyś. Jest po prostu „inspirowane oryginalną recepturą” i powraca w odświeżonej formie jako hołd dla wielowiekowego dziedzictwa marki. Znaczy się – gówno z tego będzie. Wdzianko: Ładne, głęboko złociste, nie takie blade, jak typowy koncerniak. Piana średnio ziarnista, nader obfita, umiarkowanie trwała. Kichawa mówi: Dosyć ładny, świeży, głównie chlebowy zapaszek. Do tego dochodzą jakieś ciastka, słód oraz subtelny chmiel w oddali. Całość pachnie rześko i naprawdę solidnie. Jadaczka mówi: Dużo słodu, herbatników, chlebka i zboża. Ciała to tu nie brakuje. W tle biszkopty oraz delikatna chmielowość. Goryczka jakaś tam...
5 komentarzy
Czytaj więcej

Argus IPA z Lidla

Chyba pierwszy raz w historii moje zdjęcie wrzucone do sieci wywołało jakąś „gównoburzę”, a przynajmniej mikro „gównoburzę”. Chodzi o fotkę Argusa IPA sprzed sześciu tygodni. Na tym Argusie nie ma, ani słowa po polsku. W zamian są węgierskie napisy i adres siedziby Lidla z Węgier. No co sobie wówczas człowiek mógł pomyśleć? Że piwo wyprodukowano nad Dunajem, ale jakimś dziwnym przypadkiem trafiło do Polski. Otóż, okazało się raczej coś odwrotnego, bowiem uwarzono je w Browarze Jędrzejów, należącym do Van Pura. Wydaje mi się, że jest to wersja eksportowa, która miała właśnie trafić na Węgry, ale przez jakąś pomyłkę część partii trafiła do „polskich” Lidlów. Po pewnym czasie, do tego samego Lidla dotarło już właściwe opakowanie z polskimi oznaczeniami. Jednakże różniące się kolorem przewodnim. Ja dzisiaj degustuję ‘wersję węgierską’. Nie wiadomo jaki tu jest ekstrakt, ani właściwie jaki to rodzaj ipki. Na pewno session , a co więcej, to zaraz się okaże.   Piwo jest takie trochę ci...
1 komentarz
Czytaj więcej

V.I.P. MOCNE Z BIEDRONKI - RÓŻNICE MIĘDZY PUSZKĄ A BUTELKĄ

Ludzie ratunku! „Bieda-piwo” z biedry wkracza na salony! Kto nigdy w życiu nie pił V.I.P.a z Biedronki niech pierwszy rzuci we mnie kamieniem. Żadnych chętnych? Tak myślałem.  V.I.P. Mocne to piwo kultowe . Jest bezczelnie tanie, mocne (nieźle dmucha w kaszkiet) i można je kupić w każdym z tysięcy sklepów największej sieci handlowej w tym kraju. Stosunek ceny do procentów jest w V.I.P.ie tak korzystny, że wywołuje spazmy i inne orgazmy wśród głodnej alkoholu klienteli. Zna je każdy, a kto nie zna, ten musi poznać . Mi też kilka razy zdarzyło się mieć z nim kontakt. W czasach liceum człowiek nie miał zbyt wiele hajsu, więc musiał sobie jakoś radzić… Ale nie o tym miało być, nie o tym. Odkąd pamiętam na biedronkowej półce zawsze dumnie stały puszki z V.I.P.em. Jednak ku mojemu zdziwieniu jakiś czas temu obok puszek pojawiły się także butelki! Biorę jedną do łapy i czytam: „Wyprodukowano przez – Zakłady Piwowarskie Głubczyce S.A.”. O żesz w mordę – pomyślałem. Przecież p...
5 komentarzy
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst...
23 komentarze
Czytaj więcej

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

  W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów,...
5 komentarzy
Czytaj więcej