BARLOW SORBUS z KORMORANA. Czy stanie się drugim Imperium Prunum?

Oto i on – Barlow Sorbus z Kormorana. Tuż przed premierą trzeciej warki słynnego Imperium Srunum, zabieram się za degustację długo wyczekiwanego Barley Wine z jarzębiną. Jakoś mocno na ten napitek to się nie napalałem, ale z tego co wiem, jest to jedna z najbardziej wyczekiwanych premier zeszłego roku. W obawie przed kolejnym Imperium Prunum Gate, nabyłem jedną sztukę, żeby za rok nie płacić potrójnie ;)

Kormoran zrobił z tego piwa niezłą szopkę – jest kartonik, ekskluzywna butelka o dziwnej pojemności 375ml, jest lak, jest 16 miesięcy leżakowania, jest niespotykany dodatek w postaci jarzębiny i oczywiście odpowiednio wysoka cena, co by odstraszyć piwnych Januszy. Aha, no i jeszcze całkiem rozsądne parametry, które w dzisiejszych czasach co prawda nie wywołują już gęsiej skórki na napletku pijącego, ale powiem Wam, że wciąż miło patrzy się na takie cyferki - 26ºBlg i 10,5% alko wygląda naprawdę zachęcająco. Mając na uwadze wszystkie powyższe czynniki na usta ciśnie się jedno słowo – sztos! W teorii rzeczywiście zanosi się na kolejne sztosidło, ale nie można zapominać w całym tym teatrzyku o rzeczy najważniejszej – o smaku. Jeśli smak nie podejdzie, to nici ze sztosa. Niestety taka prawda. A muszę przyznać, że opinie o tym piwie nie są jakoś mocno entuzjastyczne. Powiedziałbym raczej, że nawet trochę rozczarowujące. No, ale dość tego pierdolenia. Pora wyrobić sobie własną opinię. 

Najnowsze kormorańskie piwo z kartonika pieni się słabo. Lałem ochoczo, niemalże z drugiego piętra, a kołderka i tak jest kiepska. Samo piwo natomiast wygląda ślicznie. Jest jakieś takie czerwone, rubinowe z lekką domieszką miedzi. No piękne po prostu.

Pora w końcu wziąć do ust... moje Wy zboczuszki ;p W rzeczy samej prawie półtora roku leżakowania zrobiło swoje. Alkoholu nie czuć praktycznie wcale, co przy takim woltażu budzi respekt niemal taki sam, jak zły i głodny lampart wśród antylop. Wysycenie też jest niemal zerowe, co akurat już takie fajne nie jest. Sprawia, że piwo wydaje się płaskie… Od groma tu słodowości – jest chlebek, skórka chleba, tosty, jest sporo karmelu i różnych ciasteczek, herbatników. W tle nieco suszonych daktyli, fig i rodzynek. Goryczka raczej niewielka, ale całość nie jest jakoś bardzo słodka, bowiem na finiszu wychodzi pewna kwaskowatość. Nie jakaś olbrzymia, ale na pewno zauważalna – to na bank ta jarzębina. Piwo dosyć jednowymiarowe, ale nawet smaczne. Natomiast wszelakie opowieści o sztosie już teraz odkładam na półkę z bajkami. Dokładnie pomiędzy Trzy Małe Świnki, a Czerwonego Kapturka ;)

Może w aromacie Barlowe Sorbus mnie jakoś uwiedzie? No niestety nie ma na to żadnych szans. Nie mówię, że piwo pachnie źle, ale jak na drogiego skurczybyka z kartonika, to po prostu trochę za słabo mi tu bucha. Nie ma tu takiego bogactwa, jakby się chciało. Dosyć przyjemna słodycz kojarzy się tutaj z karmelem, herbatnikami, biszkoptami i spodem od szarlotki. Nieco z boku czai się jarzębina oraz inne czerwone owoce. Ciężko mi jednak wskazać coś konkretnego, może są to nuty rodzynek, może fig i daktyli? Alko oczywiście jest dobrze ukryte. Coś tam oczywiście z lekka smyra nozdrza, ale sumarycznie piwo jest bardzo dobrze ułożone. Zapach nie jest bardzo intensywny, ani też mocno złożony. Jednak może się podobać i po części mi się podoba, ale gdzieś tam z tyłu głowy pozostaje pewien niedosyt…

Pełnia Barlow Sorbus nie budzi we mnie żadnych wątpliwości, podobnie jak i balans, który jest wyśmienity. Nie chodzi tu o samą goryczkę, lecz o lekką cierpkość na finiszu, spowodowaną przez jarzębinę. W efekcie jest to chyba najmniej słodki Barley Wine jaki piłem. Piwo jest przyjemnie gęste i dosyć lepkie. Powoli i niespiesznie spływa w dół przełyku, fajnie przy tym oblepiając wszystko dookoła. Choć przyznam z bólem z dupy, że przy 26 ballingach mogłoby być jeszcze gęściejsze.

Trochę szwankuje tutaj złożoność – za taką cenę chciałoby się prawdziwy rozpierdal w jamie gębowej, tymczasem jest co najwyżej okej. Dobrze, że jest ta delikatna nutka jarzębiny i tych suszonych owoców, bo bez tego byłaby bieda nie z tej ziemi. Propsiki daję natomiast za sporą pijalność i niebywałe ułożenie. Ponad dyszka alko, a nic mnie tu nie piecze, nic nie drapie, nic nie pali. Piwo wchodzi gładko i bez oporów.

Cóż, pewnie Kormoran chciał z tego zrobić sztosa na miarę Imperium Prunum, jednak ten zabieg z pewnością mu się nie udał. To zupełnie nie ten poziom, choć piwo złe nie jest. Podkreślam – złe nie jest, ale oczekiwania z pewnością były dużo większe i to nie tylko moje.

OCENA: 7/10

CENA: ok 27ZŁ

ALK. 10,5%

TERMIN WAŻNOŚCI: 01.12.2018

BROWAR KORMORAN