KAWKO I MLEKOSZ Nu Pagadi od PiwoWarowni

I love this job! Naprawdę kocham tę „robotę”. Uwielbiam odkrywać nowe smaki piw, jarać się kolejnymi piwnymi sztosami. Ba! Już nawet samymi zapowiedziami na fejsbuku, czy na jakimś innym społecznościowym gównie. Uwielbiam smakować, wąchać, doszukiwać się niuansów, rozkładać na czynniki pierwsze, mlaskać nad piwem, którego nigdy wcześniej nie piłem. Kocham dowiadywać się o nim jak najwięcej, czytać wszystkie informacje, skład, rozkminiać nazwę, czy pozornie bezsensowny malunek na etykiecie. Zgłębiać kto stoi za tym trunkiem, z jakiej okazji powstał, gdzie został uwarzony. Kocham szukać w piwie deskryptorów (to trudne słowo, zapraszam do Wikipedii), czy rzeczonych dodatków wymienionych w składzie. Ekscytuję się sprawdzaniem własnymi zmysłami, jaki wpływ na dane piwo miała beczka po danym destylacie lub sam upływ czasu, gdy jegomość jest już po terminie. Wreszcie – kocham się tą całą wiedzą z Wami dzielić. 

Uwielbiam pisać o piwie, choć to naprawdę niezwykle trudna rzecz. W obecnych czasach ciężko jest zaciekawić czytelnika, sprawić by zaglądał regularnie na naszego bloga. Cholernie trudno jest przez długi czas pisać ciekawie, oryginalnie, a przy tym nie powtarzać się, nie używać tych samych porównań, słówek, czy całych zwrotów. Na pewnym etapie praktycznie niemożliwym jest uniknięcie rutyny, natomiast niezmiernie łatwo wpada się w sztampowość, powtarzalność, bylejakość. Każda kolejna recenzja jest kalką poprzedniej i tak w kółko, w kółko jak w zaklętym kręgu. Wiem – to może nudzić, to może odstręczać, to może nie ciekawić, czy nawet irytować. To sprawia, że z czasem tracimy czytelników, słupki wyświetleń lecą w dół, nikomu nie chcę się napisać komentarza, czy dać lajka, statystyki spadają. Ale najważniejsza w tym wszystkim jest według mnie wytrwałość, bo prawdziwi birgicy, prawdziwi pasjonaci piwa nigdy Cię nie opuszczą, nigdy nie przestaną Cię czytać, nie odlajkują fanpejdża, nie odwrócą się od Ciebie plecami. Lepiej jest mieć tysiąc prawdziwych fanbojów, niż trzy tysiące pozornie zainteresowanych tematem, których wkurwia każdy Twój kolejny post i którzy tylko czekają na odpowiedni moment, by pokazać Ci środkowy palec. Smutne to, ale prawdziwe.

W swojej już dość długiej, bo 6,5-letniej historii blogowania o piwie, miałem kilka mniejszych i jeden bardzo duży moment załamania, związanego z prowadzeniem dalej tego całego pierdolnika. Ale wytrwałem, podczas gdy sporo blogów jeszcze starszych ode mnie już nie istnieje, a prawie wszystkie te najstarsze, praktycznie rzecz biorąc odchodzą lub już na dobre odeszły od pisanych recenzji piw. Niektórzy z tych piwnych blogerów przeszli na video blogowanie, niestety z marnym skutkiem, ale jeśli się nie ma odpowiedniej gadki oraz jako takiej aparycji, to po co pchać się do „telewizji”?

Ja wciąż będę stawiał na wytrwałość, rzetelność, wiedzę, doświadczenie oraz regularność moich wpisów. Może moje posty są mało ciekawe, może są mało oryginalnie napisane, może zdjęcia są mało zachwycające, może słownictwo ubogie, ale kocham to co robię i dalej będę to robił :)

A co mogę powiedzieć o piwie Kawko i Mlekosz Nu Pagadi? Imperialna wersja znanego wypustu od PiwoWarowni to bardzo solidny, bardzo smaczny, gładki i gęstawy Imperial Coffee Milk Stout with Vanilla. Piwo jest szalenie pełne w smaku, bogate w doznania i o dziwo nie jakoś bardzo słodkie. Kawę i laktozę czuć bardzo wyraźnie, ale wanilia (szczególnie w smaku) sprawia wybitnie subtelne wrażenie. Piję się to szybko i sprawnie. Alkohol jest zupełnie nieobecny. Całość pachnie błogo, cholernie zachęcająco i bardzo intensywnie. Generalnie nie mam się do czego przyczepić. Piwo pieści moje zmysły i to w bardzo przyjemny sposób :D

OCENA: 8/10

CENA: ok 12ZŁ

ALK. 8%

TERMIN WAŻNOŚCI: 28.02.2020

PIWOWAROWNIA//SZCZYRZYCKI BROWAR CYSTERSÓW „GRYF”