5 [Piątka]

Wiele wody upłynęło w Wiśle i wiele obietnic składał nam rząd od czasu, gdy po raz ostatni piłem kolaboracyjny wypust Szałupiw i Pracowni Piwa. Mam tu na myśli rzecz jasna słynną serię piw ponumerowaną od 1 do 5, bo wydaje mi się, że współpraca – przynajmniej na tej płaszczyźnie - została na razie zakończona.

Piwa parzyste warzone są w Modlniczce, czyli na podwórku Pracowni Piwa i są dostępne (a raczej były) tylko w beczkach, natomiast nieparzyste powstawały w Wąsoszu, gdzie kontraktowo słód do kotła wrzuca Janek Szała.

5 (Piątka) to stout ze słodem żytnim w składzie, ale by nie było strasznie nudno przyprawiony trzema rodzajami/odmianami pieprzu: czarnym, czerwonym oraz indonezyjskim. W teorii niby nic nadzwyczajnego, ale z piwami jest tak, że nawet z pozoru nieciekawy i nudny trunek może nas wydrzeć z bamboszy i sfilcować kalesony, aż do kolan!

Zatem bez uprzedzeń otwieram niniejszy specjał i mówię jak jest. 

Po przelaniu piwo generuje dość znacznych rozmiarów pianę o wyraźnie beżowej barwie, ale niestety grubych pęcherzach. Po chwili owa pierzynka rzednie w oczach i opada co najmniej kilkukrotnie szybciej niż ustawa przewiduje, zostawiając po sobie umiarkowanie liczne firany na szkle.

Kolor za to bardzo mi się podoba – jest tajemniczo czarny i nieprzejrzysty. Taki właśnie powinien być prawdziwy stout!

Jedziemy dalej. W aromacie mamy sporo czekoladowej słodyczy, wyraźnie wspieranej przez akcenty kawy zbożowej oraz rodzynek. Nieco dalej obnaża się przede mną garstka palonego słodu, a także szczypta pieczywa razowego, prażonego słonecznika i tostów. Na samym końcu natomiast  swoją egzystencję wiedzie subtelna, acz wyczuwalna pikantość vel. pieprz, który jest ciekawym spoiwem pomiędzy słodką czekoladą, a ciemnym słodem. Bardzo przyjemnie się to niucha ;)

Bardzo byłem ciekaw jak w smaku wypadną wspomniane wyżej przyprawy. Piłem już niejedno piwo z pieprzem lub jakimiś papryczkami chili i muszę przyznać, że było z tym różnie. Tutaj pikantność jest obecna, ale trzeba otwarcie przyznać, że pieprz odgrywa tu rolę iście poboczną. Odzywa się nieco w posmaku, poza tym czuć go też trochę po oblizaniu warg. Prym natomiast wiedzie stoutowa klasyka, czyli gładkość tekstury, ciemne słody, lekka kawa, sporo słodko-gorzkiej czekolady oraz nadzwyczaj dużo melanoidów (przypieczonej skórki chleba, tostów). Od razu dodam, że spodziewałem się większej paloności, tymczasem jej ilość dorównuje niektórym porterom bałtyckich. Piwo jest bardziej słodkie, aniżeli gorzkie, choć na finiszu majaczy coś na kształt minimalnie palonej goryczki. Cóż.... jest nieźle, ale chyba nie do końca stylowo. No, chyba, że to nie miał być dry stout...

Niniejszy specjał cechuje się wysoką pełnią smaku, swoistą gładkością i nieco lepką teksturą, co zapewne jest zasługą słodu żytniego. Trochę zawodzi tu balans, który jest wyraźnie przesunięty w kierunku słodyczy, no ale nawet mimo tego, piwo pije się dość żwawo i bezproblemowo.

‘Piąteczka’ z Szałupiw i Pracowni Piwa to solidne piwko, oferujące nieco inne doznana niż się spodziewałem, ale z drugiej strony patrząc, wcale nie takie złe. Fajnie, że dały o sobie znać niuanse pieprzowe, natomiast nie fajnie, że było ich tak mało. 

Podsumowując niezły trunek, choć mało odkrywczy. Z pewnością nie zmienił miejsca położenia moich bamboszy, ani kalesonów ;p

OCENA: 7/10

CENA: ok.7.50ZŁ

ALK.5,6%
TERMIN WAŻNOŚCI: 13.10.2015

BROWAR SZAŁPIW, PRACOWNIA PIWA