Piwa Naszego Powszedniego

Zgodnie z moim najnowszym postanowieniem (poza nie upijaniem się koncernowym syfem), co miesiąc wyróżniam jedno piwo, które wbiło mnie w fotel i zrobiło z mózgu jajecznicę. Wszystko po to, by jeszcze dobitniej docenić pracę danego browaru oraz by ciemny lud miał pojęcie jak zajebiste i nietuzinkowe potrafią być niektóre piwne specjały. I to nasze polskie, a nie jakieś tam ‘zagramaniczne’ za pisiont złociszy. W marcu na blogu panował istny róg obfitości . Po pierwsze wypiłem dość sporo, jak na moje możliwości piw. Po drugie zdecydowana większość była dobra lub bardzo dobra. Bardzo wiele trunków uzyskało jakże wysoką notę 8 pkt. Było nawet ze dwie „dziewiątki”! Mimo nader wysokiego poziomu marcowych degustacji jedno piwo wyróżniało się bardziej niż inne . Zmiotło pod dywan pozostałych rywali jednym pierdnięciem. Jednym małym bączkiem zepchnęło konkurentów na drugi plan, dzięki czemu już wtedy niemal wiedziałem, który trunek zostanie Piwem Miesiąca. I nie pomyliłem się. Int...

Pokaźny ekstrakt, zabójcza moc. Nie, nie, to nie kolejny bałtycki mocarz, ani żaden RIS, czy Barley Wine . Tym razem to Quadrupel . Nie kurdupel, tylko Quadrupel durniu! Ostatnimi czasy zaroiło nam się jak w ulu od mocarnych, ciężkich piw, jednak wśród nich ze świecą szukać belgijskiego poczwórnego klasztornego kolosa, jakim jest Quadrupel . Wiadomo, nowa fala, to nowa fala, ale klasyczne, a zwłaszcza belgijskie style mają u mnie uznaną renomę. Szkoda, że krajowi rzemieślnicy tak rzadko mierzą się ze starą belgijską szkołą. Rzemieślniczy Browar Jana z Zawiercia należy właśnie do tych wyjątków, którym nie straszne są mocarne, klasztorne klimaty. Nie wiem dokładnie ile do tej pory polskie browarnictwo spłodziło tego typu piw, ale stawiam dolary przeciw orzechom, że nie więcej jak pinć . Co przy tysiącach różnego rodzajów ajp stanowi zaledwie ułamek procenta. A propos Browaru Jana, to debiutuje on właśnie na blogu. Dopiero. Wstyd i żenada. Do Zawiercia mam jakieś trzydzieści pięć...

Niedawno w me skromne progi zawitało zupełnie nieoczekiwane piwo – porter bałtycki z Browaru Trzy Korony w Puławach! Nie mylić z Browarem Trzy Korony z Nowego Sącza. Swoją drogą, co za poroniony pomysł używania dwóch identycznych nazw!? Nie wiem, który browar był pierwszy, ale zawsze myślałem, że język polski to dość bogaty słowotwórczo język. Widocznie od lat żyłem w błędzie... Tak, czy siak „Fade to Black” to porterek z Puław. Może i lichy, bo tylko 19 ° Blg, ale przecież na rynku jest kilka lżejszych ‘bałtyków’, które urywają cztery litery (no może nie cztery, ale co najmniej dwie). Swoją drogą Baltic Porter z browaru restauracyjnego to bardzo rzadkie zjawisko na miarę ujrzenia Yeti, czy innej Wielkiej Stopy. Nie wiem ile tego typu browarów do tej pory zmierzyło się z ‘piwowarskim skarbem Polski’, ale na pewno niewiele. Specjał z Trzech Koron jak widzicie został zabutelkowany z myślą o dłuższym leżakowaniu, co mnie bardzo cieszy, bo druga buteleczka grzecznie zeszła po schodach...

