Przejdź do głównej zawartości

Mini Test Piw Śliwkowych

 

Moje kochane piwoludki przyszedł czas na test piw śliwkowych. Dlaczego akurat śliwkowych? A dlaczego nie? A tak na poważnie,to jest to pokłosie niedawnego wpisu, gdzie porównywałem dwa piwa wiśniowe. Skoro mogę wiśniowe, to mogę i śliwkowe. Śliwkowych udało mi się zebrać trochę więcej, dlatego ukazuje się to w formie mini testu.

Można rzec, iż piw o tym smaku nie brakuje, ale to tylko pozory. Tak naprawdę nie zdołałem uzbierać więcej niż pięć obecnych tu w teście. Oczywiście moim zamysłem było, aby w teście znalazły się piwa z browarów „regionalnych”. Nie szukałem wśród typowego kraftu, aczkolwiek nie sądzę, abym znalazł tam zwykłego lagera z dodatkiem soku ze śliwek, czy tam miąższu. To by było zbyt proste piwo dla naszych rzemieślników. Tak samo nie szukałem wśród tych wszystkich koncernowych radlerów, reddsów, desperadosów, ale również wydaje mi się, że nie znalazłbym takowego. Bojan Śliwkowe już nie istnieje, Lubuskie Śliwkowe także już nie jest produkowane, tak więc wincyj się nie dało. No sorry.


Śliwka w Piwie

To chyba najbardziej znane (obok Fortuny) piwo śliwkowe. Zagęszczony sok śliwkowy stanowi tu 5% zawartości butelki. Użyte odmiany to Węgierka Łowicka, Węgierka oraz Mirabelka. Niestety w składzie widnieje również aromat naturalny.

Piwo jest złociste i lekko zamglone. Samej śliwki nie ma jakoś dużo, to znaczy nie jest ona dominująca. Czuć słodową podbudowę, nieśmiałe nutki chmielu i przyjemną owocowość. Jest tutaj sporo rześkości, a niemałe wysycenie temu sprzyja. Bardziej niż te węgierki czuję mirabelki oraz renklody, czyli takie białe śliwki. Finisz jest krótki, delikatnie goryczkowy. Sama goryczka jest bardzo szlachetna, gładka, taka subtelna, lekko pestkowa. Smaczne i naturalne, ale żeby był szał, to bym nie powiedział.

Aromat potwierdza tylko wrażenia smakowe. Jasne piwo z delikatnym dodatkiem soku z mirabelek. Całość pachnie świeżo, bardzo naturalnie i sympatycznie, ale ten aromat niestety nie grzeszy intensywnością. Poza tym nie mam większych zastrzeżeń.

Piwo jest lekkie w odbiorze, delikatne, dobrze zbalansowane. Fajnie smakuje, szczególnie jeśli ktoś lubi delikatne dodatki w piwie. Dobrze, że wyszło tak naturalnie i świeżo. Piwo godne polecenia, ale fani mocnych klimatów śliwkowych mogą być nieco zawiedzeni.

OCENA: 7/10

CENA: 4ZŁ (Auchan)

ALK. 4,4%

TERMIN WAŻNOŚCI: 30.03.2021

BROWAR KORMORAN

 

Zakopiańczyk Śliwkowy

Jest to trunek dedykowany rejonom Podhala, ale o dziwo udało mi się go kupić w Aldi na nizinach. Jak głosi kontretykieta za tym piwem stoi Browar Zakopiańczyk (???). Internet twierdzi, że piwo warzone jest w Browar Pilsweizer, czyli w „słynnym” Grybowie.

Piwo bardzo ciemne, wręcz brunatne z miedzianymi refleksami. Słodkie jak jasna cholera! Nie pamiętam już kiedy ostatnio piłem tak słodkie piwo. Ulep! Sam cukier! Serio. Głównie kandyzowany oraz brązowy/trzcinowy. Są też oczywiście ciemne słody, sporo karmelu, nieco melasy oraz śliwki. I tu czuć właśnie typową węgierkę, która także nie dominuje, ale jest wyraźniejsza niż u Kormorana. Na finiszu pojawia się nieco mlecznej czekolady.

Zapach jest dosyć zbliżony, ale jakby mniej słodki. Jego intensywność po prostu nie jest tak przytłaczająca. Mamy tu ciemne słody, kakao, kawę zbożową, karmel oraz nuty czekoladowe. Całość rzecz jasna spowita jest klimatem śliwki węgierki. Nie przesadzonej, ale dosyć wyrazistej. Nie ma tragedii w aromacie. Z pewnością lepiej to wąchać, niż pić.

