Przejdź do głównej zawartości

The Best of The Best. Jakie jest moje ulubione piwo?



Jako, że jestem piwnym blogierem, zajmuję się piwną tematyką i ponoć znam się trochę na tym, to niejednokrotnie spotkałem się z pytaniem: „jakie jest twoje ulubione piwo?”. Moją odpowiedzią jest zawsze ta sama, krótka i cięta riposta: nie mam ulubionego piwa.
I to jest prawda – nie mam jednego piwa, które darzę największą sympatią (zwłaszcza biorąc pod uwagę nierówność warek). Oczywiście można by to pytanie trochę doprecyzować, uściślić, np. jakie piwo najczęściej pijesz latem, a jakie zimą? Jaki styl piwa jest twoim ulubionym? Itepe, itede.
Ostatnio zacząłem się trochę nad tym zastanawiać. W jaki sposób mogę określić to jedno jedyne piwo, które najbardziej mi smakuje? Które najmocniej wydarło mnie z moich Kubotów? Które zrobiło mi remont generalny na poddaszu…? Otóż jednego nie sposób mi wskazać, ale mogę wskazać tych kilka The Best of The Best! Do tego celu właśnie służy mi ten blog, który prowadzę już od prawie sześciu lat. Te zapiski, te oceny tak naprawdę nie są dla Was, tylko dla mnie. Każdy przecież ma inny gust. Jeden lubi gówno na surowo, drugi lubi, gdy jest zapieczone w piekarniku. Tak to już jest.
W związku z powyższym postanowiłem zrobić krótkie zestawienie piw, które dostały na blogu maksymalną notę (10/10). W pewnym sensie będzie to moja odpowiedź na pytanie z początku tekstu. Zaczynamy :)

CORNELIUS PORTER
Ehhhh… Zupełne początki działalności bloga, nieumyta szklanka, fatalne zdjęcie. Początki zawsze są trudne, ale do tej pory nie mogę uwierzyć, że to piwo tak niebywale mną zawładnęło. Pierwsza ‘dyszka’ na blogu, doświadczenie w porównaniu z obecnym raczej niewielkie. No, ale trudno. Nie żebym się wstydził tej oceny. To piwo naprawdę mi bardzo smakuje, nawet do tej pory. Pijam je co jakiś czas, ale naprawdę się dziwię, że dałem aż tyle… Chociaż tu trzeba zauważyć, że wraz ze zmianą wizerunku (butelki i etykiety) zmieniła się też chyba receptura tego piwa. Nie mówię, czy na lepsze, czy na gorsze, ale z pewnością to już nie to samo, co było w starych półlitrowych butelkach. Tak, czy siak piwo jest bardzo dobre. Szczerze polecam, mimo że teraz nie dałbym tak wysokiej oceny.

ELIXIR 



Noooo!!! To już zupełnie inna para gumowców. Pity przeze mnie egzemplarz w marcu 2016 odcisnął na mnie takie piętno, że do dziś pamiętam doskonale jak to cudo smakowało. Zaledwie 21ºBlg, ale z powodzeniem piwo zamiotło pod dywan 99% trunków z wyższym ekstraktem. Cholernie rzadko można spotkać się w piwie z taką gładkością, taką czernią, złożonością, kompleksowością i aksamitnością w ustach. Do tego dochodzą te delikatne nuty torfowo-asfaltowe, które wprost uwielbiam! Poważnie, długo musiałem zbierać szczękę z podłogi po wypiciu Elixiru. Spójrzcie jeszcze na idealnie dobraną nazwę. No jak w mordę strzelił eliksir! :D Nie wiem, czy to piwo wciąż jest jeszcze warzone, ale jeśli tak, to kupujcie na hektolitry, bo warto!!!


