Przejdź do głównej zawartości

MIASTO KOMINÓW - Peated Imperial IPA od Piwoteki



Nie od dziś wiadomo, że Browar Piwoteka słynie z dziwacznych, ekstremalnych, wręcz eksperymentalnych piw. Niemal każdy to wie. Ja wiem, mój sąsiad wie, mój kolega z pracy wie, moja mama też wie, nawet dzieci w przedszkolu to wiedzą. Powaga. Piwo z chrzanem, piwo ze śledziem, piwo z płatkami kwiatów, z boczkiem, z wodorostami – to dla Piwoteki chleb powszedni. Nie śpią po nocach, tylko wciąż wymyślają, czego by tu dodać do piwa, żeby odstraszyć piwoszy ;p Mnie jednak nie tak łatwo odstraszyć. Moją mamę jeszcze trudniej, o dzieciakach z przedszkola nie wspominając.
Ponoć Miasto Kominów też zalicza się do tych bardziej odjechanych napitków, co może trochę dziwić, bo nie ma w tym piwie żadnego niespotykanego składnika. Jest za to napis: „Uwaga – Piwo nie dla każdego!”. Jest to Imperial IPA, tyle że ze słodem whisky w zasypie. Okej – akcenty torfowe w jasnym piwie mogą co nieco dziwić, bo zazwyczaj taka domieszka jest domeną piw ciemnych. No, ale przecież jasnych piw dymionych/wędzonych już kilka się u nas pojawiło. Zobaczmy zatem, czy Miasto Kominów faktycznie jest takie ekstremalne. 


Ciemno złote, mętne piwo okryte jest pokaźną i zbitą czapą białej piany, która długo cieszy zmysł wzroku. Drobno pęcherzykowa czapa jest bardzo trwała, zwarta i puszysta. Zostawia liczne i obfita zacieki na szkle, co wygląda bardzo efektownie. No, ale efektu wow, to ja oczekuję w buzi, więc spijam piankę i do dzieła ;)
W rzeczy samej czuć już z kilometra, że jest to piwo torfowe, ale po kolei. Tuż po przełknięciu pojawia się na chwilę przyjemna owocowość w postaci lekkich cytrusów i brzoskwiń. Później do gry włącza się wyraźna, acz nienachalna słodowość w typie herbatników, jasnego pieczywa oraz zbóż. W następnej kolejności dopiero wypływają na wierzch akcenty torfowe. W miarę wyraźne, ale raczej cofnięte do defensywy niż napierające do ataku. Jest dość wyraźny asfalt, subtelna smoła, nafta oraz bakelit. Całość podszyta jest delikatną karmelową nutką, cobyśmy nie zapomnieli, że to imperialna IPA. Tłem suną niewielkie chmielowo-ziołowe cienie, a także delikatne niuanse dymu. Goryczka jest mocna, może nawet trochę zalegająca. Jest sumą naleciałości chmielowych, ziołowych, ale również i torfowych. Sumarycznie muszę stwierdzić, że do zbyt przyjemnych, to ona nie należy. Mimo to piwo pije się nawet nieźle. Jest to dziwne połączenie, ale w miarę pijalne.