Oj, ciężki kawałek chleba. Mimo fajnej pełni, piwo pije się bardzo opornie. Męczy ta wszechobecna słodycz, zamula cukier, czuć pewną sztuczność, całość lepi się do ścianek jamy ustnej. Nie polecam. Szkoda czasu i piniendzy.

OCENA: 4/10

CENA: 4.99ZŁ (Aldi)

ALK. 6%

TERMIN WAŻNOŚCI: 04.10.2021

BROWAR ZAKOPIAŃCZYK//BROWAR PILSWEIZER

Fortuna Śliwka

Tutaj przynajmniej wiem co piję. Bez niespodzianek. Piwo ciemne, ale nie aż tak, jak poprzednie. Burgundowo-rubinowe (tak, znam takie kolory). W składzie 3% soku ze śliwek oraz rzecz jasna naturalny aromat.

Piję. Jest śliweczka, taka w stylu węgierki. Tuż obok podążają opiekane słody w całkiem sporych ilościach. Są naprawdę dobrze wyprażone, bo wnoszą nuty kakao, kawy zbożowej, przypieczonej skórki chleba oraz przypalonego karmelu. Ale nie – słodyczy nie ma tu przesadnie dużo. Z miejsca wchodzi goryczka – delikatnie palona, kawowa, bardzo szlachetna, nie zalegająca zbyt długo. Całość jest dosyć świeża i cholernie dobrze zbalansowana. Przeciwieństwo Zakopiańczyka. Pychotka J

Aromat także robi robotę. Lekko palone słody zahaczają o rejony łagodnej kawy ze śmietanką, przypieczonych tostów i czekolady deserowej. W tle można napotkać delikatne tony ciemnych śliwek w asyście melasy oraz karmelu. Niby słodkawe, a jednak świetnie zrównoważone. Bardzo podoba mi się ten zapach.

Piękna sprawa. Niebagatelnie smaczne, super zbalansowane i pełne w smaku piwo. Wyraźnie śliwkowe, ale tez niepozbawione charakteru ciemnego lagera. Panuje tu idealna równowaga pomiędzy piwem bazowym, a dodatkiem soku śliwkowego. Nic dodać, nic ująć.

OCENA: 8/10

CENA: 3.69ZŁ (Auchan)

ALK. 5,3%

TERMIN WAŻNOŚCI: 21.08.2021

BROWAR FORTUNA

 

Magnus Śliwkowy

Jest piwem o identycznej barwie co Zakopiańczyk. Produkuje go malutki Browar Jagiełło z Lubelszczyzny, który dobrze pamięta czasy jeszcze sprzed piwnej rewolucji. Co ciekawe jest podany pełny skład i okazuje się, że klimat śliwkowy został tutaj uzyskany tylko i wyłącznie z… aromatu. Okej, można i tak.

Nie tylko kolor się zgadza z Zakopiańczykiem, ale również i smak. Mamy tu spore ilości ciemnych słodów, czekolady i całe morze karmelu. Słodycz jest wręcz zalepiająca. Są tutaj wszystkie odmiany ciemnych cukrów, jakie występują na tej planecie. Akcenty śliwki natomiast są dosyć wyraźne, ale jednak nieco sztuczne Wiem, zapewne to autosugestia. Słodki i jednowymiarowy ulepek. Identyczny jak „piwo z Zakopanego”. Nie mylę się. Obydwa smakują zupełnie tak samo!

Zapach nie jest żadnym odkryciem. Mamy tutaj powtórkę z rozrywki, choć chyba nie jest, aż tak słodko, jak w smaku. Akcenty ciemnej śliwki łączą się tutaj z prażonymi słodami. Ponownie jest dużo karmelu, dużo cukru brązowego, ale pojawia się też całkiem sympatyczna nuta kakao i czekolady.

Taka sama butelka, identyczny kształt etykiety, kontretykiety oraz krawatki. Do tego zbliżona zawartość alkoholu oraz jota w jotę smak i aromat. To nie może być przypadek. To jest to samo piwo, ale pod inną marką. Jestem pewien. Być może było tak, że początkowo produkowano to w Grybowie, ale obecnie na bank w Browarze Jagiełło i to bez zmiany receptury. Takie właśnie odkrycia robią testy porównawcze. Samo życie.

OCENA: 4/10

CENA: 4.89ZŁ (Auchan)

ALK. 5,6%

TERMIN WAŻNOŚCI: 05.09.2021

BROWAR JAGIEŁŁO

 

Bestbir Letnia Śliwka

No i na koniec coś z Browaru Staropolskiego, który nie wiedzieć czemu przechrzcił się jakiś czas temu na Kultowy Browar Staropolski. Naprawdę nie mam bladego pojęcia czemu on jest kultowy. Dla mnie to irytujące określenie.

