ŁÓDŹ KU*WA! z PIWOTEKI - przykład pozytywnego słownictwa

Mówi się, że chwytliwa nazwa to połowa sukcesu (sprzedażowego). Teorię tą zapewne zna Marek Puta, właściciel Piwoteki. Jednym z nowszych wypustów tegoż browaru jest piwo Łódź Ku*wa! Eeeeeeeeeee… przerwa w transmisji.

Wznawiamy transmisję. Zajebista nazwa! No wprost genialna :D Prosta i dosadna zarazem. Co ciekawe w obecnych czasach takie sformułowanie ma ponoć czysto pochlebny wydźwięk! Z niecierpliwością czekam zatem na piwo Wrocław Ku*wa z Profesji, czy Olsztyn Ku*wa z Kormorana ;)

W środku mamy nielichego mocarza – American Barley Wine. Duże dzieci już jesteście, więc chyba nie muszę nikomu tłumaczyć o co kaman. Dodam tylko, że to jeden z moich ulubionych stylów piwa. 26 ballingów, równo 12 procent alko! Wiesław byłby zadowolony. Ja też jestem! Uwielbiam czytać takie cyferki na etykiecie od piwa, które za chwilę opróżnię :D

Otwieram, przelewam i robię fotkę tosterem (tradycyjnie). Fuj, brzydko to piwo wygląda. Bursztynek jest okej, ale te pływające farfocle już niekoniecznie (z samego dna nie lałem zaznaczam). Pianka niewysoka, ale za to jaka drobna, zbita i puszysta! Jak po azocie normalnie. Kremowa w barwie i konsystencji, dziarsko trzyma się szkła. Opada niezmiernie wolno tworząc cudne i obfite firany na szkle.

Samą pianą człowiek nie wyżyje, trza się napić. Gęste i lepkie to to jest. Oleiste, choć do rekordzistów jeszcze trochę brakuje. Słodkie też co niemiara. Od cholery tu karmelu, toffi i cukru kandyzowanego. Delikatnie opiekana słodowość też mocno wali po mordzie. Gdzie te chmiele kurna? Oj ciężko jest im wydostać się spod solidnej dawki słodowych naleciałości. Gdzieś tam pojawia się odrobina tropików oraz żywicy, ale w ciemno byłbym w stanie uwierzyć, że jest to angielskie barli łajno. Powaga. Jankesów tu jak na lekarstwo. Przeszkadza też alkohol. Może nie jest jakiś zwalający z nóg, ale skłamałbym mówiąc, że piwo jest ułożone i nie czuć tu alko. Ciecz trochę piecze w trzewiach, może nawet nieco pali. Dalej mamy już tylko goryczkę chmielowo-żywiczno-alkoholową niestety. Goryczka nie jest jakaś pokaźna, mimo to troszkę zalega i pozostawia taki mdły i niesympatyczny posmak w ustach. Kurde bele da się to pić, ale daleki jestem od jakichkolwiek piwnych uniesień.

W zapachu jest właściwie bardzo podobnie. No może już nie tak alkoholowo, ale wciąż zaznacza się tu okrutnie wyraźna przewaga słodowych doznań nad chmielowymi. Ponownie rządzą słody, całe mnóstwo toffi, karmelu oraz miodu. W drugim rzędzie siedzą natomiast cukrowe nutki, nieco kojarzące się z Krówką, takim cukierkiem znaczy się. Amerykańców jak było mało tak jest. W zasadzie to można je pominąć w tym zestawieniu, bo mam wrażenie, że to moja autosugestia płata mi figle. Strasznie słodowy to aromat. Słodki do szpiku kości, jednowymiarowy, wręcz  nudny można rzec. Całe szczęście, że w zapachu alkohol nieco odpuścił. Coś tam jeszcze majaczy, ale to niewątpliwie inny level, niż to co czujemy w smaku.

Łódź Ku*wa! to bez wątpienia nie do końca udane piwo, które jest szalenie treściwe, bardzo słodkie o wyraźnie zachwianym balansie. Jankeskie lupuliny występują tutaj w ilościach typowo homeopatycznych. Goryczka jest zbyt niska i nie radzi sobie z opasłym słodowym cielskiem tego mocarza. Dodatkowym mankamentem jest drapiący alkohol w smaku. Ja wiem, że 12 voltów to nie kaszka z mleczkiem, ale ludzie kochani piłem od groma piw z podobnym woltażem i wierzcie mi, że alko da się lepiej ukryć. Fajnie natomiast sprawdza się tutaj konsystencja – piwo jest gęste, lepkie i wyklejające. Jak typowy poczciwy Barley Wine.

Całość wypada jednak dosyć monotonnie, by nie powiedzieć nudnie. Mało się tu dzieje. Piwo wchodzi bardzo przeciętnie. Pije się je wolno, choć przy takich parametrach to może i lepiej.

OCENA: 5/10

CENA: ok 10ZŁ

ALK. 12%

TERMIN WAŻNOŚCI: 29.03.2018

BROWAR PIWOTEKA