Rzadko pojawiają się tutaj trunki z Artezana i to nawet pomimo ich przenosin do Błonia, a co za tym idzie regularnego butelkowania piw i podwojenia mocy produkcyjnych. Pytacie why ? Sam chciałbym wiedzieć. Może dlatego, że czas nie jest z gumy, piniondze nie mnożą mi się w portfelu jak jakieś muszki owocowe, a wątrobę mam tylko jedną. Mimo owych ograniczeń, takiego specjału jak Preparat nie mogłem sobie odpuścić. Zapewne miałbym wyrzuty sumienia do końca życia, trzy osoby odlajkowałyby przez to bloga, ja wpadłbym w ciężką depresję, a pół wieczności spędziłbym w Czyśćcu, miast w Niebie. Po prostu jest to piwo z serii ‘ must have’ . Musisz się go napić i już. Koniecznie musisz spróbować, bo jak nie, to czeka cię ekskomunika z piwnego półświatka. No i ja właśnie dlatego próbuję :) A przy okazji, Preparat to nie jakaś tam nowinka, ale ponoć jest to jedno z najbardziej udanych piw od Artezana, pożądane i mocno docenianie przez rozmaitej maści beer geeków . Czas zerwać kapsel i zobac...

Swego czasu (ongiś, drzewiej, onegdaj) w Browarze Widawa na świat przyszedł Miś . Była to pierwsza w kraju PIPA. Jak wiecie bycie pipą to dość nieciekawa sprawa, toteż Miś szybko czmychnął z Widawy i osiedlił się na Górnym Śląsku. Zmienił totalnie wizerunek, by nikt nie mógł go rozpoznać. Od tamtej pory Miś robi za hajera i zowie się Czorny Miś. Codziennie dyra jak wół na grubie , a po swojej szychcie wlewa w siebie hektolitry ‘lechotyskaczożubrów’ ;) Bajkopisarz ze mnie żaden, więc teraz będzie na poważnie. Mój rzeczony gość nosi przydomek Silesian Black Ale . Byłem na paru lekcjach angielskiego, więc rozumiem znaczenie tych słów. Zastanawia mnie tylko dlaczego ten czarny ejl nie został po prostu nazwany Polish Black Ale ? Miś był pipą, bo miał polskie chmiele, podobnie jest przecież z Czornym Misiem. Po jaką cholerę zatem konotacje ze Śląskiem? Bo piwo jest czarne? Równie czarny jest Stout , czy niektóre portery bałtyckie. Dobra, zostawmy to. Skupmy się na tym, co czyha w te...

Kolejny Russian Imperial Stout na blogu! Który to już? Piąty, dziesiąty, dwudziesty? Ciągle tylko te ‘risy-srisy’. Gdzie nie pójdziesz tam RIS, gdzie się nie obejrzysz tam RIS. Idziesz do kibla się odlać, a tam RIS. Idziesz do pracy, a tam RIS, do kościoła – też RIS. Idziesz do lasu na spacer – znowu RIS. Nie Żubr, tylko RIS! Kto przewidział, że imperialne ruskie Stouty w tak krótkim czasie zaleją Polskę od morza, aż do Tatr. No kto?! Nikt, nobody , никто, żodyn. Nie mówię, że to źle. Wręcz przeciwnie! Uwielbiam tego rodzaju piwa, a jak wiadomo od przybytku głowa nie boli ;D Browar Perun też ma w dorobku swojego RISa, a nawet dwa RISy. Zapewne pamiętacie grudniową gówno-burzę o Krainę Welesa ? Niemal wszyscy birgicy zarzucali wówczas Perunowi, że tego nie da się pić, że 19 ° Blg, to jakiś session RIS, bieda RIS, że bliżej mu do FESa, itp., itd., et cetera . Tak nie można, to nie przystoi, to oszustwo, matactwo, robienie ludzi w balona... Zarzutów było wiele, ale Perun zlewał...

