Przejdź do głównej zawartości

Hazy TIPA od Golema. Czy potrójna NE IPA się sprawdzi?


Wiecie co? Dziś czeka na Was pewne zaskoczenie. Zazwyczaj pojawiają się tutaj piwa ciemne i mocne typu RIS, czy porter bałtycki, a od biedy jakiś Quadrupel. Dzisiaj jednak się wyłamię, zrobię małą odskocznię, a poniekąd reset kubków smakowych.
Jak widzicie biorę się za Hazy TIPA od Golemów. Piwko nie jest już gorącą nowinką, ale o ile mnie pamięć nie myli pojawiło się w sklepach nie więcej niż 3-4 miechy temu. Hazy TIPA to nic innego jak New England Triple IPA. Tak, potrójne aj-pi-ej i to w wersji Vermont. Mamy więc parametry w zasadzie RISowe, choć względnie jasną barwę (a mówiłem, że się wyłamuję?). Mało ci u nas przedstawicieli tego stylu. Wydaje mi się, że można by ich spokojnie policzyć na palcach jednej ręki, a dwie ręce chyba wystarczą, by zliczyć wszystkie polskie potrójne IPY.
Liczenie jednak zostawiam Wam drodzy kraftopijcy, ja natomiast zajmę się moim dzisiejszym gościem. Jestem niezmiernie ciekawy co też Golemowie nam tutaj przygotowali. 


Siup i piwko ląduje w IPA Glass. Wygląda bardzo apetycznie. Mętność jest spora, choć może jeszcze nie taka totalna, jak przyzwyczaiły nas do tego inne Vermonty. Ciecz nosi ciemno złote wdzianko, a pieni się wręcz wyśmienicie. Na powierzchni uformowała się olbrzymich rozmiarów czapa zbitej, sztywnej, drobno ziarnistej piany, która naprawdę długo utrzymuje się przy życiu. Lacing też nie od parady! Jest na czym oko zawiesić ;)
Smakujemy. Od razu czuć tą gęstość oraz aksamitną gładkość na języku. W końcu 24 ballingi, to nie w kij dmuchał. Piwo nie zawiera w sobie żadnych dodatków, prócz płatków owsianych i pszennych. Nie ma tu zatem żadnych dziwnych, czy rzadko spotykanych smaczków. Jest za to czysta klasyka w nieco bardziej owocowym wydaniu. Biszkoptowo-chlebowa słodowość wyraźnie daje o sobie znać, a podszyta jest solidną porcją karmelu, żywicy oraz amerykańskich chmieli. Te ostatnie przybrały formę głównie słodszych owoców tropikalnych, choć i nieco cytrusa się tu znajdzie. Jest np. dojrzały różowy grejpfrut, a także szczypta skórek gorzkiej pomarańczy. Dalej mamy już tylko nieznaczne echa liści tytoniu oraz przyjemną porcję kwiatów. Goryczka jest obecna, ale niezbyt mocna. Powiedziałbym nawet, że jak na Triple IPA, to jest wątła, niczym penis siedemdziesięciolatka po stosunku :p Spory plus natomiast za doskonale ukryty, cholernie dobrze ułożony alkohol. Nie ma mowy o żadnym pieczeniu, czy paleniu w przełyku. Brawo!
Smakuje to całkiem dobrze, choć szału żadnego nie ma. Wąchamy.