Jak widzicie na załączonym obrazku jest to bardzo jasne piwo. W składzie „syrop o smaku letniej śliwki”. Nie wiedziałem, że są jakieś odmiany śliwki zimowej, ale okej.

Smakowo jest bardzo fajnie, co jest miłym zaskoczeniem. Śliwka wydaje się dominować i bez dwóch zdań jest to renkloda. Co ważne, wypada ona nader naturalnie. Mam wrażenie jakbym pił soczek z tychże owoców. Typowych klimatów piwnych nie ma tu zbyt wiele, ale chwilami przebija się tu i ówdzie subtelna słodowość. Goryczka niemalże nie istnieje. Piwo jest wyraźnie słodkie, ale nie ulepkowate. Nie męczy i nie zamula jak piwo na „Z” i na „M”.  

Zapaszek jest bardzo przyjemny, bardzo naturalny i niebywale intensywny. Nawet nie muszę wciskać kinola do szkła, by poczuć letni powiew dojrzałej renklody i mirabelki. Wydaje się, że jest to najmilszy aromat ze wszystkich testowanych tutaj piw. Świetna robota!

Jestem pod wielkim wrażeniem tegoż napitku. Jest tak naturalny, że klękajcie narody. Z drugiej strony można mu zarzucać, że jest za słodkie i mało w nim piwa. To prawda, ale w końcu to piwo o smaku śliwkowym. Widział kto kiedyś gorzką albo kwaśną śliwkę?

OCENA: 8/10

CENA: 4.99ZŁ (Netto)

ALK. 4,7%

TERMIN WAŻNOŚCI: 29.09.2021

KULTOWY BROWAR STAROPOLSKI

 Jeśli ten tekst Ci się spodobał i nie chcesz, by w przyszłości ominęły Cię kolejne ciekawe artykuły – już teraz polub mój profil na fejsie, a przy okazji daj kciuka w górę i udostępnij posta na swoim profilu. Tym samym zachęcisz mnie do dalszego działania :)

Komentarze

  1. "Syrop o smaku" to prosta metoda uniknięcia pełnego składu. No i naruszenie prawa, bo jeśli ktoś zrobi nawet piwo z Rafaello, to w nawiasie powinien podać pełen skład Rafaello.

    OdpowiedzUsuń
  2. Zakopiańczyk chyba był robiony przez Pilsweizera na początku, a teraz to już nie, tak cos mi się wydaje. A Letnia Śliwka rzeczywiście bardzo zacna, częstował mnie kolega...

    OdpowiedzUsuń
  3. Właśnie piję sobie zakopiańczyka śliwkowego i jestem zachwycona. Myślę, że są to jednak piwa dedykowane dla kobiet lub miłośników ciemnego piwa (ja należę do obu tych kategorii).

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

Imperator. Niech moc będzie z tobą!

Jest takie piwo jak Imperator Bałtycki od Pinty. Jest także Imperator z Browaru Jabłonowo, ale jedno z drugim nie ma nic wspólnego prócz częściowej nazwy. Nawet woltaż raczej nie jest wspólny, bo w piwie z Jabłonowa jest on dużo wyższy. Ale po kolei. Było sobie kiedyś takie piwo jak Imperator – strong lager, czyli typowy mózgotrzep. Taki artykuł pierwszej potrzeby każdego żula, można rzec. Współczynnik „spejsona” był tutaj nad wyraz korzystny. Nie mniej jednak, piwo pewnego roku zniknęło z rynku, bo jak pewnie wiecie, od kilkunastu lat piwa mocne sprzedają się w Polsce coraz gorzej. Browar Jabłonowo jak widać poszedł mocno pod prąd i jakiś czas temu wskrzesił Imperatora. Tyle, że teraz jest jeszcze mocniejszy. Zamiast 10% ma, aż 12% alko! Nie w kij dmuchał. Nawet Karpackie Super Mocne mu nie podskoczy. Takiego woltażu może pozazdrościć niejeden RIS, czy Barley Wine . Toż to prawdziwy potwór, nawet wśród mocnych piw. Lęk jednak mi nie straszny, ja żadnego piwa się nie boję. Szklanki

