DEEP SPACE

Drugim premierowym napitkiem z Fabryki Piwa, który wrzucam na ruszt jest Deep Space w brytyjskim stylu Foreign Extra Stout. Najogólniej można by powiedzieć, że jest to taki wzmocniony Dry Stout – bardziej palony, mocniej nachmielony, bardziej gorzki i bardziej ekstraktywny, ale nadal raczej wytrawny.

Zanim przejdę do meritum niniejszego wpisu, pochylę się nad opakowaniem, a konkretnie nad samą etykietą. Pewnie już wiecie, że ety z Fabryki Piwa są spójne stylowo i koncepcyjnie, a poszczególne obrazki korespondują z nazwą każdego piwa. Powszechnie wiadomo, że obrazkowe etykiety mają swoich zagorzałych zwolenników, jak i przeciwników, jakkolwiek myślę, że akurat tym rysunkom nie brakuje oryginalności. Nie ma tu mowy o nudzie, czy rutynie – całość niejedną osobę może zaintrygować, bowiem nie wszystkie składowe do siebie pasują, a skojarzenia z Monty Pythonem są jak najbardziej na miejscu.

Co prawda wszystkie cztery piwa z pierwszego rozlewu nie cechują się zbytnią estetyką (trochę krzywo naklejone ety, pęcherze powietrza, zmarszczenia, itp.), ale wynika to nie tyle z opanowywania nowej etykieciarki w Browarze Cystersów, co z  pewnych nieprawidłowości ze strony drukarni, która niezbyt fachowo wykonała swoją robotę. 

Deep Space to iście diabelsko czarne piwo, które powinno charakteryzować każdego rasowego stouta - zero jakichkolwiek przebłysków, zero refleksów! Dobre wrażenie potęguje piękna i stylowa piana o jasno brązowej barwie, drobnej strukturze i sporej objętości. Czapa opada w średnim tempie, nieznacznie brudząc przy tym szkło.

Wysycenie tego specjału jest raczej niskie, drobne i perliste. Doskonale pasuje do tego czarnego w charakterze trunku.

Nie przepadam zbytnio za stoutami, ale ten mi bardzo zasmakował, może dlatego, że w zasadzie jest on mało wytrawny, a bardziej słodki. Wychodzi więc na to, iż jest to tzw. wersja tropikalna Foreign Extra Stouta. Gładkość ciemnych, lekko palonych słodów doskonale koresponduje tutaj z bardzo wyraźną czekoladą i nienachalnymi śladami średnio mocnej kawy. W tle pobrzmiewają subtelne echa chmielu, kwaskowych wtrętów i nieznacznej ziemistości, a całość wieńczy zwiewna nutka palonego jęczmienia oraz łagodnej i krótkiej goryczki od niego pochodzącej. Bardzo fajnie to smakuje, choć balans jest wyraźnie przesunięty w stronę słodyczy.

Średnio intensywny w wymowie aromat oferuje swoisty mariaż łagodnej, niezbyt mocnej kawy i względnie obfitej czekoladowości, podsyconej z lekka śladami lukrecji i melasy. W tle robotę robią ciemne, opiekane słody, choć daleko im do spodziewanej jak na stouta paloności. Gdy się mocniej sztachnę, to jestem w stanie wyczuć lekkie, wręcz marginalne elementy suszonych owoców i alkoholu, który jednak w żadnym wypadku nie przeszkadza i kojarzy mi się z niektórymi szlachetnie alkoholowymi porterami bałtyckimi. Całość pachnie nader słodko i dzięki temu niejednego może ten zapach zaskoczyć, tymczasem wystarczy zerknąć na opis tego stylu wg BJCP, gdzie owocowe estry, niska paloność i spora słodycz są jak najbardziej dopuszczalne.

Piwo jest bardzo gładkie w smaku, aksamitne, treściwe i nie brakuje mu pełni. Fakt – jest słodkawe, ale z pewnością nie ulepkowate, czy zalepiające. Pije się szybko i z nieskrywaną przyjemnością. Chwilami przypomina portery bałtyckie, tylko woltaż i pełnia się nie zgadzają.

Fani mocno palonych słodów, solidnej goryczki i mocnej kawy mogą poczuć się zawiedzeni, ale ja do nich nie należę, bo piwo właśnie dzięki swojej „inności” bardzo mi smakowało.

OCENA: 8/10

CENA: nieznana

ALK.6,5%
TERMIN WAŻNOŚCI: 15.10.2015

FABRYKA PIWA//BROWAR MARYSIA