Na zakończenie „Tygodnia z...” zostawiłem sobie moim zdaniem jedno z najciekawszych piw jakie powstały ludzką ręką (nie wiem, może kosmici warzą coś jeszcze dużo ciekawszego). Oczywiście Barley Wine nie stawiam ponad porter bałtycki, czy RIS, no ale ze względu na zabójcze parametry trunki te zazwyczaj leżą w kręgu moich zainteresowań. Nie inaczej jest z Basiorem z Browaru Pałacyk Łąkomin. Jedenaście procent alko może powalić średniej wielkości konia, a 25 Plato z pewnością może doprowadzić do orgazmu nawet najbardziej zagorzałego beer geeka . Nieliche parametry to jeden wabik na kraftopijców, drugim zaś są amerykańskie chmiele. Tak więc mamy tu do czynienia z American Barley Wine w dodatku porządnie wyleżakowanym. Trunek ten spędził w butelce, aż 11 miesięcy! Nie wiem, czy tylko ja jestem taki przygłupi i niedorobiony, ale zastanawiała mnie trochę nazwa tego mocarza. Na jakiegoś wielkiego i postawnego faceta nieraz mawia się: „pa, jaki bysior idzie!”. Ale cóż u licha zna...

Szczerze to nie przepadam za Stoutami , szczególnie tymi wytrawnymi i z niskimi cyferkami. No chyba, że to jakiś dobry FES lub urywający dupę RIS, za którego dam się pokroić maczanymi w kwasie żyletkami. Ostatnio piłem ginesa z azotem z puchy – kompletna padaka! Pianka fajna nie powiem (kremowa na maksa, gładka i puszysta), ale sama ciecz praktycznie nie miała smaku, a o jakimkolwiek aromacie można było tylko pomarzyć. Wodniste, ciemne badziewie. Jeśli ktoś mi powie, że to piwo mu smakuje, to lepiej niech od razu kupi sobie tanto i popełni seppuku . A dlaczego o tym wspominam? Bo dzisiaj też na warsztat biorę Stouta . W ramach cyklu „Tydzień z... Pałacykiem Łąkomin” trafił mi się Foreign Extra Stout – mocniejsza, bardziej wyrazista i wg mnie o niebo ciekawsza wersja zazwyczaj nudnego Dry Stoutu . Piwo zowie się Leśny Krecik, a swoimi parametrami wstrzeliwuje się gdzieś w połowę widełek przewidzianych dla tego stylu. A propos parametrów, browar z Łąkomina nie podaje IBU, ...

Wczoraj degustowałem Schwarzbiera z Łąkomina. Wydaje mi się, że trochę odbiegał od kanonów stylu, ale w sumie guzik mnie to obchodzi, bo piwo nader mi smakowało. Nawiasem mówiąc to nie miałem zbytnio punktu odniesienia, bo ilość wszystkich szwarcen-coś-tam , które w życiu wypiłem bez problemu mógłby na palcach jednej ręki zliczyć emerytowany pracownik tartaku, który w pracy stracił trzy palce. Dziś jednak na wokandę trafia niemiecki Bock , kozioł, koziołek... Styl, który przed epoką piwnej rewolucji należał do moich ulubionych. Piłem ich dziesiątki, jeśli nie setki. Wciąż z uśmiechem psychopaty często sięgam po jakiegoś kozła, szczególnie gdy chcę się w miarę bezboleśnie nawalić, podczas pierwszego wiosennego grilla u znajomych. Koziołek z Łąkomina w sam raz nadaje się do tego, jakże zbożnego celu. Jak na polskie warunki to piwo ląduje w górnych granicach stylu, choć absolutnie mi to nie przeszkadza (żaden ze mnie BJCP nazi ). 18 ° Plato i prawie 8 voltów – nawet Wiesław ...

