Przejdź do głównej zawartości

FIRN - wymrażany Dark Ale 18,7%!

 

Każdy już chyba kojarzy Browar Spółdzielczy i wie z czego ów przybytek słynie. Jedno to oczywiście niekomercyjny charakter, a drugie to wymrażane piwa. Pucki browar już nas porządnie do nich przyzwyczaił. Kilka z nich już pojawiło się u mnie na blogu, a dziś przyszła kolej na następne wymrażane doświadczenie.

Firn to wymrażany Dark Ale leżakowany w beczce po czerwonym winie Pinot Noir i białym Sauvignon Blanc. Oczywiście obydwa wina swoją nazwę zawdzięczają odmianom winorośli, które są jednymi z najbardziej szlachetnych na tym globie. Firn posiada horrendalną zawartość alkoholu na poziomie 18,7%! Co czyni go jednym z najmocniejszych polskich piw, ever. Nie wiem dokładnie jak przebiegał proces leżakowania w beczkach. Najpierw piwo wymrożono, a dopiero później leżakowano w drewnie, czy może odwrotnie? Leżakowanie odbywało się w dwóch beczkach równolegle, a później zawartość beczek zmieszano, czy najpierw piwo trafiło do jednej beczki, a następnie do drugiej? Nie znam odpowiedzi na te pytania, aczkolwiek wiem, że Browar Spółdzielczy zna się na rzeczy. Po prostu trzeba mu zaufać.


Piwo oczywiście się nie pieni, ale to norma przy wymrażankach. Ciemnobrunatna barwa pod światło mieni się rubinowymi refleksami. Widać również lekkie zmętnienie.

Smak jest bogaty i złożony. Akcenty winne rzecz jasna przeważają. Mocno czuć czerwone wino, a całość jest wyraźnie kwaskowa i lekko cierpka. Są ciemne winogrona, suszone śliwki, rodzynki oraz ciemne słody. Nieco dalej prym wiedzie przypieczona skórka chleba, delikatna melasa, mleczna czekolada, kakao i nuty orzechów. Tło wypełnia subtelna dębina. Sumarycznie jednak piwo nie jest słodkie, a dużo bardziej kwaskowe. Przypomina to miks porteru bałtyckiego z czerwonym winem – właśnie tak bym to sobie wyobrażał. Alkohol jest bardzo wyraźny i solidnie rozgrzewający. Początkowo jednak zbytnio nie dokuczał, jednak z każdym łykiem coraz bardziej osadza się w przełyku, wywołując delikatne pieczenie w gardle. Nie mniej, ułożenie jest tu całkiem niezłe, jak na ten woltaż. W ciemno stawiałbym na jakieś 13-14%. Piwo jest naprawdę smaczne i szalenie bogate w doznania.

W zapachu winne klimaty są trochę mniej wyraziste, ale wciąż duże. W tym elemencie panuje niemalże idealna równowaga na linii ciemne piwo – czerwone wino. Są wyraźne tony opiekanych słodów, jak również kwaskowego, wytrawnego wina. Owoców jest całkiem sporo: maliny, ciemne winogrono, truskawki, wiśnie. Oprócz tego jeszcze suszone śliwki, rodzynki i suszone figi. W tle natomiast możemy napotkać delikatne nutki melasy, wanilii, skórki chleba, starego drewna i czekolady. Z jednej strony dużo słodyczy, a z drugiej sporo kwaskowych klimatów. Całość mocno podszyta jest wyraźnym alkoholem, który bez wątpienia kojarzy się z likierami, czy też nalewkami. Wciąż jednak uważam, że jego ułożenie jest całkiem do rzeczy.

Ja prdl…, ale to jest mocne! Wypiłem niecałe 0,33L i już jestem mocno wcięty. Co mnie najbardziej zaskakuje to gęstość, która jest raczej przeciętna. To znaczy piwo jest gęste, ale jak na wymrażankę, to szału nie ma. Jednakże pełnia smaku niemalże rozwala kubki smakowe na kawałki. Ciecz jest przyjemnie gładka i treściwa, jednak finisz sprawia raczej półwytrawne wrażenie. Na plus z pewnością zasługuje złożoność oraz balans, który jest naprawdę spoko. Gdyby jeszcze alkohol był mniej wyczuwalny, to piwo znikałoby ze szkła znacznie szybciej.

