B-DAY 3.1 SPOKO MAROCCO

W końcu w moje łapki wpadła jakaś nowość!

B-DAY 3.1 Spoko Marocco to wspólne dzieło Pinty, AleBrowaru i pubu Piwoteka Narodowa, które już trzeci rok z rzędu świętują wspólnie swoje urodziny. Z tej właśnie okazji rokrocznie wypuszczają w okolicach maja jakieś mega wypasione piwo, a przynajmniej takie są założenia.

Tegoroczny B-DAY, jak łatwo zauważyć opóźnił się, aż o kilka miesięcy! Otóż w zasadzie jest to już czwarte urodzinowe piwo, a nie trzecie. Wersja 3.0, która miała być jakimś kwasiżurem nie ujrzała jednak światła dziennego, bowiem na etapie wspólnego warzenia coś poszło nie tak i zawartość kotła po prostu zasiliła miejscową oczyszczalnię ścieków. Być może ktoś wypił o jedno piwo za dużo i mu się przyciski pomyliły ;) Tego nie wiem, ale koniec końców chłopaki uwarzyli wersję 3.1. Zanim jednak to nastąpiło, podobno w poszukiwaniu inspiracji udali się na wspólne wojaże do Maroka w północnej Afryce (kto bogatemu zabroni?). Przywieźli stamtąd pieprz i kardamon i okrasili nimi rzeczone Pale Ale, które to nachmielili amerykańskim Chinookiem, Columbusem oraz japońskim Sorachi Ace. Ot i cała historyja....

Piłem już kilka piw z pieprzem, czy nawet z chili, nie mniej jednak, gdy za piwo biorą się takie tuzy jak Pinta, czy AleBrowar, to zawsze ciekawość drąży mi tunel w brzuchu.

Otwieram i przelewam. Piwo w pokalu prezentuje się dość skromnie. Piana o białej barwie nie jest zbyt wysoka, cechuje się średnią ziarnistością i opada nader szybko. Natomiast do samego lacingu nie można się zbytnio przyczepić – piana tworzy ładną koronkę na szkle, która zostaje ze mną już do końca.

Barwa tegoż trunku to klasyczny, złocisty odcień, przy czym jest on delikatnie zmętniony.

Czas wysilić w końcu moje zmysły powonienia. Mój nos mówi, że mocno pachnie tutaj owocami, głównie tropikalnymi, choć ździebko cytrusa również się tu pałęta. Owoce pięknie współgrają z wyraźną chmielowością o lekko ziołowym zacięciu. Daleko z tyłu natomiast swoje wdzięki pręży subtelna słodowa nuta, która summa summarum jest bardzo znikoma. Pieprzu żadnego nie czuję (czasem jest to efekt zamierzony, czasem nie), ale gdzieś bardzo głęboko w tle pojawia się na chwilę leciutki powiew kardamonu. Co dziwne po części „zielone aromaty” w tym piwie, wywołują u mnie skojarzenia z aloesem (może to przez ten Sorachi Ace?).

W smaku od razu czuć, że Spoko Marocco ma mało ciała i jest piwem nad wyraz lekkim w odbiorze, by nie rzec wodnistym. Jest tu nieco opiekanego słodu, ale tak naprawdę prym wiedzie ziołowa chmielowość oraz tropikalne owoce, które jednak ciężko mi dokładnie sklasyfikować. W posmaku pojawia się tu i ówdzie szczypta jakiegoś pieprzu, no ale kurka wodna to nie jest to, czego oczekiwałem (sorry, homeopatą to ja nie jestem). W tle ponownie majaczy ulotny kardamon, ale także jest go tutaj jak na lekarstwo. Bardzo mało tu także cytrusa, w przeciwieństwie do ziołowej goryczki, która jest dość wyraźna, ale niestety trochę mdła. Goryczka raczej nie zalega i doskonale kontruje słodową bazę. Całość średnio mi podchodzi, spodziewałem się czegoś zgoła innego.

