MANGOVE. Wrężel się wykazał

Browar Wrężel poszedł w puszki. Nawet nie wiedziałem kiedy. Oczywiście nie on pierwszy tego dokonał, bo przed nim już co najmniej pięć browarów postanowiło zapakować kraft do konserw. Nie chodzi bynajmniej o całość produkcji, a o jakieś wybrane piwa. W przypadku Wrężela chodzi tu o trzy pozycje.

I nie byłoby w tym może nic dziwnego, gdyby nie fakt, że ponoć puchy w krafcie słabo się sprzedają. Wiem to od samego Adriana Kukuły (założyciela i piwowara Wrężela). Nie wiem jednak czemu tak się dzieje. Być może to jakaś psychologiczna bariera? Może puszki kojarzą się negatywnie, bo z koncernami lagerami? Może wciąż panuje wiele mitów, jakoby piwo w puszce smakowało po prostu gorzej ze względu na opakowanie? Po prostu przelejcie piwo do szkła.

Ludzie kochani – puszka jest znacznie lepszym opakowaniem dla piwa niż szklana butelka! Nie przepuszcza światła, do tego jest lżejsza i bardziej poręczna. Już w 2013 roku napisałem artykuł na ten temat: „Przewaga puszki nad butelką”. Zachęcam do poczytania, a na pewno Wasze obawy zostaną rozwiane. Tymczasem przechodzę do samego piwa.

Mangove się zwie. Piwo pszeniczne z dodatkiem mango. Trochę piw z tym owocem już wypiłem i zawsze bardzo mi one smakowały. Wystarczy wspomnieć o tymże wpisie z serii Oko w Oko lub o innym, gdzie porównywałem ze sobą dwa piwa z mango w składzie.

Wrężel jakiś czas temu ponownie zmienił etykiety. Again. Kolejny raz! Która to już szata graficzna? Czwarta, piąta? Mózg się lasuje, ale tym razem etykietki wyglądają ładnie i przejrzyście, a przede wszystkim oczojebnie, czego nie można było powiedzieć o tych poprzednich. Wszystko jest tu bardzo czytelne, ale trochę boli brak pełnego składu.

A pamiętacie pierwsze logo Wrężela? To spójrzcie na szkło ;> Piwo swym wyglądem przypomina zwykły soczek. Jest soczyście pomarańczowe i totalnie mętne. Piana średnich rozmiarów, średnio pęcherzykowa i niezbyt trwała. Szybko się dziurawi.

W smaku jest naprawdę dobrze i fajnie, choć nie tak „mangowo”, jak się spodziewałem. Niektóre piwa z tym owocem zupełnie nie kojarzą się z piwem, a to i owszem. Mango czuć wyraźnie, ale nie zdominowało ono piwa na wskroś. Co ciekawe, wyczuwam tu również inne owoce tropikalne – papaję, banana, kapkę marakui oraz melona. Wysycenie jest niskie. Całość minimalnie kwaskowa i dosyć słodkawa. Owoce przodują, a tuż za nimi podąża lekka doza ciasteczkowego słodu pszenicznego. W oddali zaś majaczą nuty kwiatów, gumy balonowej i bardzo subtelnych przypraw z goździkiem na czele (czyżby drożdże do Weizena?). W rzeczy samej przypomina mi to bawarskie piwo pszeniczne z dodatkiem mango. Wcześniej sądziłem, że będzie to raczej owocowy ejl ze słodem pszenicznym dla wzmocnienia mętności, czy też efektu soczkowatości. W każdym razie piwo smakuje bardzo dobrze :)

Aromat także bardzo mi się podoba. Z pokala bucha owocami na lewo i prawo. Mango przewodzi stawce, ale towarzyszy mu dojrzały banan, papaja i żółty melon. Tuż obok gna ulotna nutka brzoskwiń, moreli i białych śliwek. Owocowo w pytę! Pszeniczna słodowość jest tylko tłem, podobnie jak delikatne akcenty białego pieczywa, gumy balonowej i goździka. Tak, to z pewnością nie pomyłka. Nie jestem silnie wyczulony na tą przyprawę, ale w tym przypadku mam pewność. Naprawdę spoko zapaszek. Niby nie skomplikowany, ale jakże przyjemny.

