BABSKIE

O złośliwości aury panującej tego lata pisałem już w poprzednim poście. Nie zamierzam się tu wkurzać i ponownie przytaczać moich argumentów. Na cholerę ciśnienie ma mi skakać. Skoro pogoda ma mnie w dupie, to ja ją też. Dzisiaj wytaczam więc ciężką artylerię. Prawdziwe działo armatnie wśród piw – RISa.

Mam ich kilka na stanie, ale wybór padł na ruskiego Stouta z Browaru Spółdzielczego. Babskie się zwie. Nie mam jednak pojęcia dlaczego. Przecież baby… pardon, kobiety zazwyczaj nie gustują w mocarnych i wyrazistych trunkach. Może dlatego, że to wiśniowy RIS? Naprawdę nie wiem. A właśnie – „wild cherry RIS” brzmi dopisek. Piwo to bowiem przez pół roku leżakowało sobie z wiśniami. W tym czasie przypadkowo również zdziczało. Był to efekt niezamierzony o czym browar informuje z tyłu etykiety (wielkie propsy). Chwalę sobie takie postępowanie i rozumiem je. Jeśli piwo nadawało się do picia, to czemu mieliby je wylewać? A to, że akurat skwaśniało, to tylko zwiększa jego oryginalność i wyjątkowość. Fajnie, że stawiają sprawę jasno, a nie mydlą oczy, jak niektóre browary. 

Babskie nalewa się z umiarkowanie wysoką pianą. Beżową, ale też dziurawą. W efekcie pierzynka opada nader szybko i redukuje się do postaci cienkiej obwódki i kilku wysepek pośrodku. Piwo jest tylko pozornie czarne, bo pod światło przebija się ciemno brunatna barwa.

Nie jest to jednak aż tak ważne, bo tutaj tak naprawdę liczą się  tylko wrażenia organoleptyczne. A jest o czym pisać. Już pierwszy łyk dał mi obraz sytuacji - kwach pełną gębą. Może nie jakiś ekstremalnie kwaśny, ale aż nadto wyraźny. Zupełnie jakby ktoś dorzucił tutaj Lactobacillusy. Wiśnia też jest obecna i wyraźna. Wiśniowy kwasior to dobre określenie. Subtelna czekolada, palony słód i bardzo delikatna kawa są tylko tłem. Finisz jest lekko cierpki i płynnie przechodzi w pestkową goryczkę, która jest bardzo łagodna. Wręcz ledwie zauważalna. Wysycenie niskie, poprawne. Mimo dużego ekstraktu (22) piwo nie jest jakieś gęste, czy wyklejające. Wchodzi gładko i bez oporów. Zapewne to przez tą kwaśność.

Pozwoliłem się piwu ogrzać, by wydobyć z niego całą zawartość aromatu, jednak okazuje się, że nie musiałem tego robić. Zapach bowiem nie jest jakoś mocno rozbudowany (coś jak układ pokoi w moim domu). Oczywiście dominuje przyjemny kwasek i wiśnia. Sok z wiśni, ale nie taki świeży, lecz bardziej zleżały już. Spod płaszcza kwaśnej wiśni próbuje się wydostać stonowana nuta mlecznej czekolady oraz palonych słodów. Z tą palonością to bym jednak nie przesadzał, bo niewiele jej tutaj. Kwasior skutecznie podciął jej skrzydła, przez co zapach stał się poniekąd jednowymiarowy.

Wiśniowy RIS z Browaru Spółdzielczego do dość smaczne, choć dziwne piwo. Dziwne jak na RISa oczywiście. Kwas wyraźnie je zdominował i przez to ciężko „wyciągnąć” z tego piwa coś więcej niż przejrzałą wiśnię i umiarkowanej mocy kwasek. Typowo ciemnych klimatów jest tu bardzo niewiele. Piwo ma średnią pełnię oraz wyraźnie wytrawny charakter. Balans jest nie za specjalny, bo mocno przesunięty ku kwaśności. Słodyczy bardzo niewiele. Pijalność jest OK. Piwo pije się dość szybko, zwłaszcza że nie czuć w ogóle jego mocy oraz ciała. Brawo za doskonale ukryty alkohol.

Nie jest to złe piwo, choć bardzo chciałbym spróbować je takie, jakie założył sobie piwowar.

Ciekawy eksperyment, ale ja chyba wolę klasycznie wydanie imperialnego Stoutu.

OCENA: 7/10

CENA: nieznana

ALK.8%
TERMIN WAŻNOŚCI: 01.01.2017

BROWAR SPÓŁDZIELCZY