Przejdź do głównej zawartości

PORTER BAŁUCKI z PIWOTEKI




Jak wiecie kilkanaście dni temu zrobiłem sobie na blogu „tydzień z porterem bałtyckim”, kiedy to przez sześć kolejnych dni z wielkim zamiłowaniem i premedytacją wlewałem w siebie porterowe nowości. To znaczy nowości na blogu, bo np. porter z Podgórza to już stare dzieje. Zabieg ten skutecznie opróżnił moją piwniczkę z tego typu napitków. Zostało jeszcze kilka RISów, ale to już inna bajka. No więc wyobraźcie sobie, że minęło zaledwie półtora tygodnia, a mogę już robić kolejny „tydzień z porterem bałtyckim”! Świadczy to co najmniej o dwóch rzeczach. Po pierwsze, że jestem zdrowo pierdolnięty na temat tego stylu piwa. Po drugie, że w Polsce trwa właśnie porterowy zawrót głowy. Z tego drugiego faktu należy się oczywiście tylko i wyłącznie cieszyć, natomiast z tego pierwszego niekoniecznie. Zostawmy jednak te moje dywagacje, bo oto jeden z nich. Z tych nowych porterów znaczy się. Porter Bałucki z Piwoteki. Jest to druga warka tego piwa, w której zmieniono nieco recepturę. Nie znam jednak szczegółów tego procederu. Nie piłem pierwszej warki, więc i tak nie miałbym porównania.
Wyróżnikiem tego napitku są dębowe płatki sherry (wery najs) oraz drożdże górnej fermentacji (sic!). Tak drodzy czytacze. Kolejny po Konstancinie i Baranie z Jajem „bałtyk” na „górniakach”. Nie zamierzam z tego powodu bojkotować tego piwa, ale naprawdę nie rozumiem takiego postępowania. Jaki jest tego cel? Żeby zyskać te kilka dni na fermentacji? Żeby piwo było bardziej zadziorne? Żeby celowo upodobnić je do RISa? Naprawdę nie potrafię tego rozkminić. Porter bałtycki powinien być rdzennym lagerem i kropka! To mówię ja – Amator Piwa kurna jego mać!


Z tego co mi wiadomo rodzaj drożdży w tego typu piwie odgrywa raczej niewielką rolę. Tu zasyp (słody) ma robić robotę, no i ewentualne dodatki. Dlatego też Porter Bałucki smakuje dość porterowo. Jest sporo słodko-gorzkiej czekolady, są palone słody, ale nie w jakichś ekstremalnych ilościach. Towarzyszy im przyjemna nuta kawy zbożowej, kakao i odrobina lukrecji, która jest jednym z wyróżników porteru bałtyckiego. W tle można też dostrzec lekkie echa suszonych owoców, cukru trzcinowego oraz subtelne muśnięcie orzechem laskowym i mokrym drewnem. Smaczne to jest, nawet bardzo. Smaczne i ułożone. Alkoholu nie czuję praktycznie wcale. Wysycenie jest średnie w kierunku niskiego, czyli w tym wypadku optymalne. Goryczka nie udziela się tutaj jakoś szczególnie mocno. Jej moc jest stosunkowo niewielka, ale to jednak wystarcza by zbalansować słodową pełnię. Piwo nie jest za słodkie. Nie ma takiej opcji.
Do wyglądu także nie sposób się przyczepić. Całość prezentuje się naprawdę przepięknie. Piwo jest totalnie czarne (co nie jest w stylu, ale ja na takie rzeczy raczej nie patrzę), a wieńczy je obfita czapa beżowej piany. Drobnej, mega puszystej i niebywale trwałej. Pianka lejsinguje przeciętnie i do miszczów tego tematu nawet nie ma startu. Ale cóż to znaczy w stosunku do smaku i zapachu, który piwo oferuje?