HADES


Piwo legenda, o którym powinni uczyć w szkole. Gdyby nastąpiła kiedyś w historii ludzkości zagłada naszej cywilizacji, to o Hadesie pamięć nigdy nie powinna zaginąć. W nieistniejącym jeszcze Muzeum Polskiego Piwowarstwa powinno stać na półce obok Dziadka Mroza, Chateau i Samca Alfa z Artezana. Obok Imperium Prunum z Kormorana, wymrażanek ze Spółdzielczego, Ataku Chmielu od Pinty i trzech wersji Buba Extreme od SzałuPiw. Swego czasu było to najmocniejsze i najbardziej ekstraktywne polskie piwo. Russian Imperial Stout, w którego składzie znalazło się sześć odmian papryczek chili, mleko w proszku oraz ziarna kakaowca. Czyż to nie brzmi wspaniale? Całość jest nieziemsko harmonijna, wielowątkowa, bogata, gładka, pełna w smaku, genialnie zbalansowana. Dla mnie to piwo na ówczesne czasy było ideałem. Ciekaw jestem jak oceniłbym je teraz?


IMPERATOR BAŁTYCKI
No jakby się uprzeć to też jest jedna z legend polskiego piwowarstwa nowofalowego. Co ciekawe dosyć szeroko dostępna, wielokrotnie powtarzana i co najważniejsze nie rujnująca zbytnio naszego portfela. W końcu to legendarna Pinta, która nie powstała tylko po to, by się nachapać (chyba).
Połączenie imperialnego porteru bałtyckiego z amerykańskim, nowofalowym chmieleniem to był istny strzał w dziesiątkę! Piwo urzeka cytrusowymi wstawkami, jak i typowo porterowymi klimatami. Do tego dochodzi niebagatelna pełnia smaku, gęstość, aksamitność, głębia oraz treściwość. Piwo idealne w każdym calu. Można się nim cieszyć bez końca. Zupełnie jak dziecko z piątego lizaka tego samego dnia. Jeśli gdzieś będziecie widzieć, to śmiało kupować. Ja mam zachomikowaną butelkę z drugiej warki. Niedługo będzie odszpuntowana. Bardzo jestem ciekaw, jak to piwo zmienił tak znaczny upływ czasu.



IMPERIAL SMOKY JOE



Jeśli coś jest imperialne, to musi być od razu zajebiste? Nie musi, ale w tym wypadku akurat tak jest. Zwykła wersja tego piwa - mimo, że była mocno filcowała kalesony - nie wywarła na mnie, aż takiego wrażenia, jak ten cymesik. Wersja wzmocniona, to właśnie jest to, co tygrysy (takie jak ja) lubią najbardziej. Jestem wielkim fanatykiem słodów whisky w piwie, toteż pijąc to piwo byłem dogłębnie ukontentowany. Mariaż gorzkiej czekolady, kawy, palonych słodów i suszonych owoców z nutami torfowo-asfaltowymi udał się w tym piwie wyśmienicie!
Naprawdę nie ma się tutaj do czego doczepić. Wszystko jest dopięte na ostatni guzik. Co jakiś czas piwo jest powtarzane, więc nie żałujcie kapuchy, bo naprawdę jest to dobra inwestycja.


MR HARD’S ROCKS


Nie mogło w tym zestawieniu zabraknąć słynnego RISa z Pracowni Piwa. Warto wspomnieć, że jest to jeden z pierwszych polskich imperialnych Stoutów. Od lat święci triumfy na polskim rynku piw rzemieślniczych, dając poczucie spełnienia każdemu, kto po nie sięgnie. Piwo tak mocno spodobało się Pracowni, że powstało kilka jego różnych wersji różniących się głównie dodatkami.
Nie jest tanie, ani też szeroko dostępne. Tak naprawdę to dosyć trudno je zdobyć, mimo że wciąż chyba jest co jakiś czas warzone. Bardzo prawilne parametry, doskonała receptura i jeszcze lepsze wykonanie sprawiły, że do tego piwa w żaden sposób nie idzie się przyczepić. Wszystko jest tu doskonałe. Od gęstości, oleistości i aksamitności, po pijalność, złożoność i ułożenie. Po prostu cud, miód i orzeszki! Palce lizać :)