Mangove wyszło w dechę. Piwo jest odpowiednio treściwe i pełne w smaku. Strasznie owocowe, soczkowate (efekt juicy jak najbardziej obecny), a zarazem wyraźnie pszeniczne w odczuciu. Pije się je lekko, zwiewnie i zajebiście szybko. Na lato jak znalazł, choć i zimą nie pogardzę.

Ps. Kupujcie piwo w puszkach, ale pijcie ze szkła. Nie ma się czego bać. Pora pozbyć się uprzedzeń i wątpliwości :D

OCENA: 8/10

CENA: 10ZŁ (Festiwal Piwa)

ALK. 4,1%

TERMIN WAŻNOŚCI: 10.07.2020

BROWAR WRĘŻEL//BROWAR BŁONIE

Komentarze

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw...

Czytaj więcej

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów,...

Czytaj więcej

10,5 DZIESIĘĆ I PÓŁ

ALK.4,7%. Góra dwa tygodnie temu, bez żadnego szumu medialnego w sklepach pojawiło się piwo Dziesięć i Pół . Kultowa marka z lat 90-tych została reaktywowana!!! Każdy obywatel naszego kraju w wieku 30+ z pewnością pamięta to piwo – ogromne kampanie reklamowe w radiu, tv i prasie, plakaty, billboardy, gadżety z logo 10,5. To piwo było po prostu wszędzie, to było coś, to była moda, styl życia... Pojawiło się dokładnie w 1995 roku i z miejsca stało się głównym konkurentem dla mega popularnego wówczas EB. Jednak z upływem lat marka powoli zaczęła upadać, aż w końcu zupełnie zniknęła z rynku, podobnie zresztą jak EB. Dziś Kompania Piwowarska postanowiła zrobić reedycję marki, wypuszczając na razie bardzo limitowaną ilość piwa. Jest to swego rodzaju test konsumencki, KP liczy na ‘powrót do przeszłości’ wśród konsumentów, sentymentalną podróż do czasów młodości pewnej grupy klientów. A jeśli piwo „się przyjmie” zagości w sklepach na stałe. Niecny plan. Ja z racji swojego ...

Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst...

Czytaj więcej

Niby "małpka", a jednak w środku piwo 18% vol.!!!

Ostatnio będąc w Dino wyczaiłem przedziwne piwo. Początkowo nawet nie byłem pewny, czy jest to piwo. Stało jednak na półce obok innych piw, więc moja ciekawość zwyciężyła. Mamy tu napitek o woltażu, aż 18%! Nie czyni go to rzecz jasna najmocniejszym polskim piwem, ale szacun i tak się należy. Zwłaszcza, że możemy to kupić w dyskoncie. Swoją drogą bardzo jestem ciekawy jakim sposobem udało się otrzymać taki woltaż. Banderoli nie ma, więc opcja z dolewaniem spirytusu odpada. Wymrażanie natomiast to cholernie drogi interes, więc cena byłaby zapewne dużo większa. Poza tym, jeśli już coś wymrażać, to z pewnością jakieś mocne już piwa i obowiązkowo trzeba się tym chwalić na lewo i prawo. Ta opcja też na bank odpada. Bardzo ciekawą rzeczą jest też dziwnie znajome opakowanie, które zna chyba każdy domorosły obywatel tego kraju :D Niby „małpka”, a w środku zonk…, to znaczy piwo. Najbardziej jednak absurdalną rzeczą jest wg mnie idiotyczna nazwa. W sumie to nawet nie wiadomo jak to wymaw...

