Przejdź do głównej zawartości

BERSERKER

Browar Kingpin to stosunkowo młoda inicjatywa piwowarska, które zadebiutowała we wrześniu ubiegłego roku. Za tym projektem stoją: Marek Kamiński, Bartosz Kluczyński i Wojciech Usak, a piwowarem jest tam nie kto inny, jak sam Michał Kopik (popularny bloger z Piwnego Garażu, certyfikowany sędzia PSPD).
Na dzień dzisiejszy Kingpin może pochwalić się czterema bardzo oryginalnymi, autorskimi trunkami, które warzone są odważnie i bezkompromisowo. Berserker jest jednym z dwu debiutanckich piw, które (jak to zazwyczaj bywa) tuż po premierze zbierały dość zróżnicowane opinie. Na szczęście mój egzemplarz – o ile dobrze interpretuję etykietę – pochodzi już z czwartej warki, która z pewnością w jakimś tam stopniu różni się od wrześniowego pierwowzoru.
Dla tych co się mocno głowią nad tym, co u licha może znaczyć słowo berserker wyjaśniam: według podań historycznych berserker był nieznającym strachu wojownikiem nordyckim. Wikinga będącego berserkerem ogarniał szał walki, który dodawał mu nadludzkiej siły.
Jako ciekawostkę dodam jeszcze, że w składzie tego Black IPA znalazły się takie dodatki jak wrzos, jaśmin oraz skórka pomarańczy, które powiedzmy sobie szczerze, raczej nie są obligatoryjnymi suplementami w tym stylu.


Piwo ma iście nieskazitelną prezencję. Spowija je obfita i wysoka czapa drobno ziarnistej i puszystej piany, która wystarczająco długo się utrzymuje, by nacieszyć nią zmysł wzroku. Beżowa pierzynka niespiesznie opadając, zostawia liczne i efektowne zacieki na szkle. Naprawdę super to wszystko wygląda, ale jedźmy dalej.
Wysycenie Berserkera jest średnio intensywne, a jego kolor jest niemalże idealnie czarny i nieprzejrzysty, niczym najczystszy stout.
Bardzo byłem ciekaw, jak będzie pachnieć piwo z jaśminem i wrzosem w składzie. Nie wiem co prawda w jakiej postaci owe roślinki były tutaj użyte, ale podejrzewam, że nie chodzi o liście, czy łodygi. Tak, czy siak zapach wrzosu jakoś niespecjalnie kojarzę, w przeciwieństwie do kwiatów jaśminu, które znam doskonale.
I w rzeczy samej Black IPA od Kingpina pachnie nader kwiatowo i owocowo. Z pewną dozą wyobraźni mogę stwierdzić, że czuję tu jaśmin, niestety piwo to nic, a nic nie przybliżyło mi aromatu wrzosu. Chociaż nie ukrywam, że jakieś zioła w aromacie są obecne, podobnie zresztą jak iglaki z sosną na czele. Z owoców przeważa pomarańcza, mango, liczi i marakuja, tak więc chmiele amerykańskie po raz kolejny zrobiły robotę. Tuż za nimi drepcze nieśmiała żywica, otoczona z zewnątrz akcentami gorzkiej czekolady, świeżo parzonej kawy i nielicznymi nutkami palonego słodu. Bardzo ładny, wielowątkowy i dość silny jest ten zapach. I like it!
W smaku piwo jest bardzo gładkie i dość gęstawe (ale nie oleiste). Zaznacza się tutaj nader wyraźna przewaga doznań chmielowych, wynikających z dużej ilości amerykańskich lupulin. Przeważają owoce tropikalne (mango, marakuja i liczi), którym po piętach depczą wyrafinowane i lekko kwaskowe cytrusy, głównie pod postacią czerwonego grejpfruta i dojrzałej pomarańczy. Nieco z boku przygląda się temu wszystkiemu całkiem spora dawka żywicy, typowych akcentów chmielu oraz gorzkawych ziół. W tle natomiast swoją obecność zaznaczają klimaty czekoladowe, kawowe i ciemnych, umiarkowanie palonych słodów, które jednak dość wyraźnie ustępują miejsca niuansom owocowo-chmielowym. Nie można tu również zapominać o potężnej dawce grejpfrutowo-ziołowej goryczki, która początkowo wydawała się krótka i szlachetna, jednak z biegiem czasu stawała się coraz bardziej nieokiełznana, mocna, wręcz brutalna. Od połowy zawartości pokala goryczka dość wyraźnie zalega, a jej moc rośnie w tempie geometrycznym – pod koniec tak niemiłosiernie smaga moje podniebienie, że aż mi policzki więdną. Dawno nie dostałem takiego buta na twarz!
Piwo jest bardzo ciekawe. Posiada dość wysoką pełnię oraz średnią treściwość, jednakże sam finisz jest mocno wytrawny (by nie powiedzieć przegięty). Gorycz jest tu wręcz niepojęta i wszechmocna. Ja naprawdę lubię gorzkie i wyraziste trunki, jednak w tym przypadku odczuwam nazbyt wyraźnie słabą kontrę ze strony słodu (balans ewidentnie do poprawy).
Nie miej jednak Berserker w jakiś magiczny sposób mnie uwiódł. Na pewno wpływ na to miał niesamowity i niepowtarzalny aromat, który zapamiętam na długo. Może ten wrzos i jaśmin jest trochę przereklamowany, jednak same jankeskie chmiele dają tutaj porządnego „pałera”. Szkoda tylko, że cena jest nieco zaporowa...
Ps. która świnka ładniejsza? ;p
OCENA: 8/10
CENA: ok. 8.50ZŁ
ALK.7%
TERMIN WAŻNOŚCI: 12.07.2015
BROWAR KINGPIN//BROWAR ZARZECZE
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