THE GRAVEDIGGER


Chodzi mi tu oczywiście o wersję podstawową, bo musicie wiedzieć drogie dzieci, że piwo to doczekało się kilku wersji specjalnych leżakowanych w beczkach po różnych alkoholach (była też wersja oak chips oraz blend). Zwykła wersja bez kontaktu z drewnem była piwem zupełnie nie z tej Ziemi! Szalenie czarnym, kosmicznie gęstym, lepkim i jedwabistym. Pełnia smaku, idealny balans oraz niebywała złożoność miażdżyły kubki smakowe na potęgę. Do tego ta jebucka, ale jakże szlachetna i ułożona goryczka na poziomie równym 100 IBU! W zapachu również istna ambrozja, ale co ja tu będę Wam wypisywał. Piwo jest chyba cały czas w ofercie browaru, więc sami się przekonajcie. O ile oczywiście z biegiem lat nie majstrowano przy recepturze…

Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

SHORT TEST: Dojlidy Classic powraca

  Prolog: Kompania Piwowarska wskrzesiła markę Dojlidy. To fakt, a nie żaden ponury żart. Nie znam dokładnie historii tej marki (Dojlidy to nie było tylko jedno piwo), ale Kompania Piwowarska szybko się jej pozbyła, gdy stała się właścicielem browaru w Białymstoku. O co kaman: Dojlidy Classic, to oczywiście „jasne pełne”. To nie jest identyczne piwo, jak było kiedyś. Jest po prostu „inspirowane oryginalną recepturą” i powraca w odświeżonej formie jako hołd dla wielowiekowego dziedzictwa marki. Znaczy się – gówno z tego będzie. Wdzianko: Ładne, głęboko złociste, nie takie blade, jak typowy koncerniak. Piana średnio ziarnista, nader obfita, umiarkowanie trwała. Kichawa mówi: Dosyć ładny, świeży, głównie chlebowy zapaszek. Do tego dochodzą jakieś ciastka, słód oraz subtelny chmiel w oddali. Całość pachnie rześko i naprawdę solidnie. Jadaczka mówi: Dużo słodu, herbatników, chlebka i zboża. Ciała to tu nie brakuje. W tle biszkopty oraz delikatna chmielowość. Goryczka jakaś tam...
5 komentarzy
Czytaj więcej

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

WIELKI TEST PIW NIEPASTERYZOWANYCH

Był wieczór. Była zima. Był luty i było zimno, ale nie było śniegu. Na kwadrat wjechało mi kilkoro znajomych z tortem, szampanem i „czymś mocniejszym”. Tak, dwa dni wcześniej miałem urodziny. Nie powiem które, bo i tak zabrakłoby Wam palców do liczenia. Podpowiem tylko, że „trójka” z przodu już jakiś czas temu wskoczyła ;) Przyjąłem gości z wielką uciechą, no ale przecież w gościach nie można siedzieć o suchym pysku. No to tak na rozgrzewkę żeśmy zrobili test – Wielki Test Piw Niepasteryzowanych! A co było dalej, to już pozostanie naszą słodką tajemnicą ;p Planowałem to już od bardzo dawna, ale Bóg mi świadkiem, naprawdę ciężko jest zebrać odpowiednią ekipę. Moja ekipa do Wielkich Testów oczywiście nie jest stała jak możecie zobaczyć po zdjęciach, ale można powiedzieć, że trzon „testerów” pozostaje raczej niezmienny. Cóż ciekawego jest w piwach niepasteryzowanych? W sumie to nic. Wydaje mi się, że boom na tego typu napitki już dawno minął. Obecnie chyba już mało kto daje się ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa vs Perła Export