Jedziemy z drugim piwem cyklu „Tydzień z...”. A gdzie jedziemy? Oczywiście do Łąkomina, który to jest bohaterem niniejszego tygodnia. Po drodze lasy, góry, jeziora, rzeki, pola i doliny, ale szczególnie to lasy. Właśnie pośród tych lasów z wdziękiem stoi sobie Pałacyk Łąkomin, który został wybudowany pod koniec XIX wieku przez berlińskiego przemysłowca, właściciela wytwórni kawy i sieci kawiarni w całych Niemczech. Gościu zapewne miał kasy więcej jak lodu, toteż w okolicznych lasach urządzał sobie polowania na dziką zwierzynę. Wieczorami zaś do suto zastawionego stołu zapraszał na libacje alkoholowe ówczesnych niemieckich oligarchów i arystokratów. Też bym tak chciał... Ale nie o tym, nie o tym. Bohaterem dzisiejszego wpisu jest Czarny Zając – piwo w rzadko u nas spotykanych stylu Schwarzbier . Jak wiecie nie jest to żadna nowofalowa ipa-sripa , tylko niemieckie czarne piwo dolnej fermentacji o delikatnie palonym profilu, ciemniejszej barwie i wytrawniejszym charakterze niż za...

Dzisiaj rozpoczynam nowy cykl na blogu – „Tydzień z...” Idea jest prosta jak puszczanie bąków po grochówce. Mianowicie przez pięć kolejnych dni będą pojawiać się recenzje piw tylko jednego browaru! Na początek od razu petarda – na tapecie ląduje Pałacyk Łąkomin. Pod tą tajemniczo brzmiącą nazwą kryje się najmniejszy komercyjny browar w Polsce o wybiciu warzelni zaledwie 90 litrów! Browar Rzemieślniczy Pałacyk Łąkomin stanowi integralną część sporego obiektu hotelowo-gastronomicznego. Oprócz pokoi do kimania mają tam również SPA, sale konferencyjne i to co nas najbardziej interesuje, czyli browar. Nie mam zielonego pojęcia, gdzie dokładnie mieści się ta wioska, ale jeśli liczbę mieszkańców danej pipidówy można zliczyć na palcach jednej ręki (wg Wikipedii 4 osoby!!!), to z pewnością obecność browaru jest ewenementem na skalę globu, a może i wszechświata. Nie dziwi więc fakt braku trunków z Łąkomina na naszym krajowym podwórku. W rzeczy samej bowiem piwa sprzedawane są tylk...

Podjarany jak Rzym za Nerona, sięgam dzisiaj po drugą nowinkę z Fabryki Piwa – Maori Kiss Single Hop Dr Rudi w stylu New Zealand India Pale Ale . Dużo obco brzmiących wyrazów prawda? Byłem na dwóch lekcjach angielskiego no to Wam tera co nieco wyjaśnie. Maori Kiss (Maoryski Pocałunek) to piwo uwarzone z jedną nowozelandzką odmianą chmielu, co się zowie Dr Rudi. Co to jest IPA to już powinniście wiedzieć, a jeśli nie wiecie, to macie poważne zaległości w piwnym świecie (sto lat za murzynami jak nic). Mój dzisiejszy gość to już trzeci nowozelandzki ‘jednochmiel’ tego producenta, w którym podstawowe parametry są takie same, a poszczególne piwa różnią się tylko rodzajem użytej przyprawy, zwanej u nas chmielem. Tu warto również nadmienić, że jeden z poprzednich single hopów z Fabryki Piwa miał taką samą nazwę i niemalże identyczną etykietę, ale tam użyto odmiany Waimea. Naprawdę łatwo się pomylić. Jeśli masz ksywę Stępień, a Twoje bryle przypominają denka od słoików po ogórkach kiszonyc...

Elixir to niemal klasyczny Russian Imperial Stout . Prawie że beż żadnych udziwnień, marsjańskich przypraw, drożdży wydobytych z wraku Titanica, bez sproszkowanych kości Jednorożca, czy dojrzewania w beczce po destylacie mojego pradziadka. Jedyną jego osobliwością jest dodatek płatków wiśni na etapie leżakowania (nie płatków z kwiatów baranie, tylko drewnianych płatków drzewa wiśni!). Gdyby pominąć ten mały szczegół, byłby to zwykły, tradycyjny RIS, choć nie tak mocarny jak chciałaby większość rodzimych beer geeków . Oni nie uznają 'Ryśków' poniżej 30 ° Blg, a woltaż najlepiej żeby przekraczał 15%, co by im lepiej zryło beret. Elixir wg nich to jakiś bieda-RIS, podróbka ruskiego imperialnego stoutu . Żenujące 21 ballingów to po prostu śmiech na sali, a alko mniejsze niż w porterze z Żywca to jakieś kompletne nieporozumienie! Dobra, skupmy się może na producencie tego napitku, bowiem debiutuje on dzisiaj na mym blogu (ostatnio stało się to normą). Elixir to jedno z wielu już ...