Tu jest bardzo podobnie. Stara szkoła – dobrze zaznaczone jankeskie chmiele, podbite mocną słodową stroną i karmelem. Na szczęście żadna ze stron nie przechyla szali na swoją stronę. Jest więc słodko, ale przyjemnie. Aromat jest naprawdę intensywny. Od groma tu tropików (mango, liczi, granat, ananas), co chwila atakowanych przez nuty karmelu i opiekanego słodu. Są ciastka, herbatniki i biszkopty. Dalej mamy fajnie skomponowany mariaż akcentów żywicznych i kwiatowych, coraz rzadziej spotykanych w dzisiejszym krafcie. Zupełnie w tle natomiast pobrzmiewa sobie cichutko guma balonowa, do spółki z bardzo subtelnymi cytrusami, głównie w formie skórek. Pachnie to naprawdę ładnie. Alkohol delikatnie daje o sobie znać, ale tylko przy mocniejszym sztachnięciu, za co szacun.
Hazy TIPA od Golemów zaskakuje znakomitym ułożeniem, sporą treściwością, olbrzymią pełnią smaku i fajną gładkością w ustach. Kuleje natomiast balans, bo goryczka jest łagodna jak baranek, a piwo wyraźnie idzie w słodszą stronę. Trzeba jednak mieć świadomość, że to Hazy IPA, więc nie może być masakracji kubków smakowych. Z drugiej strony nie odczuwam tu jakiejś wyraźnej soczkowatości, więc mam pewne wątpliwości, czy piwo aby na pewno wyszło zgodnie z założeniami. Efekt juicy jest tu mocno naciągany. Gdybym nie wiedział co piję, raczej bym o tym nie wspomniał.
Podsumowując – jest to dosyć dobre piwo, fajnie nachmielone, w miarę złożone w smaku i aromacie. Patrząc jednak na przynależność stylową czuję pewien niedosyt.
OCENA: 7/10
CENA: ok 11.50ZŁ
ALK. 9,5%
TERMIN WAŻNOŚCI: 31.10.2018
BROWAR GOLEM//BROWAR CZARNKÓW

Komentarze

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

Imperator. Niech moc będzie z tobą!

Jest takie piwo jak Imperator Bałtycki od Pinty. Jest także Imperator z Browaru Jabłonowo, ale jedno z drugim nie ma nic wspólnego prócz częściowej nazwy. Nawet woltaż raczej nie jest wspólny, bo w piwie z Jabłonowa jest on dużo wyższy. Ale po kolei. Było sobie kiedyś takie piwo jak Imperator – strong lager, czyli typowy mózgotrzep. Taki artykuł pierwszej potrzeby każdego żula, można rzec. Współczynnik „spejsona” był tutaj nad wyraz korzystny. Nie mniej jednak, piwo pewnego roku zniknęło z rynku, bo jak pewnie wiecie, od kilkunastu lat piwa mocne sprzedają się w Polsce coraz gorzej. Browar Jabłonowo jak widać poszedł mocno pod prąd i jakiś czas temu wskrzesił Imperatora. Tyle, że teraz jest jeszcze mocniejszy. Zamiast 10% ma, aż 12% alko! Nie w kij dmuchał. Nawet Karpackie Super Mocne mu nie podskoczy. Takiego woltażu może pozazdrościć niejeden RIS, czy Barley Wine . Toż to prawdziwy potwór, nawet wśród mocnych piw. Lęk jednak mi nie straszny, ja żadnego piwa się nie boję. Szklanki

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw

10,5 DZIESIĘĆ I PÓŁ

ALK.4,7%. Góra dwa tygodnie temu, bez żadnego szumu medialnego w sklepach pojawiło się piwo Dziesięć i Pół . Kultowa marka z lat 90-tych została reaktywowana!!! Każdy obywatel naszego kraju w wieku 30+ z pewnością pamięta to piwo – ogromne kampanie reklamowe w radiu, tv i prasie, plakaty, billboardy, gadżety z logo 10,5. To piwo było po prostu wszędzie, to było coś, to była moda, styl życia... Pojawiło się dokładnie w 1995 roku i z miejsca stało się głównym konkurentem dla mega popularnego wówczas EB. Jednak z upływem lat marka powoli zaczęła upadać, aż w końcu zupełnie zniknęła z rynku, podobnie zresztą jak EB. Dziś Kompania Piwowarska postanowiła zrobić reedycję marki, wypuszczając na razie bardzo limitowaną ilość piwa. Jest to swego rodzaju test konsumencki, KP liczy na ‘powrót do przeszłości’ wśród konsumentów, sentymentalną podróż do czasów młodości pewnej grupy klientów. A jeśli piwo „się przyjmie” zagości w sklepach na stałe. Niecny plan.  Ja z racji swojego wiek

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

  W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów, śre

Niby "małpka", a jednak w środku piwo 18% vol.!!!