  Było już porównanie Perły Chmielowej Pils w brązowej i zielonej butelce ( tutaj ), no więc w końcu przyszedł czas rozstrzygnąć, która Perełka jest lepsza – Chmielowa, czy Export. Obydwie z pewnością mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja raczej opowiadam się za tymi pierwszymi, choć z pewną rezerwą. A tak osobiście i prywatnie, to wolę Chmielową, ale w brązowej flaszce. Co ciekawe, Perła Export pojawiła się na blogu, jako jedna z pierwszych recenzji, a było to równo dziesięć lat temu… To, że są to te same piwa już na wstępie trzeba wykluczyć, bowiem woltaż aż nadto się różni. Producent w obydwu przypadkach nie podaje składu, więc nie wiemy tak naprawdę, jakie różnice są na papierze, ale za chwilę przekonam się, jakie będą w ocenie organoleptycznej. Perła Chmielowa Pils Ładne piwko, złociste, klarowne. Piana średnio obfita, dość rzadka i szybko się dziurawi. Kilka minut i już jej nie było. Lacingu brak. W smaku znajome nuty trawiastego chmielu, ziół oraz jasne...
6 komentarzy
Czytaj więcej

V.I.P. MOCNE Z BIEDRONKI - RÓŻNICE MIĘDZY PUSZKĄ A BUTELKĄ

Ludzie ratunku! „Bieda-piwo” z biedry wkracza na salony! Kto nigdy w życiu nie pił V.I.P.a z Biedronki niech pierwszy rzuci we mnie kamieniem. Żadnych chętnych? Tak myślałem.  V.I.P. Mocne to piwo kultowe . Jest bezczelnie tanie, mocne (nieźle dmucha w kaszkiet) i można je kupić w każdym z tysięcy sklepów największej sieci handlowej w tym kraju. Stosunek ceny do procentów jest w V.I.P.ie tak korzystny, że wywołuje spazmy i inne orgazmy wśród głodnej alkoholu klienteli. Zna je każdy, a kto nie zna, ten musi poznać . Mi też kilka razy zdarzyło się mieć z nim kontakt. W czasach liceum człowiek nie miał zbyt wiele hajsu, więc musiał sobie jakoś radzić… Ale nie o tym miało być, nie o tym. Odkąd pamiętam na biedronkowej półce zawsze dumnie stały puszki z V.I.P.em. Jednak ku mojemu zdziwieniu jakiś czas temu obok puszek pojawiły się także butelki! Biorę jedną do łapy i czytam: „Wyprodukowano przez – Zakłady Piwowarskie Głubczyce S.A.”. O żesz w mordę – pomyślałem. Przecież p...
5 komentarzy
Czytaj więcej

Argus IPA z Lidla

Chyba pierwszy raz w historii moje zdjęcie wrzucone do sieci wywołało jakąś „gównoburzę”, a przynajmniej mikro „gównoburzę”. Chodzi o fotkę Argusa IPA sprzed sześciu tygodni. Na tym Argusie nie ma, ani słowa po polsku. W zamian są węgierskie napisy i adres siedziby Lidla z Węgier. No co sobie wówczas człowiek mógł pomyśleć? Że piwo wyprodukowano nad Dunajem, ale jakimś dziwnym przypadkiem trafiło do Polski. Otóż, okazało się raczej coś odwrotnego, bowiem uwarzono je w Browarze Jędrzejów, należącym do Van Pura. Wydaje mi się, że jest to wersja eksportowa, która miała właśnie trafić na Węgry, ale przez jakąś pomyłkę część partii trafiła do „polskich” Lidlów. Po pewnym czasie, do tego samego Lidla dotarło już właściwe opakowanie z polskimi oznaczeniami. Jednakże różniące się kolorem przewodnim. Ja dzisiaj degustuję ‘wersję węgierską’. Nie wiadomo jaki tu jest ekstrakt, ani właściwie jaki to rodzaj ipki. Na pewno session , a co więcej, to zaraz się okaże.   Piwo jest takie trochę ci...
1 komentarz
Czytaj więcej

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

  W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów,...
5 komentarzy
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst...
22 komentarze
Czytaj więcej