Imperator. Niech moc będzie z tobą!

Jest takie piwo jak Imperator Bałtycki od Pinty. Jest także Imperator z Browaru Jabłonowo, ale jedno z drugim nie ma nic wspólnego prócz częściowej nazwy. Nawet woltaż raczej nie jest wspólny, bo w piwie z Jabłonowa jest on dużo wyższy. Ale po kolei. Było sobie kiedyś takie piwo jak Imperator – strong lager, czyli typowy mózgotrzep. Taki artykuł pierwszej potrzeby każdego żula, można rzec. Współczynnik „spejsona” był tutaj nad wyraz korzystny. Nie mniej jednak, piwo pewnego roku zniknęło z rynku, bo jak pewnie wiecie, od kilkunastu lat piwa mocne sprzedają się w Polsce coraz gorzej. Browar Jabłonowo jak widać poszedł mocno pod prąd i jakiś czas temu wskrzesił Imperatora. Tyle, że teraz jest jeszcze mocniejszy. Zamiast 10% ma, aż 12% alko! Nie w kij dmuchał. Nawet Karpackie Super Mocne mu nie podskoczy. Takiego woltażu może pozazdrościć niejeden RIS, czy Barley Wine . Toż to prawdziwy potwór, nawet wśród mocnych piw. Lęk jednak mi nie straszny, ja żadnego piwa się nie boję. Szklanki
3 komentarze
Czytaj więcej

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

10,5 DZIESIĘĆ I PÓŁ

ALK.4,7%. Góra dwa tygodnie temu, bez żadnego szumu medialnego w sklepach pojawiło się piwo Dziesięć i Pół . Kultowa marka z lat 90-tych została reaktywowana!!! Każdy obywatel naszego kraju w wieku 30+ z pewnością pamięta to piwo – ogromne kampanie reklamowe w radiu, tv i prasie, plakaty, billboardy, gadżety z logo 10,5. To piwo było po prostu wszędzie, to było coś, to była moda, styl życia... Pojawiło się dokładnie w 1995 roku i z miejsca stało się głównym konkurentem dla mega popularnego wówczas EB. Jednak z upływem lat marka powoli zaczęła upadać, aż w końcu zupełnie zniknęła z rynku, podobnie zresztą jak EB. Dziś Kompania Piwowarska postanowiła zrobić reedycję marki, wypuszczając na razie bardzo limitowaną ilość piwa. Jest to swego rodzaju test konsumencki, KP liczy na ‘powrót do przeszłości’ wśród konsumentów, sentymentalną podróż do czasów młodości pewnej grupy klientów. A jeśli piwo „się przyjmie” zagości w sklepach na stałe. Niecny plan.  Ja z racji swojego wiek
7 komentarzy
Czytaj więcej

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

  W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów, śre
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Niby "małpka", a jednak w środku piwo 18% vol.!!!