Piwo ma co najwyżej średnią pełnię i znajduje się w idealnej równowadze pomiędzy treściowością, a wytrawnością. Balans w głównej mierze robi dobrze wyważona goryczka, która jednak mogłaby być nieco bardzo szlachetna. Pijalność natomiast jest taka sobie – piwo jest tak lekkie, że chwilami nawet wodniste. Wodnistość potęguje także stosunkowo nie wysokie wysycenie, które także bym poprawił. Poza tym wyraźnie brakuje mi tu rześkiego, cytrusowego pazura, bo to w końcu jest trunek na lato prawda?

Poza ww. mankamentami zawód po części sprawiły mi także przyprawy. O ile jeszcze kardamon gdzieś tam się przewijał, o tyle samego pieprzu było tyle, co kot napłakał, a przecież jest to Pepper Pale Ale!

Generalnie wg mnie pomysł był dobry, ale wykonanie już niekoniecznie. Wad typowo sensorycznych tu co prawda nie ma, piwo daje się spokojnie wypić, ale przyjemność z tego wątpliwa.

OCENA: 6/10

CENA: ok. 7.50ZŁ

ALK.4,4%
TERMIN WAŻNOŚCI: 29.01.2016

BROWAR PINTA, ALEBROWAR

Komentarze

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

Imperator. Niech moc będzie z tobą!

Jest takie piwo jak Imperator Bałtycki od Pinty. Jest także Imperator z Browaru Jabłonowo, ale jedno z drugim nie ma nic wspólnego prócz częściowej nazwy. Nawet woltaż raczej nie jest wspólny, bo w piwie z Jabłonowa jest on dużo wyższy. Ale po kolei. Było sobie kiedyś takie piwo jak Imperator – strong lager, czyli typowy mózgotrzep. Taki artykuł pierwszej potrzeby każdego żula, można rzec. Współczynnik „spejsona” był tutaj nad wyraz korzystny. Nie mniej jednak, piwo pewnego roku zniknęło z rynku, bo jak pewnie wiecie, od kilkunastu lat piwa mocne sprzedają się w Polsce coraz gorzej. Browar Jabłonowo jak widać poszedł mocno pod prąd i jakiś czas temu wskrzesił Imperatora. Tyle, że teraz jest jeszcze mocniejszy. Zamiast 10% ma, aż 12% alko! Nie w kij dmuchał. Nawet Karpackie Super Mocne mu nie podskoczy. Takiego woltażu może pozazdrościć niejeden RIS, czy Barley Wine . Toż to prawdziwy potwór, nawet wśród mocnych piw. Lęk jednak mi nie straszny, ja żadnego piwa się nie boję. Szklanki

Czytaj więcej

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw

Czytaj więcej

10,5 DZIESIĘĆ I PÓŁ

ALK.4,7%. Góra dwa tygodnie temu, bez żadnego szumu medialnego w sklepach pojawiło się piwo Dziesięć i Pół . Kultowa marka z lat 90-tych została reaktywowana!!! Każdy obywatel naszego kraju w wieku 30+ z pewnością pamięta to piwo – ogromne kampanie reklamowe w radiu, tv i prasie, plakaty, billboardy, gadżety z logo 10,5. To piwo było po prostu wszędzie, to było coś, to była moda, styl życia... Pojawiło się dokładnie w 1995 roku i z miejsca stało się głównym konkurentem dla mega popularnego wówczas EB. Jednak z upływem lat marka powoli zaczęła upadać, aż w końcu zupełnie zniknęła z rynku, podobnie zresztą jak EB. Dziś Kompania Piwowarska postanowiła zrobić reedycję marki, wypuszczając na razie bardzo limitowaną ilość piwa. Jest to swego rodzaju test konsumencki, KP liczy na ‘powrót do przeszłości’ wśród konsumentów, sentymentalną podróż do czasów młodości pewnej grupy klientów. A jeśli piwo „się przyjmie” zagości w sklepach na stałe. Niecny plan. Ja z racji swojego wiek

Czytaj więcej

Niby "małpka", a jednak w środku piwo 18% vol.!!!