  Ostatnio będąc w Dino wyczaiłem przedziwne piwo. Początkowo nawet nie byłem pewny, czy jest to piwo. Stało jednak na półce obok innych piw, więc moja ciekawość zwyciężyła. Mamy tu napitek o woltażu, aż 18%! Nie czyni go to rzecz jasna najmocniejszym polskim piwem, ale szacun i tak się należy. Zwłaszcza, że możemy to kupić w dyskoncie. Swoją drogą bardzo jestem ciekawy jakim sposobem udało się otrzymać taki woltaż. Banderoli nie ma, więc opcja z dolewaniem spirytusu odpada. Wymrażanie natomiast to cholernie drogi interes, więc cena byłaby zapewne dużo większa. Poza tym, jeśli już coś wymrażać, to z pewnością jakieś mocne już piwa i obowiązkowo trzeba się tym chwalić na lewo i prawo. Ta opcja też na bank odpada. Bardzo ciekawą rzeczą jest też dziwnie znajome opakowanie, które zna chyba każdy domorosły obywatel tego kraju :D Niby „małpka”, a w środku zonk…, to znaczy piwo. Najbardziej jednak absurdalną rzeczą jest wg mnie idiotyczna nazwa. W sumie to nawet nie wiadomo jak to wymawiać.

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst

Miłosław IPA od Fortuny

  Idziemy za ciosem, dlatego dzisiaj druga marcowa nowość od Fortuny – Miłosław IPA. Piwo to jest alkoholową wersją piwa Miłosław Bezalkoholowe IPA , które to jest jednym z lepszych ‘bezalkusów’. Prawie zawsze najpierw powstaje wersja alkoholowa, a dopiero później bezalkoholowa (ewentualnie), ale tu mamy odwrotną sytuację. Dziwne to. W sumie nie wiem, dlaczego ta nowinka zowie się IPA? Przecież mamy tu zaledwie 4,6% alko oraz tylko 11,5º Blg! To nawet na Session IPA są niskie parametry. Trochę ich poniosło w tym Miłosławiu. Jako ciekawostka dodam jeszcze, że w składzie tego piwa znajduje się pszenica niesłodowana, słód żytni oraz zielona herbata Sencha Earl Grey. Użyte chmiele to Citra, Amarillo, Chinook, Lubelski i Cascade.  Piwo jest lekko zmętnione, złocistej barwy. Góruje nad nim ogrom białej piany, która jest dość drobna, bardzo puszysta i trwała. Opadając zostawia wyraźne zacieki na szkle. Piję. Od razu dolatuje do mnie spora dawka Sencha Earl Grey, dzięki czemu moje skoj

Mentor III Bourbon Oak & Cedar Wood Chips

  Piwo Mentor w bardzo charakterystycznym opakowaniu, to jedna z legend polskiego piwnego rzemiosła. Swego czasu, ten imperialny porter bałtycki był obiektem pożądania niejednego beergeeka . Kilka lat później pojawił się Mentor II, a pod koniec tej zimy Browar ReCraft uraczył nas Mentorem III. „Trójeczka” ukazała się, aż w trzech wersjach – podstawce i dwóch wersjach z dodatkami. Podstawki nie udało mi się zakupić, ale mam dwie pozostałe nowości ze Świętochłowic.   Na pierwszy ogień idzie wersja leżakowana z płatkami dębowymi z beczek po Bourbonie oraz z płatkami drewna cedrowego. Bourbon to już mega oklepana sprawa, ale nie mam pojęcia jak pachnie drewno cedrowe. Poza tym, nie kojarzę tego dodatku w piwie, więc trochę się jaram. Zobaczmy, co wyszło z tego eksperymentu.  Piwo jest przyjemnie gładkie i gęste, rozlewające się po podniebieniu. Dużo tu czekolady deserowej, wspomaganej przez praliny i akcenty kakao. Tuż za nimi na scenę wchodzi drewno – czuć klepkę dębową oraz coś, cz