Przejdź do głównej zawartości

BIG SLEEP




Niestety przyszła już pora na ostatni, szósty trunek z cyklu „Tydzień z Browarem Raduga”. Łezka się w oku kręci, żal dupę ściska, ale czas biegnie nieubłagalnie i nie można go zatrzymać. Przede mną jeszcze pierdyliardy piw do wypicia, nie mogę przeto do końca życia pić tylko Radugi.
Na zakończenie zostawiłem sobie piwo, z którym wiąże spore nadzieje. Jest nim Big Sleep w stylu American Barley Wine. Skrót ABW kojarzy się niektórym zapewne z czymś innym, ale to tylko i wyłącznie niezamierzona zbieżność. Bardzo lubię ABW. To znaczy takie piwa, a nie słynną agencję ;) Mocne, tęgie i wyraziste piwo nachmielone zgodnie z najnowszymi trendami, to jest właśnie to, czym zachwyca się każdy kumający bazę beer geek.
Nazwę zaczerpnięto oczywiście od filmu o tym samym tytule. Ja nie gustuję w, aż tak starym kinie, toteż jak dotychczas nie oglądałem żadnego dzieła kinematorgrafii, którym zainspirowali się włodarze Radugi. Ale z jęzorem na wierzchu czekam na piwo o nazwie na przykład Terminator, czy Elizjum ;>


Po przelaniu piwo nie wygląda zbyt apetycznie. Piana jest w sumie ok – bujna, średnio ziarnista, puszysta i umiarkowanie trwała. Jednak totalnie mętny i brązowy kolor nie szczególnie mocno wzmaga pracę ślinianek.
No, ale nie po to przecież kupiłem piwo, żeby mu się przyglądać, tylko żeby go wypić. Tak więc biorę pierwszy łyk, drugi, a nawet trzeci. Słodko panie, słodko. Słodowo-karmelowa pełnia solidnie wykleja mi gębę, powodując niechciany grymas na twarzy. Na sąsiednim torze egzystują owoce tropikalne, też słodkie. Z tła natomiast powoli wyłania się przyjemna kwiatowość, całkiem fajna żywica i akcenty lasy w formie igliwia. Na zakończenie każdego haustu zostajemy poczęstowani krótką, żywiczną goryczką – w sumie dość sympatyczną, tyle że za słabą. Goryczka wyraźnie nie radzi sobie z opasłym słodowym cielskiem tegoż napitku. Alkohol został tutaj doskonale zamaskowany. Dopiero po całkowitym ogrzaniu się piwa coś zaczyna nas lekko smyrać w przełyku.

Aromat też mocno sugeruje nam, że piwo jest nadmiernie słodkie. Mamy tu sporo kwiatowo-owocowych nut, głównie spod znaku słodkich i dojrzałych tropików. Mango, marakuja, liczi i ananas nieźle sobie tu poczynają ;) Żywica w zapachu nieco osłabła, ale nadal jej obecność jest bezsprzeczna. Dalej prym wiedzie ta sama słodka słodowość, tyle że okraszona lekkim opiekanym cieniem, no i całkiem sporą dozą karmelu ma się rozumieć. Daleko w głębi majaczą niewyraźne suszone owoce, podbite subtelnym chmielem i akcentami igieł sosnowych. Przez chwilę w tle pojawia się bardzo symboliczna perfumowość, ale jest to do zaakceptowania. Alkohol na naprawdę niskim i prawie niezauważalnym poziomie. Sumarycznie bardzo ładny, złożony i bogaty to aromat. Podoba mi się.
Big Sleep to wyraźnie gęsty i bardzo pełny w smaku trunek. Jego treściwość dosłownie i w przenośni zakleja usta. Jego wadą nie jest obszerna słodowość, lecz raczej słaby balans objawiający się stosunkowo niewysoką goryczką, która po prostu sobie nie radzi. Nie ogarnia tematu i kropka! Dzięki temu mamy słodki i słabo zbilansowany ulepek, który pije się naprawdę wolno. Zdecydowanie wolniej niż ustawa przewiduje. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi ma się rozumieć ;p
Podsumowując American Barley Wine od Radugi to dość solidne i wyraziste w swojej wymowie piwo. Może niczego nie urywa, ale stanowi dobry przykład synergii nowofalowych chmieli i tradycyjnego piwowarstwa. Niezłe, ale zdecydowanie za słodkie. Albo 100 IBU zostało wyssane z palca, albo jest zakamuflowane przez potężny balling - 24°.
OCENA: 7/10
CENA: ok 11.50ZŁ
ALK.10,5%
TERMIN WAŻNOŚCI: 15.04.2017
BROWAR RADUGA//BROWAR ZODIAK
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