Ostatnio będąc w Dino wyczaiłem przedziwne piwo. Początkowo nawet nie byłem pewny, czy jest to piwo. Stało jednak na półce obok innych piw, więc moja ciekawość zwyciężyła. Mamy tu napitek o woltażu, aż 18%! Nie czyni go to rzecz jasna najmocniejszym polskim piwem, ale szacun i tak się należy. Zwłaszcza, że możemy to kupić w dyskoncie. Swoją drogą bardzo jestem ciekawy jakim sposobem udało się otrzymać taki woltaż. Banderoli nie ma, więc opcja z dolewaniem spirytusu odpada. Wymrażanie natomiast to cholernie drogi interes, więc cena byłaby zapewne dużo większa. Poza tym, jeśli już coś wymrażać, to z pewnością jakieś mocne już piwa i obowiązkowo trzeba się tym chwalić na lewo i prawo. Ta opcja też na bank odpada. Bardzo ciekawą rzeczą jest też dziwnie znajome opakowanie, które zna chyba każdy domorosły obywatel tego kraju :D Niby „małpka”, a w środku zonk…, to znaczy piwo. Najbardziej jednak absurdalną rzeczą jest wg mnie idiotyczna nazwa. W sumie to nawet nie wiadomo jak to wymawiać.

Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst

Czytaj więcej

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów, śre

Czytaj więcej

Miłosław IPA od Fortuny

Idziemy za ciosem, dlatego dzisiaj druga marcowa nowość od Fortuny – Miłosław IPA. Piwo to jest alkoholową wersją piwa Miłosław Bezalkoholowe IPA , które to jest jednym z lepszych ‘bezalkusów’. Prawie zawsze najpierw powstaje wersja alkoholowa, a dopiero później bezalkoholowa (ewentualnie), ale tu mamy odwrotną sytuację. Dziwne to. W sumie nie wiem, dlaczego ta nowinka zowie się IPA? Przecież mamy tu zaledwie 4,6% alko oraz tylko 11,5º Blg! To nawet na Session IPA są niskie parametry. Trochę ich poniosło w tym Miłosławiu. Jako ciekawostka dodam jeszcze, że w składzie tego piwa znajduje się pszenica niesłodowana, słód żytni oraz zielona herbata Sencha Earl Grey. Użyte chmiele to Citra, Amarillo, Chinook, Lubelski i Cascade. Piwo jest lekko zmętnione, złocistej barwy. Góruje nad nim ogrom białej piany, która jest dość drobna, bardzo puszysta i trwała. Opadając zostawia wyraźne zacieki na szkle. Piję. Od razu dolatuje do mnie spora dawka Sencha Earl Grey, dzięki czemu moje skoj

Czytaj więcej

Mentor III Bourbon Oak & Cedar Wood Chips

Piwo Mentor w bardzo charakterystycznym opakowaniu, to jedna z legend polskiego piwnego rzemiosła. Swego czasu, ten imperialny porter bałtycki był obiektem pożądania niejednego beergeeka . Kilka lat później pojawił się Mentor II, a pod koniec tej zimy Browar ReCraft uraczył nas Mentorem III. „Trójeczka” ukazała się, aż w trzech wersjach – podstawce i dwóch wersjach z dodatkami. Podstawki nie udało mi się zakupić, ale mam dwie pozostałe nowości ze Świętochłowic. Na pierwszy ogień idzie wersja leżakowana z płatkami dębowymi z beczek po Bourbonie oraz z płatkami drewna cedrowego. Bourbon to już mega oklepana sprawa, ale nie mam pojęcia jak pachnie drewno cedrowe. Poza tym, nie kojarzę tego dodatku w piwie, więc trochę się jaram. Zobaczmy, co wyszło z tego eksperymentu. Piwo jest przyjemnie gładkie i gęste, rozlewające się po podniebieniu. Dużo tu czekolady deserowej, wspomaganej przez praliny i akcenty kakao. Tuż za nimi na scenę wchodzi drewno – czuć klepkę dębową oraz coś, cz

Czytaj więcej

Piwa Naszego Powszedniego

Szukaj na tym blogu