  Ostatnio będąc w Dino wyczaiłem przedziwne piwo. Początkowo nawet nie byłem pewny, czy jest to piwo. Stało jednak na półce obok innych piw, więc moja ciekawość zwyciężyła. Mamy tu napitek o woltażu, aż 18%! Nie czyni go to rzecz jasna najmocniejszym polskim piwem, ale szacun i tak się należy. Zwłaszcza, że możemy to kupić w dyskoncie. Swoją drogą bardzo jestem ciekawy jakim sposobem udało się otrzymać taki woltaż. Banderoli nie ma, więc opcja z dolewaniem spirytusu odpada. Wymrażanie natomiast to cholernie drogi interes, więc cena byłaby zapewne dużo większa. Poza tym, jeśli już coś wymrażać, to z pewnością jakieś mocne już piwa i obowiązkowo trzeba się tym chwalić na lewo i prawo. Ta opcja też na bank odpada. Bardzo ciekawą rzeczą jest też dziwnie znajome opakowanie, które zna chyba każdy domorosły obywatel tego kraju :D Niby „małpka”, a w środku zonk…, to znaczy piwo. Najbardziej jednak absurdalną rzeczą jest wg mnie idiotyczna nazwa. W sumie to nawet nie wiadomo jak to wymawiać.
1 komentarz
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst
20 komentarzy
Czytaj więcej

Miłosław IPA od Fortuny

  Idziemy za ciosem, dlatego dzisiaj druga marcowa nowość od Fortuny – Miłosław IPA. Piwo to jest alkoholową wersją piwa Miłosław Bezalkoholowe IPA , które to jest jednym z lepszych ‘bezalkusów’. Prawie zawsze najpierw powstaje wersja alkoholowa, a dopiero później bezalkoholowa (ewentualnie), ale tu mamy odwrotną sytuację. Dziwne to. W sumie nie wiem, dlaczego ta nowinka zowie się IPA? Przecież mamy tu zaledwie 4,6% alko oraz tylko 11,5º Blg! To nawet na Session IPA są niskie parametry. Trochę ich poniosło w tym Miłosławiu. Jako ciekawostka dodam jeszcze, że w składzie tego piwa znajduje się pszenica niesłodowana, słód żytni oraz zielona herbata Sencha Earl Grey. Użyte chmiele to Citra, Amarillo, Chinook, Lubelski i Cascade.  Piwo jest lekko zmętnione, złocistej barwy. Góruje nad nim ogrom białej piany, która jest dość drobna, bardzo puszysta i trwała. Opadając zostawia wyraźne zacieki na szkle. Piję. Od razu dolatuje do mnie spora dawka Sencha Earl Grey, dzięki czemu moje skoj
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Mentor III Bourbon Oak & Cedar Wood Chips

  Piwo Mentor w bardzo charakterystycznym opakowaniu, to jedna z legend polskiego piwnego rzemiosła. Swego czasu, ten imperialny porter bałtycki był obiektem pożądania niejednego beergeeka . Kilka lat później pojawił się Mentor II, a pod koniec tej zimy Browar ReCraft uraczył nas Mentorem III. „Trójeczka” ukazała się, aż w trzech wersjach – podstawce i dwóch wersjach z dodatkami. Podstawki nie udało mi się zakupić, ale mam dwie pozostałe nowości ze Świętochłowic.   Na pierwszy ogień idzie wersja leżakowana z płatkami dębowymi z beczek po Bourbonie oraz z płatkami drewna cedrowego. Bourbon to już mega oklepana sprawa, ale nie mam pojęcia jak pachnie drewno cedrowe. Poza tym, nie kojarzę tego dodatku w piwie, więc trochę się jaram. Zobaczmy, co wyszło z tego eksperymentu.  Piwo jest przyjemnie gładkie i gęste, rozlewające się po podniebieniu. Dużo tu czekolady deserowej, wspomaganej przez praliny i akcenty kakao. Tuż za nimi na scenę wchodzi drewno – czuć klepkę dębową oraz coś, cz
Prześlij komentarz
Czytaj więcej