W smaku już wiecie o co kaman, no to teraz aromat. Jest dość wyraźny, choć daleki od urywania nosa. Całość pachnie słodkawo, czekoladowo, lukrecjowo. Czekolada deserowa przejmuje ster i nie oddaje go, mimo usilnych starań odbicia go przez lukrecję. Walce tej z politowanie przygląda się przyjemna nutka kawy zbożowej, karmelu i dębiny! Tuż za nimi, jak mysz pod miotłą, cichutko siedzą subtelne tony prażonych słodów, cukru kandyzowanego, suszonych owoców i ponownie orzechów. Alkohol delikatnie pobrzmiewa, ale sprawia miłe likierowe wrażenie. Bardzo przyjemnie to pachnie. Nie jest to oczywiście jakiś mistrzowski poziom, ale naprawdę piwko pachnie zacnie :)
Cieszę się jak mysz z nowej porcji Ementalera z racji tego, że wióry dębowe z beczki po Sherry naprawdę coś wniosły do tego piwa. Oczywiście to nie to samo, co bezpośrednie leżakowanie w beczce, no ale naprawdę jest spoko. Całe piwo jest bardzo spoko. Pełnia jest duża, treściwość także niczego sobie. Ciecz jest umiarkowanie gęsta, ale przypominam, że to tylko 20° Plato, więc do likieru, czy syropu mu daleko. Goryczka też jest jak najbardziej w stylu. Na pewno nie przegięta, ale też nie za słaba. Piwo nie zamula i nie jest jakieś strasznie słodkie, choć z drugiej strony do całkiem wytrawnych daleko mu jak stąd do Hollywood. No, ale to przecież dobrze. Całość pije się dość żwawo, jak na te parametry. Smakuje mi ten porter. Nawet bardzo.
Teraz zapewne zapytacie mnie, po co ta cała heja, że piwo na górnych drożdżach? Przecież smakuje to jak czystej postaci porter bałtycki. No w sumie tak. To ja zapytam, czemu to nie jest lager? Jestem niemal pewien, że wrażenia byłyby nader zbliżone.
OCENA: 8/10
CENA: ok 9.50ZŁ
ALK. 8%
TERMIN WAŻNOŚCI: 20.06.2017
BROWAR PIWOTEKA

Komentarze

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

Imperator. Niech moc będzie z tobą!

Jest takie piwo jak Imperator Bałtycki od Pinty. Jest także Imperator z Browaru Jabłonowo, ale jedno z drugim nie ma nic wspólnego prócz częściowej nazwy. Nawet woltaż raczej nie jest wspólny, bo w piwie z Jabłonowa jest on dużo wyższy. Ale po kolei. Było sobie kiedyś takie piwo jak Imperator – strong lager, czyli typowy mózgotrzep. Taki artykuł pierwszej potrzeby każdego żula, można rzec. Współczynnik „spejsona” był tutaj nad wyraz korzystny. Nie mniej jednak, piwo pewnego roku zniknęło z rynku, bo jak pewnie wiecie, od kilkunastu lat piwa mocne sprzedają się w Polsce coraz gorzej. Browar Jabłonowo jak widać poszedł mocno pod prąd i jakiś czas temu wskrzesił Imperatora. Tyle, że teraz jest jeszcze mocniejszy. Zamiast 10% ma, aż 12% alko! Nie w kij dmuchał. Nawet Karpackie Super Mocne mu nie podskoczy. Takiego woltażu może pozazdrościć niejeden RIS, czy Barley Wine . Toż to prawdziwy potwór, nawet wśród mocnych piw. Lęk jednak mi nie straszny, ja żadnego piwa się nie boję. Szklanki

10,5 DZIESIĘĆ I PÓŁ

ALK.4,7%. Góra dwa tygodnie temu, bez żadnego szumu medialnego w sklepach pojawiło się piwo Dziesięć i Pół . Kultowa marka z lat 90-tych została reaktywowana!!! Każdy obywatel naszego kraju w wieku 30+ z pewnością pamięta to piwo – ogromne kampanie reklamowe w radiu, tv i prasie, plakaty, billboardy, gadżety z logo 10,5. To piwo było po prostu wszędzie, to było coś, to była moda, styl życia... Pojawiło się dokładnie w 1995 roku i z miejsca stało się głównym konkurentem dla mega popularnego wówczas EB. Jednak z upływem lat marka powoli zaczęła upadać, aż w końcu zupełnie zniknęła z rynku, podobnie zresztą jak EB. Dziś Kompania Piwowarska postanowiła zrobić reedycję marki, wypuszczając na razie bardzo limitowaną ilość piwa. Jest to swego rodzaju test konsumencki, KP liczy na ‘powrót do przeszłości’ wśród konsumentów, sentymentalną podróż do czasów młodości pewnej grupy klientów. A jeśli piwo „się przyjmie” zagości w sklepach na stałe. Niecny plan.  Ja z racji swojego wiek

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst

Niby "małpka", a jednak w środku piwo 18% vol.!!!