Czytaj więcej

OKO W OKO - Perła Chmielowa vs Perła Export

Było już porównanie Perły Chmielowej Pils w brązowej i zielonej butelce ( tutaj ), no więc w końcu przyszedł czas rozstrzygnąć, która Perełka jest lepsza – Chmielowa, czy Export. Obydwie z pewnością mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Ja raczej opowiadam się za tymi pierwszymi, choć z pewną rezerwą. A tak osobiście i prywatnie, to wolę Chmielową, ale w brązowej flaszce. Co ciekawe, Perła Export pojawiła się na blogu, jako jedna z pierwszych recenzji, a było to równo dziesięć lat temu… To, że są to te same piwa już na wstępie trzeba wykluczyć, bowiem woltaż aż nadto się różni. Producent w obydwu przypadkach nie podaje składu, więc nie wiemy tak naprawdę, jakie różnice są na papierze, ale za chwilę przekonam się, jakie będą w ocenie organoleptycznej. Perła Chmielowa Pils Ładne piwko, złociste, klarowne. Piana średnio obfita, dość rzadka i szybko się dziurawi. Kilka minut i już jej nie było. Lacingu brak. W smaku znajome nuty trawiastego chmielu, ziół oraz jasne...

Czytaj więcej

Baltic Porter Day 2025 - Browar Pinta

Na tegoroczne Święto Porteru Bałtyckiego trzy browary znalazły wspólny język i zaserwowały nam piękny zestaw trzech porterów z pokalem i podkładkami. Są to – Pinta, Widawa oraz Trzech Kumpli. Oczywiście w tym wszystkim palce maczał Marcin Chmielarz, czyli inicjator Baltic Porter Day. To są trzy premierowe portery, a każdy ma zgoła inny charakter. Jednakże cechuje je identyczny ekstrakt, bardzo podobny woltaż oraz spójna szata graficzna. Marcin się po prostu postarał J U mnie na pierwszy ogień idzie Pinta i jej Hoppy Baltic Porter . To niemalże klasyczny ‘bałtyk’. Niemalże, bo nachmielono go nową falą, konkretnie eksperymentalnym chmielem HBC 1019. Wiadomo, że taki zabieg mocno namiesza w porterze, ale przyznam, że brzmi to dosyć intrygująco. Dawać mi tu tego portera! Piwo jest bardzo ciemne, prawie że czarne. Piana średnio obfita, beżowej barwy, dość drobna i puszysta. Opada w umiarkowanym tempie. Smak to nagłe uderzenie owoców tropikalnych i cytrusów, które są naprawdę ba...

Czytaj więcej

Baltic Porter Day 2025 - Trzech Kumpli

Tegoroczne Święto Porteru Bałtyckiego tuż, tuż, wiec lecimy z drugim piwem z kartonika Baltic Porter Day 2025. To od Pinty było naprawdę dobre, ale mało porterowe, że się tak wyrażę. Ale jestem pewien, że to drugie piwo mnie nie zawiedzie w tym temacie. Słuchajcie, tutaj historia jest prosta jak budowa cepa. To po prostu porter bałtycki ze słodem żytnim na pokładzie, który wnosić ma dużą gładkość i oleistość trunku. Koniec historii. Nie jest to jakieś dziwactwo, ale zazwyczaj prostota smakuje najlepiej. Zatem sprawdzam. Napitek do Trzech Kumpli jest w zasadzie czarny. Piana barwy cappuccino jest średnio wysoka, acz bardzo drobna i zwarta. Opada powoli, pięknie lepiąc się do ścianek. Oj, jakież to jest wytrawne i palone. Zarazem wyraźnie gęste i gładkie, jak aksamit. Mamy tu sporo palonych słodów, dużo gorzkiej czekolady i pralinek belgijskich. Na drugim planie jest wyraźny pumpernikiel, lekka kawusia z cukrem oraz ciasto tiramisu. Daleko nad horyzontem majaczy natomiast n...

Czytaj więcej

Piwa Naszego Powszedniego

Szukaj na tym blogu