Pora powąchać tego cudaka. W zapachu mamy zdecydowanie więcej klimatów amerykańskich chmieli niż pochodnych torfu. To znaczy ze szkła jakoś mocno nie bucha, ale z pewnością czuć mocno nowofalowe chmielenie (cytrusy i inne owoce), zaś akcenty słodu whisky są tylko tłem. Tutaj przyjmują one formę zużytych bandaży, nafty i podkładów kolejowych. Owoce tropikalne do spółki z nutką cytrusów dobrze dogadują się tutaj z wyraźnym karmelem, niewielką dozą żywicy oraz lasu. Całość podszyta jest przyjemną słodowością o wypadkowej biszkoptów oraz zbóż. Nie najgorzej to pachnie. Fani torfu jednak będą trochę zawiedzeni, bo IPA dzierży tu palmę pierwszeństwa, a słód whisky w zasadzie jest tylko nienachalnym tłem.
Piwo jest bardzo pełne w smaku, choć raczej nie czuć tych 20º Plato. Oczywiście ciałka jest dosyć sporo, ale w ciemno bez problemu można to pomylić ze zwykłą IPĄ. Goryczka jest bardzo charakterna, ale niestety też długa i zalegająca. Sumarycznie odbiera sporo radości z picia. Dzięki niej natomiast piwo jest dobrze zbalansowane i wyraźnie wytrawne na finiszu. Cholernie wytrawne nawet bym rzekł.
Jeśli chodzi o poziom ekstremalności, czy wyjątkowości, to jest z tym dosyć przeciętnie. Owszem, asfalt w jasnym piwie jest rzeczą niecodzienną, ale jeśli chodzi o jego stężenie, to można czuć się zawiedzionym, zwłaszcza jeśli chodzi o aromat. Oczywiście mówię to ja, czyli fan torfu ;) Zwykli zjadacze chleba z pewnością będą w sporym szoku. Co niektórzy może nawet będą zbierać szczenę z podłogi…
Cóż, Miasto Kominów mnie jakoś specjalnie nie zwaliło z nóg, ale trzeba uczciwie powiedzieć, że piwo ma swój urok. Jest w znaczący sposób dziwne i w miarę dobrze wpisuje się w zwariowane portfolio Piwoteki.
OCENA: 7/10
CENA: nieznana
ALK. 9,2%
TERMIN WAŻNOŚCI: 10.05.2018
BROWAR PIWOTEKA//BROWAR KSIĘŻY MŁYN
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

WIELKI TEST PIW NIEPASTERYZOWANYCH

Był wieczór. Była zima. Był luty i było zimno, ale nie było śniegu. Na kwadrat wjechało mi kilkoro znajomych z tortem, szampanem i „czymś mocniejszym”. Tak, dwa dni wcześniej miałem urodziny. Nie powiem które, bo i tak zabrakłoby Wam palców do liczenia. Podpowiem tylko, że „trójka” z przodu już jakiś czas temu wskoczyła ;) Przyjąłem gości z wielką uciechą, no ale przecież w gościach nie można siedzieć o suchym pysku. No to tak na rozgrzewkę żeśmy zrobili test – Wielki Test Piw Niepasteryzowanych! A co było dalej, to już pozostanie naszą słodką tajemnicą ;p Planowałem to już od bardzo dawna, ale Bóg mi świadkiem, naprawdę ciężko jest zebrać odpowiednią ekipę. Moja ekipa do Wielkich Testów oczywiście nie jest stała jak możecie zobaczyć po zdjęciach, ale można powiedzieć, że trzon „testerów” pozostaje raczej niezmienny. Cóż ciekawego jest w piwach niepasteryzowanych? W sumie to nic. Wydaje mi się, że boom na tego typu napitki już dawno minął. Obecnie chyba już mało kto daje się ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa vs Perła Export

  Było już porównanie Perły Chmielowej Pils w brązowej i zielonej butelce ( tutaj ), no więc w końcu przyszedł czas rozstrzygnąć, która Perełka jest lepsza – Chmielowa, czy Export. Obydwie z pewnością mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja raczej opowiadam się za tymi pierwszymi, choć z pewną rezerwą. A tak osobiście i prywatnie, to wolę Chmielową, ale w brązowej flaszce. Co ciekawe, Perła Export pojawiła się na blogu, jako jedna z pierwszych recenzji, a było to równo dziesięć lat temu… To, że są to te same piwa już na wstępie trzeba wykluczyć, bowiem woltaż aż nadto się różni. Producent w obydwu przypadkach nie podaje składu, więc nie wiemy tak naprawdę, jakie różnice są na papierze, ale za chwilę przekonam się, jakie będą w ocenie organoleptycznej. Perła Chmielowa Pils Ładne piwko, złociste, klarowne. Piana średnio obfita, dość rzadka i szybko się dziurawi. Kilka minut i już jej nie było. Lacingu brak. W smaku znajome nuty trawiastego chmielu, ziół oraz jasne...
7 komentarzy
Czytaj więcej