Bardzo dobre połączenie piwa z winem. Leżakowanie w beczkach po winie oraz wymrażanie wg mnie idealnie odzwierciedla charakter tego trunku (poza gęstością). Sztosem bym tego może nie nazwał, ale i tak jest bardzo dobrze.

OCENA: 8/10

CENA: ok 55ZŁ

ALK. 18,7%

DATA ROZLEWU: 14.10.2021

BROWAR SPÓŁDZIELCZY

Komentarze

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

10,5 DZIESIĘĆ I PÓŁ

ALK.4,7%. Góra dwa tygodnie temu, bez żadnego szumu medialnego w sklepach pojawiło się piwo Dziesięć i Pół . Kultowa marka z lat 90-tych została reaktywowana!!! Każdy obywatel naszego kraju w wieku 30+ z pewnością pamięta to piwo – ogromne kampanie reklamowe w radiu, tv i prasie, plakaty, billboardy, gadżety z logo 10,5. To piwo było po prostu wszędzie, to było coś, to była moda, styl życia... Pojawiło się dokładnie w 1995 roku i z miejsca stało się głównym konkurentem dla mega popularnego wówczas EB. Jednak z upływem lat marka powoli zaczęła upadać, aż w końcu zupełnie zniknęła z rynku, podobnie zresztą jak EB. Dziś Kompania Piwowarska postanowiła zrobić reedycję marki, wypuszczając na razie bardzo limitowaną ilość piwa. Jest to swego rodzaju test konsumencki, KP liczy na ‘powrót do przeszłości’ wśród konsumentów, sentymentalną podróż do czasów młodości pewnej grupy klientów. A jeśli piwo „się przyjmie” zagości w sklepach na stałe. Niecny plan.  Ja z racji swojego wiek

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw

Niby "małpka", a jednak w środku piwo 18% vol.!!!

  Ostatnio będąc w Dino wyczaiłem przedziwne piwo. Początkowo nawet nie byłem pewny, czy jest to piwo. Stało jednak na półce obok innych piw, więc moja ciekawość zwyciężyła. Mamy tu napitek o woltażu, aż 18%! Nie czyni go to rzecz jasna najmocniejszym polskim piwem, ale szacun i tak się należy. Zwłaszcza, że możemy to kupić w dyskoncie. Swoją drogą bardzo jestem ciekawy jakim sposobem udało się otrzymać taki woltaż. Banderoli nie ma, więc opcja z dolewaniem spirytusu odpada. Wymrażanie natomiast to cholernie drogi interes, więc cena byłaby zapewne dużo większa. Poza tym, jeśli już coś wymrażać, to z pewnością jakieś mocne już piwa i obowiązkowo trzeba się tym chwalić na lewo i prawo. Ta opcja też na bank odpada. Bardzo ciekawą rzeczą jest też dziwnie znajome opakowanie, które zna chyba każdy domorosły obywatel tego kraju :D Niby „małpka”, a w środku zonk…, to znaczy piwo. Najbardziej jednak absurdalną rzeczą jest wg mnie idiotyczna nazwa. W sumie to nawet nie wiadomo jak to wymawiać.

OKO W OKO - Perła Chmielowa vs Perła Export

  Było już porównanie Perły Chmielowej Pils w brązowej i zielonej butelce ( tutaj ), no więc w końcu przyszedł czas rozstrzygnąć, która Perełka jest lepsza – Chmielowa, czy Export. Obydwie z pewnością mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja raczej opowiadam się za tymi pierwszymi, choć z pewną rezerwą. A tak osobiście i prywatnie, to wolę Chmielową, ale w brązowej flaszce. Co ciekawe, Perła Export pojawiła się na blogu, jako jedna z pierwszych recenzji, a było to równo dziesięć lat temu… To, że są to te same piwa już na wstępie trzeba wykluczyć, bowiem woltaż aż nadto się różni. Producent w obydwu przypadkach nie podaje składu, więc nie wiemy tak naprawdę, jakie różnice są na papierze, ale za chwilę przekonam się, jakie będą w ocenie organoleptycznej. Perła Chmielowa Pils Ładne piwko, złociste, klarowne. Piana średnio obfita, dość rzadka i szybko się dziurawi. Kilka minut i już jej nie było. Lacingu brak. W smaku znajome nuty trawiastego chmielu, ziół oraz jasnego s