10,5 DZIESIĘĆ I PÓŁ

ALK.4,7%. Góra dwa tygodnie temu, bez żadnego szumu medialnego w sklepach pojawiło się piwo Dziesięć i Pół . Kultowa marka z lat 90-tych została reaktywowana!!! Każdy obywatel naszego kraju w wieku 30+ z pewnością pamięta to piwo – ogromne kampanie reklamowe w radiu, tv i prasie, plakaty, billboardy, gadżety z logo 10,5. To piwo było po prostu wszędzie, to było coś, to była moda, styl życia... Pojawiło się dokładnie w 1995 roku i z miejsca stało się głównym konkurentem dla mega popularnego wówczas EB. Jednak z upływem lat marka powoli zaczęła upadać, aż w końcu zupełnie zniknęła z rynku, podobnie zresztą jak EB. Dziś Kompania Piwowarska postanowiła zrobić reedycję marki, wypuszczając na razie bardzo limitowaną ilość piwa. Jest to swego rodzaju test konsumencki, KP liczy na ‘powrót do przeszłości’ wśród konsumentów, sentymentalną podróż do czasów młodości pewnej grupy klientów. A jeśli piwo „się przyjmie” zagości w sklepach na stałe. Niecny plan.  Ja z racji swojego wiek
7 komentarzy
Czytaj więcej

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Niby "małpka", a jednak w środku piwo 18% vol.!!!

  Ostatnio będąc w Dino wyczaiłem przedziwne piwo. Początkowo nawet nie byłem pewny, czy jest to piwo. Stało jednak na półce obok innych piw, więc moja ciekawość zwyciężyła. Mamy tu napitek o woltażu, aż 18%! Nie czyni go to rzecz jasna najmocniejszym polskim piwem, ale szacun i tak się należy. Zwłaszcza, że możemy to kupić w dyskoncie. Swoją drogą bardzo jestem ciekawy jakim sposobem udało się otrzymać taki woltaż. Banderoli nie ma, więc opcja z dolewaniem spirytusu odpada. Wymrażanie natomiast to cholernie drogi interes, więc cena byłaby zapewne dużo większa. Poza tym, jeśli już coś wymrażać, to z pewnością jakieś mocne już piwa i obowiązkowo trzeba się tym chwalić na lewo i prawo. Ta opcja też na bank odpada. Bardzo ciekawą rzeczą jest też dziwnie znajome opakowanie, które zna chyba każdy domorosły obywatel tego kraju :D Niby „małpka”, a w środku zonk…, to znaczy piwo. Najbardziej jednak absurdalną rzeczą jest wg mnie idiotyczna nazwa. W sumie to nawet nie wiadomo jak to wymawiać.
1 komentarz
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa vs Perła Export

  Było już porównanie Perły Chmielowej Pils w brązowej i zielonej butelce ( tutaj ), no więc w końcu przyszedł czas rozstrzygnąć, która Perełka jest lepsza – Chmielowa, czy Export. Obydwie z pewnością mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja raczej opowiadam się za tymi pierwszymi, choć z pewną rezerwą. A tak osobiście i prywatnie, to wolę Chmielową, ale w brązowej flaszce. Co ciekawe, Perła Export pojawiła się na blogu, jako jedna z pierwszych recenzji, a było to równo dziesięć lat temu… To, że są to te same piwa już na wstępie trzeba wykluczyć, bowiem woltaż aż nadto się różni. Producent w obydwu przypadkach nie podaje składu, więc nie wiemy tak naprawdę, jakie różnice są na papierze, ale za chwilę przekonam się, jakie będą w ocenie organoleptycznej. Perła Chmielowa Pils Ładne piwko, złociste, klarowne. Piana średnio obfita, dość rzadka i szybko się dziurawi. Kilka minut i już jej nie było. Lacingu brak. W smaku znajome nuty trawiastego chmielu, ziół oraz jasnego s
1 komentarz
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst
21 komentarzy
Czytaj więcej