Słowo się rzekło. Jak powiedziałem A, to muszę powiedzieć B. Tak jak niedawno obiecałem dziś ‘recka’ jednego z dwóch nowych wypustów z Fabryki Piwa. Kilka dni temu byłem na ich oficjalnej premierze w częstochowskiej Piwiarni, tak więc z grubsza ogarniam już jak smakuje to piwo. Jednak jak wiecie typowo barowe klimaty nieszczególnie sprzyjają wnikliwej analizie degustowanych trunków (ktoś tam głośno krzyknie, ktoś podkręci muzykę, ktoś cię szturchnie, ktoś zgasi światło, ktoś obok beknie lub co gorsza puści bąka). Generalnie ciężko jest skupić się na samym piwie. W domu natomiast to co innego – zamykasz się sam w pokoju, żonie dajesz wychodne z koleżankami, dzieciom włączasz disnej czanel , teściową zamykasz w piwnicy i jedziesz z koksem ;p Ibusaurus Americanus (dość trudna nazwa przyznam) to dojebana chmielem Imperial AIPA o stężeniu alfakwasów na poziomie +100 IBU. Robotę mają tu robić jankeskie ziomale o przydomkach: Warrior, Chinook, Columbus, Simcoe i Centennial. Znam gości doś...

W zeszłą niedzielę 6 marca w częstochowskiej Piwiarni miała miejsce oficjalna premiera dwóch nowych trunków z Fabryki Piwa . Piwiarnia to póki co jedyny sensowny lokal w „świętym mieście”, gdzie lokalni hop headzi mogą ukoić swoją nowofalową duszę i napić się prawdziwego craftu z kranu. Jako, że do Czewy mam dwa rzuty gumowcem, a z Fabryką Piwa poniekąd współpracuję, to i mnie nie mogło tam zabraknąć. Zazwyczaj browary rzemieślnicze na miejsce swoich premier wybierają naszą hipsterską stolicę lub gród Kraka (czasem też Wrocław). Tutaj było inaczej, bowiem Fabryka Piwa to lokalni patrioci, toteż wybór miasta był oczywisty. Dla tych, którzy ostatni rok przespali pod kamieniem i nie słyszeli nigdy o Fabryce Piwa polecam wpierw przeczytać mój wywiad z jednym z założycieli. Dla leniuchów natomiast szybko przypomnę, że jest to kontraktowy browar z Częstochowy , który zadebiutował w zeszłym roku na Wrocławskim Festiwalu Dobrego Piwa. Piwowarem jest tam Wojciech Warzysz...

Możecie mi łaskawie powiedzieć, co to do cholery jest Imperial Milk Stout ? RIS z dodatkiem laktozy, czy może raczej imperialny stout mleczny? Gdzie jest granica między nimi i czy w ogóle one się czymś różnią? Niedawno Piwoteka skumała się z Kraftwerkiem (oba browary cenię i szanuję), by we współpracy w Wąsoszu uwarzyć właśnie taką oto hybrydę. Parametry jak wyśniony RIS, lecz w składzie mamy laktozę oraz cukier kandyzowany, które z tym zacnym stylem raczej mają niewiele wspólnego. Nie zrozumcie mnie źle – nie mam nic przeciwko krzyżowaniu ze sobą różnych piw, ale jeśli RIS ma być zanadto słodki, to nie ma co liczyć na mojego lajka na fejsie. Słodki i to bez nadmiernej przesady może być co najwyżej porter bałtycki, RIS zaś cenię, gdy ma doskonały balans i wyrazistą goryczkę. Jak na kanwie moich rozważań wypada Double Trouble możecie przekonać się poniżej. Kooperacyjny Imperial Milk Stout ma całkiem poczciwe lico. I nie mam na myśli etykiety, tylko samo piwo. Obrazkowa eta ...