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst

Nowe Tyskie Pilzner

Nie tak dawno temu w największej sieci handlowej w Polsce pojawiło się nowe piwo Tyskie Pilzner. Ekskluzywna złota puszka z pewnością ma sugerować obcowanie z produktem premium . Na opakowaniu znajdziemy szumne zapowiedzi wyraźnej goryczki, obfitej piany i klarownej złocistej barwy. To w sumie standardowe „Opowieści z Narni”, które znajdziemy niemal na każdym koncernowym (i nie tylko) piwie. Przy warzeniu użyto jednak tradycyjną metodę dekokcji, którą koncerny raczej już dawno zapomniały. Tutaj nie powiem, ale Tyskie mi zaimponowało. Trzeba jednak wspomnieć, że ledwie kilka lat temu, przez krótki okres czasu istniało piwo Tyskie Pilzne, które było bardzo słabe. Piłem go, choć recenzji na blogu próżno szukać. Może więc teraz uda się uratować honor Kompanii Piwowarskiej? Piwo faktycznie jest złociste i nie to, że jakieś blade, niczym siuśki maratończyka po czterdziestym kilometrze. Piany jest ogrom, ale zbyt drobna to ona nie jest. Poza tym, jak to w koncerniakach bywa – szybko opada

Imperator. Niech moc będzie z tobą!

Jest takie piwo jak Imperator Bałtycki od Pinty. Jest także Imperator z Browaru Jabłonowo, ale jedno z drugim nie ma nic wspólnego prócz częściowej nazwy. Nawet woltaż raczej nie jest wspólny, bo w piwie z Jabłonowa jest on dużo wyższy. Ale po kolei. Było sobie kiedyś takie piwo jak Imperator – strong lager, czyli typowy mózgotrzep. Taki artykuł pierwszej potrzeby każdego żula, można rzec. Współczynnik „spejsona” był tutaj nad wyraz korzystny. Nie mniej jednak, piwo pewnego roku zniknęło z rynku, bo jak pewnie wiecie, od kilkunastu lat piwa mocne sprzedają się w Polsce coraz gorzej. Browar Jabłonowo jak widać poszedł mocno pod prąd i jakiś czas temu wskrzesił Imperatora. Tyle, że teraz jest jeszcze mocniejszy. Zamiast 10% ma, aż 12% alko! Nie w kij dmuchał. Nawet Karpackie Super Mocne mu nie podskoczy. Takiego woltażu może pozazdrościć niejeden RIS, czy Barley Wine . Toż to prawdziwy potwór, nawet wśród mocnych piw. Lęk jednak mi nie straszny, ja żadnego piwa się nie boję. Szklanki

PO GODZINACH - India Pale Lager

  Podczas, gdy wszyscy recenzują bezalkoholowego portera bałtyckiego od Ambera, czy urodzinowe Herbal Barley Wine, ja na pełnym luzie odgrzewam sobie „starego kotleta”, jakim jest Po Godzinach – India Pale Lager. Tak, to nie jest żadna nowość, a jedynie reaktywacja piwa, które na rynek wskoczyło… 9 lat temu. Mam na blogu opisane bodajże wszystkie piwa z serii Po Godzinach, prócz właśnie tego. Dlatego jego reaktywacja ucieszyła mnie dosyć znacząco. Ale co to właściwie jest India Pale Lager ? Otóż to piwo dolnej fermentacji, ale chmielone jak ipka , czyli nową falą. W przypadku Ambera jest tutaj chmiel Chinook, Citra, Cascade oraz polska Marynka i Sybilla. Nie brzmi to jakoś odkrywczo, ale chętnie spróbuje, bo Browar Amber to ja bardzo szanuję. Złocisto-żółte piwo pieni się dosyć obficie. Piana posiada mieszanej wielkości pęcherzyki, ale jest puszysta i trwała. Sowicie oblepia ścianki. W smaku czuć lekkość tego napitku, a także sporą świeżość. Chmiele poszły głównie w cytrusy, jak