KSIĄŻĘCE PORTER. Czy nowość z KP zachwyca?

Jakież było moje zdziwienie, gdy plotki okazały się prawdziwe. Moje serducho pękało z radości, gdy styczniowe przecieki odnoście porteru bałtyckiego z KP stawały się rzeczywistością. Jest! Mamy go. Książęce Porter istnieje. Właśnie zawitał na półki sklepowe :)

Czemu się tak jaram? No wiecie, wszak nie od dziś wiadomo, że jestem wielkim geekiem ‘bałtyków’. Każdy taki news cieszy mnie ogromnie. Każdy kolejny porterek przyjmuję z otwartymi ręcoma ;) Po prostu uwielbiam te piwa i już. Nic poradzę. Nowinka od lidera piwnego rynku w Polsce ucieszyła mnie podwójnie. Nie dość, że to porter bałtycki, to jeszcze będzie szalenie łatwo dostępny, no i tani… To ostatnie trzeba jednak skreślić lub przemilczeć. Tani nie jest, a przynajmniej jak na koncernowe warunki (no chyba, że Tesco pojechało po bandzie, myśląc że jako nowość to się sprzeda). 6zł. Really? Takie np. Książęce Golden Ale, czy IPA potrafią kosztować nie więcej niż cztery i pół złocisza. Ja rozumiem, że tu jest wincyj ekstraktu, a co za tym idzie sypnięto też więcej słodów. Rozumiem, że tu zapłacono troszkę więcej akcyzy. No, ale przecież polskie chmiele są tanie jak barszcz ukraiński w porównaniu do jankeskich lupulin. Żeby aż taka różnica? No nie ważne. Zawiodłem się na cenie i to sporo, ale jakoś to przeżyję.

Przeżyję też raczej niezbyt wygórowany balling, choć z tym będzie ciężej. Po cichutku myślałem sobie, że zrobią to piwo po Bożemu i będziemy mieć 22º Plato (jak u Okocimia i kiedyś Żywca). Niestety tu jest tylko dwudziestka, a więc połowa skali dla porterów bałtyckich. Można i tak, ale niedosyt pozostanie. Ja wiem, że istnieje w naszym pięknym kraju kilka bardzo smacznych osiemnastek (i wcale nie o wiek mi tu chodzi zboczuszki), więc tak naprawdę Książęce Porter wciąż ma u mnie zielone światło. 

A co należy wymienić z plusów? Na pewno pełny skład. Szanuję takie podejście, zwłaszcza wśród koncernów. Mamy podane też IBU (30), temp. serwowania, food pairing, zalecane szkło, krótką charakterystykę doznań smakowo-zapachowych oraz dosłownie dwa zdania odnośnie historii stylu. Fajnie. Przyda się polskim piwoszom, choćby odrobina wiedzy na ten temat.

Fajnie mi się pisze o tej całej otoczce, bo to „moje klimaty”, ale bierzmy się w końcu za to piwo :D

Do firmowego szkiełka wędruje ciemno brązowy strumyczek. W samym szkle natomiast piwo jest w zasadzie zupełnie czarne. Rzadko to się zdarza przy tym stylu, ale nie jest to wadą. Piana należy do tych bardziej obfitszych. Jest przyjemna dla oka, drobna, zbita i sztywna o kolorze ecru, tudzież pastelowym. Kołderka dość długo się utrzymuje, ale lacingu nie ma żadnego.

Biorę do dzioba. Kurde jest słodko, trochę karmelowo, trochę też kakaowo. Czuć jakieś tanie czekoladki, zwane bombonierkami, ale typową pełnoprawną czekoladą, to bym tego nie nazwał. W tle buszuje nieśmiało kawa zbożowa, do spółki z opiekanym zbożem, przypieczoną skórką chleba i jakby delikatną nutką lukrecji. Po pewnym czasie dochodzą też skojarzenia z orzechami laskowymi oraz brownie i w rzeczy samej to są najbardziej przyjemne konotacje w tym całym zestawieniu. Goryczka jest wręcz homeopatyczna, dominuje słodycz, choć nie jakoś mocno ulepkowata, czy nachalna. Alko jest doskonale ukryte. W zasadzie zapominam jaki tu jest woltaż. Ilość bąbelków w normie. Pełnia oraz gęstość natomiast bardziej na minus, aniżeli plus. Posmak jest krótki i urywa się nagle, niczym każdy kolejny odcinek Stranger Things. Nie mówię, że piwo smakuje bardzo źle, ale z pewnością sporo poniżej moich oczekiwań. Najbardziej niepokoi mnie ta pustka w smaku. Ja wiem, że ekstrakt niczego nie urywa, ale nie tak to sobie wyobrażałem.

Ufff miało być tak pięknie, a nie jest. Zobaczmy zatem, co tam piszczy w aromacie. Mhmm… Jest podobnie, może nawet odrobinkę lepiej, ale to wciąż za mało, by mnie zadowolić. W zapachu przede wszystkim jest bardziej czekoladowo. Owszem, są wciąż tanie bombonierki, ale pojawiła się w końcu jakaś tam mleczna czekolada. Paloności zero, kawy również zero. Co jedynie rozwodniona zbożówka i jakieś tanie zleżało kakao w proszku. W tle cichutko sobie siedzą prażone słody, podsycone sporą ilością karmelu i dobrze wypieczonych andrutów z domieszką masy o smaku orzechów i toffi. Alkoholu nie czuć prawie wcale. Brawo. Niestety tych braw więcej nie ma. Piwo pachnie bardzo przeciętnie. Może nie mizernie, ale do intensywności można mieć poważne zarzuty.

Cóż, piwo wypada dużo gorzej niż sobie zakładałem. Nie ma startu do Żywca, czy Okocimia. Wszystko jest tu na pół gwizdka, albo zupełnie bez gwizdka. Podobają mi się jedynie te skojarzenia z orzechami oraz brownie. Całość jest dla mnie zbyt słodka, pozbawiona odpowiedniego balansu. Pełnia smaku, nawet jak ten ekstrakt jest zdecydowanie za niska. Piwo chwilami sprawia wyraźnie wodniste wrażenie. Generalnie smakuje to bardzo niewyraźnie, nijako, tanio, budżetowo. Zupełnie jakby ktoś w KP kazał uwarzyć piwowarowi portera, ale mocno ograniczył mu fundusze. Niby czuć, że to porter bałtycki, ale zrobiony za grosze. Zupełnie bez polotu, bez fantazji, bez pojęcia. Taki bieda-porter dla ludków, co to nigdy jeszcze nie pili żadnego reprezentanta stylu. Mocno kojarzy mi się ów napitek z takim czeskim pojęciem portera bałtyckiego, który w zasadzie bardziej przypomina dark lagera (nie twierdzę, że wszystkie czeskie portery takie są).

Pisząc te słowa cały czas popijam sobie to piwo. W miarę picia jego notowania niestety cały czas spadają. Początkowo miałem dać szóstkę, ale teraz już wiem, że to byłby poważny błąd z mojej strony. To naprawdę jest słaby napitek. Jestem w szoku. Nie tak miało być. Kompanio Piwowarska zawiodłaś mnie bardzo! Szejm, szejm….

OCENA: 4/10

CENA: 5.99ZŁ (Tesco)

ALK. 8%

TERMIN WAŻNOŚCI: 04.04.2020

KOMPANIA PIWOWARSKA