  Ostatnio będąc w Dino wyczaiłem przedziwne piwo. Początkowo nawet nie byłem pewny, czy jest to piwo. Stało jednak na półce obok innych piw, więc moja ciekawość zwyciężyła. Mamy tu napitek o woltażu, aż 18%! Nie czyni go to rzecz jasna najmocniejszym polskim piwem, ale szacun i tak się należy. Zwłaszcza, że możemy to kupić w dyskoncie. Swoją drogą bardzo jestem ciekawy jakim sposobem udało się otrzymać taki woltaż. Banderoli nie ma, więc opcja z dolewaniem spirytusu odpada. Wymrażanie natomiast to cholernie drogi interes, więc cena byłaby zapewne dużo większa. Poza tym, jeśli już coś wymrażać, to z pewnością jakieś mocne już piwa i obowiązkowo trzeba się tym chwalić na lewo i prawo. Ta opcja też na bank odpada. Bardzo ciekawą rzeczą jest też dziwnie znajome opakowanie, które zna chyba każdy domorosły obywatel tego kraju :D Niby „małpka”, a w środku zonk…, to znaczy piwo. Najbardziej jednak absurdalną rzeczą jest wg mnie idiotyczna nazwa. W sumie to nawet nie wiadomo jak to wymawiać.

Chimney - Sztos Alert!

  Czas na kolejny debiut na łamach Piwa Naszego Powszedniego – przed wami Browar Moon Lark (a raczej tylko jego piwo). Jest mi niezmiernie miło zapoznać się z nowym przybytkiem. Moon Lark (po naszemu: księżycowy skowronek) wystartował w 2022 roku i jest to browar stacjonarny, mieszczący się w miasteczku Poręba, rzut krowim plackiem od Zawiercia. Głównym piwowarem, a zarazem jednym z dwóch właścicieli jest znany w środowisku Paweł Masłowski. Tak, ten sam, który przez wiele lat warzył piwa dla Browaru Pinta. Między innymi jeszcze w Zawierciu, a później w Wieprzu. Jego wspólnikiem jest Michał Bartosik. Co ciekawe, Moon Lark to nie tylko browar, ale również miodosytnia i seltzerownia. Ich kolejnym wyróżnikiem jest to, że leją tylko w puchy. Piwem, które u mnie debiutuje jest Chimney – Smoked Baltic Porter wędzony dymem z drewna bukowego. Trunek ten został uwarzony specjalnie na tegoroczne Święto Porteru Bałtyckiego. No i super. Polska porterem bałtyckim stoi i już! Piwo w szkle wyg

Bojanowo Porter Pomarańczowy

  Przedstawiam wam pierwszy w Polsce porter bałtycki z pomarańczą! Piwo ukazało się tuż przed tegorocznym Baltic Porter Day, więc wciąż możemy uważać je na nowość. Być może gdzieś już o nim słyszeliście, ale poznajcie też moje zdanie. Przyznam się, że strach jest. Może nie bardzo duży, ale jednak. Wszak to Bojanowo, ale z drugiej strony klimaty pomarańczowe uwielbiam. Poza tym myślę, że z ciemnymi, porterowymi klimatami może to nieźle zagrać. Gwoli ścisłości - w składzie nowinki od Bojanowa znalazł się sok pomarańczowy, jak również skórki z pomarańczy. Bazą tego napitku jest oczywiście regularny Bojanowo Porter , który sam w sobie jest całkiem niezłym piwem. Zobaczmy co wyszło z tego eksperymentu. Piwo wygląda zwyczajnie – jest praktycznie czarne i nieprzejrzyste. Na wierzchu mieni się niewysoka, acz drobna i puszysta pianka koloru beżowego. Smak jest… na pewno niespotykany. Wyraźnie czuć skórkę pomarańczy (nieco mniej sam sok), ale są też nuty porterowe, tj. ciemne słody, pie

Miłosław & Makłowicz - ArcyLager

  Jak „płodny” jest Browar Fortuna każdy widzi. Co rusz jakieś nowe wymrażanki, a to współpraca z Makłowiczem, a to nowe wcielenie porteru bałtyckiego. Czasem jakaś nowa Fortuna też się pojawi. Naprawdę jest tego sporo. W tym tygodniu jednak „Ostajewski i spółka” przeszli samych siebie, serwując nam, aż trzy nowości. Praktycznie na raz! Jedną z nich jest kolejna kucharska kooperacja. Miłosław & Makłowicz – ArcyLager. Jak głosi dopisek „warzony z ryżem”. Cóż, zbytnio odkrywcze to to nie jest. Od razu ciśnie mi się na usta: nie lepiej było uwarzyć ArcyStouta, ArcyBocka lub ArcyWeizena? Jednakże po przeczytaniu składu wiemy o wiele więcej. Do piwa tak naprawdę dodano płatki ryżowe, a także zieloną herbatę Genmaicha z prażonym ryżem, sok z imbiru oraz sok z cytryny. Tak, skojarzenia z Dalekim Wschodem są jak najbardziej na miejscu.  ArcyLager pieni się jak oszalały. Bielutka pierzynka jest nader puszysta, średnio pęcherzykowa i dosyć trwała. Zostawia wyraźne zacieki na ściankach.