Nowe Tyskie Pilzner

Nie tak dawno temu w największej sieci handlowej w Polsce pojawiło się nowe piwo Tyskie Pilzner. Ekskluzywna złota puszka z pewnością ma sugerować obcowanie z produktem premium . Na opakowaniu znajdziemy szumne zapowiedzi wyraźnej goryczki, obfitej piany i klarownej złocistej barwy. To w sumie standardowe „Opowieści z Narni”, które znajdziemy niemal na każdym koncernowym (i nie tylko) piwie. Przy warzeniu użyto jednak tradycyjną metodę dekokcji, którą koncerny raczej już dawno zapomniały. Tutaj nie powiem, ale Tyskie mi zaimponowało. Trzeba jednak wspomnieć, że ledwie kilka lat temu, przez krótki okres czasu istniało piwo Tyskie Pilzne, które było bardzo słabe. Piłem go, choć recenzji na blogu próżno szukać. Może więc teraz uda się uratować honor Kompanii Piwowarskiej? Piwo faktycznie jest złociste i nie to, że jakieś blade, niczym siuśki maratończyka po czterdziestym kilometrze. Piany jest ogrom, ale zbyt drobna to ona nie jest. Poza tym, jak to w koncerniakach bywa – szybko opada
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

PO GODZINACH - India Pale Lager

  Podczas, gdy wszyscy recenzują bezalkoholowego portera bałtyckiego od Ambera, czy urodzinowe Herbal Barley Wine, ja na pełnym luzie odgrzewam sobie „starego kotleta”, jakim jest Po Godzinach – India Pale Lager. Tak, to nie jest żadna nowość, a jedynie reaktywacja piwa, które na rynek wskoczyło… 9 lat temu. Mam na blogu opisane bodajże wszystkie piwa z serii Po Godzinach, prócz właśnie tego. Dlatego jego reaktywacja ucieszyła mnie dosyć znacząco. Ale co to właściwie jest India Pale Lager ? Otóż to piwo dolnej fermentacji, ale chmielone jak ipka , czyli nową falą. W przypadku Ambera jest tutaj chmiel Chinook, Citra, Cascade oraz polska Marynka i Sybilla. Nie brzmi to jakoś odkrywczo, ale chętnie spróbuje, bo Browar Amber to ja bardzo szanuję. Złocisto-żółte piwo pieni się dosyć obficie. Piana posiada mieszanej wielkości pęcherzyki, ale jest puszysta i trwała. Sowicie oblepia ścianki. W smaku czuć lekkość tego napitku, a także sporą świeżość. Chmiele poszły głównie w cytrusy, jak
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Imperator. Niech moc będzie z tobą!

Jest takie piwo jak Imperator Bałtycki od Pinty. Jest także Imperator z Browaru Jabłonowo, ale jedno z drugim nie ma nic wspólnego prócz częściowej nazwy. Nawet woltaż raczej nie jest wspólny, bo w piwie z Jabłonowa jest on dużo wyższy. Ale po kolei. Było sobie kiedyś takie piwo jak Imperator – strong lager, czyli typowy mózgotrzep. Taki artykuł pierwszej potrzeby każdego żula, można rzec. Współczynnik „spejsona” był tutaj nad wyraz korzystny. Nie mniej jednak, piwo pewnego roku zniknęło z rynku, bo jak pewnie wiecie, od kilkunastu lat piwa mocne sprzedają się w Polsce coraz gorzej. Browar Jabłonowo jak widać poszedł mocno pod prąd i jakiś czas temu wskrzesił Imperatora. Tyle, że teraz jest jeszcze mocniejszy. Zamiast 10% ma, aż 12% alko! Nie w kij dmuchał. Nawet Karpackie Super Mocne mu nie podskoczy. Takiego woltażu może pozazdrościć niejeden RIS, czy Barley Wine . Toż to prawdziwy potwór, nawet wśród mocnych piw. Lęk jednak mi nie straszny, ja żadnego piwa się nie boję. Szklanki
3 komentarze
Czytaj więcej