SHORT TEST: Dojlidy Classic powraca

  Prolog: Kompania Piwowarska wskrzesiła markę Dojlidy. To fakt, a nie żaden ponury żart. Nie znam dokładnie historii tej marki (Dojlidy to nie było tylko jedno piwo), ale Kompania Piwowarska szybko się jej pozbyła, gdy stała się właścicielem browaru w Białymstoku. O co kaman: Dojlidy Classic, to oczywiście „jasne pełne”. To nie jest identyczne piwo, jak było kiedyś. Jest po prostu „inspirowane oryginalną recepturą” i powraca w odświeżonej formie jako hołd dla wielowiekowego dziedzictwa marki. Znaczy się – gówno z tego będzie. Wdzianko: Ładne, głęboko złociste, nie takie blade, jak typowy koncerniak. Piana średnio ziarnista, nader obfita, umiarkowanie trwała. Kichawa mówi: Dosyć ładny, świeży, głównie chlebowy zapaszek. Do tego dochodzą jakieś ciastka, słód oraz subtelny chmiel w oddali. Całość pachnie rześko i naprawdę solidnie. Jadaczka mówi: Dużo słodu, herbatników, chlebka i zboża. Ciała to tu nie brakuje. W tle biszkopty oraz delikatna chmielowość. Goryczka jakaś tam...
5 komentarzy
Czytaj więcej

Argus IPA z Lidla

Chyba pierwszy raz w historii moje zdjęcie wrzucone do sieci wywołało jakąś „gównoburzę”, a przynajmniej mikro „gównoburzę”. Chodzi o fotkę Argusa IPA sprzed sześciu tygodni. Na tym Argusie nie ma, ani słowa po polsku. W zamian są węgierskie napisy i adres siedziby Lidla z Węgier. No co sobie wówczas człowiek mógł pomyśleć? Że piwo wyprodukowano nad Dunajem, ale jakimś dziwnym przypadkiem trafiło do Polski. Otóż, okazało się raczej coś odwrotnego, bowiem uwarzono je w Browarze Jędrzejów, należącym do Van Pura. Wydaje mi się, że jest to wersja eksportowa, która miała właśnie trafić na Węgry, ale przez jakąś pomyłkę część partii trafiła do „polskich” Lidlów. Po pewnym czasie, do tego samego Lidla dotarło już właściwe opakowanie z polskimi oznaczeniami. Jednakże różniące się kolorem przewodnim. Ja dzisiaj degustuję ‘wersję węgierską’. Nie wiadomo jaki tu jest ekstrakt, ani właściwie jaki to rodzaj ipki. Na pewno session , a co więcej, to zaraz się okaże.   Piwo jest takie trochę ci...
1 komentarz
Czytaj więcej

V.I.P. MOCNE Z BIEDRONKI - RÓŻNICE MIĘDZY PUSZKĄ A BUTELKĄ

Ludzie ratunku! „Bieda-piwo” z biedry wkracza na salony! Kto nigdy w życiu nie pił V.I.P.a z Biedronki niech pierwszy rzuci we mnie kamieniem. Żadnych chętnych? Tak myślałem.  V.I.P. Mocne to piwo kultowe . Jest bezczelnie tanie, mocne (nieźle dmucha w kaszkiet) i można je kupić w każdym z tysięcy sklepów największej sieci handlowej w tym kraju. Stosunek ceny do procentów jest w V.I.P.ie tak korzystny, że wywołuje spazmy i inne orgazmy wśród głodnej alkoholu klienteli. Zna je każdy, a kto nie zna, ten musi poznać . Mi też kilka razy zdarzyło się mieć z nim kontakt. W czasach liceum człowiek nie miał zbyt wiele hajsu, więc musiał sobie jakoś radzić… Ale nie o tym miało być, nie o tym. Odkąd pamiętam na biedronkowej półce zawsze dumnie stały puszki z V.I.P.em. Jednak ku mojemu zdziwieniu jakiś czas temu obok puszek pojawiły się także butelki! Biorę jedną do łapy i czytam: „Wyprodukowano przez – Zakłady Piwowarskie Głubczyce S.A.”. O żesz w mordę – pomyślałem. Przecież p...
5 komentarzy
Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst...
23 komentarze
Czytaj więcej

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

  W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów,...
5 komentarzy
Czytaj więcej