Jeśli wierzyć ćwierkającym wokół ptaszkom i pierwszym bocianom, to zima powoli się kończy, a ja wciąż mam od groma ciężkich i mocarnych, typowo zimowych piw w piwnicy. Nie żebym się smucił z tego powodu, wszak ja uwielbiam wyraziste i bezkompromisowe trunki, ale w miarę możliwości staram się dostosowywać pite piwa do pory roku. Nie jestem pod tym względem jakimś sztywnym konserwatystą – po prostu zimą ekstraktywne piwa lepiej mi smakują, choć czasem i w lecie wychylę szklankę jakiegoś mocarza. Drugą kwestią natomiast jest ich mnogość na rynku. Co rusz jakiś RIS, porter bałtycki lub Barley Wine . Nie żebym się smucił... Jednym z tych właśnie ‘barli łajnów’ jest Alcatraz z Faktorii (Alcatraz, co to z którego w 1979 roku uciekał słynny Clint Eastwood). Wywar ten nie jest jednak klasycznym angielskim wydaniem tego stylu, lecz stanowi jego nowofalowe wcielenie. Nie poskąpiono tu jankeskich lupulin, a równe 100 IBU jak sądzę nie jest dziełem przypadku.  Świeżynka z Faktorii pre...

Lubię APA, lubię IPA, lubię Black IPA, lubię Rye IPA, lubię Session IPA, lubię Wheat IPA, shit IPA, no to jak mam nie lubić Double   IPA? Jeden z wielu moich ulubionych stylów piwa wypuścił niedawno Browar Kingpin, którego nie trzeba jakoś specjalnie przedstawiać, czy reklamować. Dla mnie to czołówka polskiego craftu , w zasadzie każde ich piwo jakie piłem nie schodziło z poziomu „bardzo dobre/gorąco polecam”. Ostatnio na tapetę wzięli wywar opatrzony szyldem „Imperial IPA z Testerem Gier”. Tester Gier tym razem nie jest żadną magiczną i obco brzmiącą nazwą jakiejś orientalnej przyprawy, bowiem jest to kapela muzyczna, zespół, band , orkiestra, formacja, grupa (więcej synonimów wujek Google nie wyświetlił). Puściłem ich kilka kawałów na ju tube i zauważyłem pewną prawidłowość – oprócz tego, że bit nigdy nie schodzi z poziomu ponad 200 uderzeń na minutę, to teledyski są tym popularniejsze, im większe jest w nich darcie mordy głównego wokalisty. Muzykę tą opisuje dobrze je...

Kolejny piwowarski debiut na blogu. Tym razem premierowe piwo niedawno co debiutującego Browaru Piwojad! Przysłali mi nawet maila z info o swoim starcie, niestety żadnej paczuszki od nich nie dostałem, z czego bardzo ubolewam ;) Za projektem tym stoi dwóch Pawłów – Świdniewicz & Teodorczyk. Chłopaki swoje pierwsze piwo uwarzyli w Browarze Cystersów Gryf w Szczyrzycu, który dość szybko stał się istnym zagłębiem produkcyjnym dla rodzimych kontraktowców (obecnie warzy tam chyba więcej inicjatyw niż w Zarzeczu). Ścisk niemiłosierny, trwa walka o każdą kadź, o każdy wolny tank, a poszczególne ekipy grają ze sobą w „papier, kamień, nożyce”. Taka sytuacja, poważnie ;p Suska to Robust Brown Porter , czyli taki angielski porter na sterydach, którymi to się swego czasu Pudzian szprycował... żartowałem. Ogólnie można by rzec, że nuda jak cholera. Żadnego odjechanego dodatku w stylu drożdży odsianych specjalnym przetakiem (takie sito) z pyłu księżycowego pobranego z dna krateru po ciemnej ...