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw

10,5 DZIESIĘĆ I PÓŁ

ALK.4,7%. Góra dwa tygodnie temu, bez żadnego szumu medialnego w sklepach pojawiło się piwo Dziesięć i Pół . Kultowa marka z lat 90-tych została reaktywowana!!! Każdy obywatel naszego kraju w wieku 30+ z pewnością pamięta to piwo – ogromne kampanie reklamowe w radiu, tv i prasie, plakaty, billboardy, gadżety z logo 10,5. To piwo było po prostu wszędzie, to było coś, to była moda, styl życia... Pojawiło się dokładnie w 1995 roku i z miejsca stało się głównym konkurentem dla mega popularnego wówczas EB. Jednak z upływem lat marka powoli zaczęła upadać, aż w końcu zupełnie zniknęła z rynku, podobnie zresztą jak EB. Dziś Kompania Piwowarska postanowiła zrobić reedycję marki, wypuszczając na razie bardzo limitowaną ilość piwa. Jest to swego rodzaju test konsumencki, KP liczy na ‘powrót do przeszłości’ wśród konsumentów, sentymentalną podróż do czasów młodości pewnej grupy klientów. A jeśli piwo „się przyjmie” zagości w sklepach na stałe. Niecny plan.  Ja z racji swojego wiek

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

  W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów, śre

Niby "małpka", a jednak w środku piwo 18% vol.!!!

  Ostatnio będąc w Dino wyczaiłem przedziwne piwo. Początkowo nawet nie byłem pewny, czy jest to piwo. Stało jednak na półce obok innych piw, więc moja ciekawość zwyciężyła. Mamy tu napitek o woltażu, aż 18%! Nie czyni go to rzecz jasna najmocniejszym polskim piwem, ale szacun i tak się należy. Zwłaszcza, że możemy to kupić w dyskoncie. Swoją drogą bardzo jestem ciekawy jakim sposobem udało się otrzymać taki woltaż. Banderoli nie ma, więc opcja z dolewaniem spirytusu odpada. Wymrażanie natomiast to cholernie drogi interes, więc cena byłaby zapewne dużo większa. Poza tym, jeśli już coś wymrażać, to z pewnością jakieś mocne już piwa i obowiązkowo trzeba się tym chwalić na lewo i prawo. Ta opcja też na bank odpada. Bardzo ciekawą rzeczą jest też dziwnie znajome opakowanie, które zna chyba każdy domorosły obywatel tego kraju :D Niby „małpka”, a w środku zonk…, to znaczy piwo. Najbardziej jednak absurdalną rzeczą jest wg mnie idiotyczna nazwa. W sumie to nawet nie wiadomo jak to wymawiać.

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst

Miłosław IPA od Fortuny

  Idziemy za ciosem, dlatego dzisiaj druga marcowa nowość od Fortuny – Miłosław IPA. Piwo to jest alkoholową wersją piwa Miłosław Bezalkoholowe IPA , które to jest jednym z lepszych ‘bezalkusów’. Prawie zawsze najpierw powstaje wersja alkoholowa, a dopiero później bezalkoholowa (ewentualnie), ale tu mamy odwrotną sytuację. Dziwne to. W sumie nie wiem, dlaczego ta nowinka zowie się IPA? Przecież mamy tu zaledwie 4,6% alko oraz tylko 11,5º Blg! To nawet na Session IPA są niskie parametry. Trochę ich poniosło w tym Miłosławiu. Jako ciekawostka dodam jeszcze, że w składzie tego piwa znajduje się pszenica niesłodowana, słód żytni oraz zielona herbata Sencha Earl Grey. Użyte chmiele to Citra, Amarillo, Chinook, Lubelski i Cascade.  Piwo jest lekko zmętnione, złocistej barwy. Góruje nad nim ogrom białej piany, która jest dość drobna, bardzo puszysta i trwała. Opadając zostawia wyraźne zacieki na szkle. Piję. Od razu dolatuje do mnie spora dawka Sencha Earl Grey, dzięki czemu moje skoj

Mentor III Bourbon Oak & Cedar Wood Chips

  Piwo Mentor w bardzo charakterystycznym opakowaniu, to jedna z legend polskiego piwnego rzemiosła. Swego czasu, ten imperialny porter bałtycki był obiektem pożądania niejednego beergeeka . Kilka lat później pojawił się Mentor II, a pod koniec tej zimy Browar ReCraft uraczył nas Mentorem III. „Trójeczka” ukazała się, aż w trzech wersjach – podstawce i dwóch wersjach z dodatkami. Podstawki nie udało mi się zakupić, ale mam dwie pozostałe nowości ze Świętochłowic.   Na pierwszy ogień idzie wersja leżakowana z płatkami dębowymi z beczek po Bourbonie oraz z płatkami drewna cedrowego. Bourbon to już mega oklepana sprawa, ale nie mam pojęcia jak pachnie drewno cedrowe. Poza tym, nie kojarzę tego dodatku w piwie, więc trochę się jaram. Zobaczmy, co wyszło z tego eksperymentu.  Piwo jest przyjemnie gładkie i gęste, rozlewające się po podniebieniu. Dużo tu czekolady deserowej, wspomaganej przez praliny i akcenty kakao. Tuż za nimi na scenę wchodzi drewno – czuć klepkę dębową oraz coś, cz