Przejdź do głównej zawartości

POLSKIE BROWARY - Browar Cornelius




Rok założenia
1999
Prezes
Mariusz Supady
Siedziba
Piotrków Trybunalski
Właściciel
Sulimar Sp.z o.o.
Motto
Kogut wśród piw
Logo


Browar Cornelius jest częścią przedsiębiorstwa o nazwie Sulimar, którego historia sięga aż 1981 roku. Założyli je Henryk Supady i Eugeniusz Lisowski, którzy początkowo zajęli się rozlewem piwa na zlecenie największych państwowych browarów. W 1993 roku firma została przeniesiona na przedmieścia Piotrkowa, gdzie wybudowano dość duży i nowoczesny budynek, w którym już rok później otwarto winiarnię Winmar. Natomiast w roku 1999 zdecydowano się samodzielnie produkować piwo i tak powstał Browar Kiper (główną marką było piwo o tej właśnie nazwie).
Browar systematycznie się rozrastał i unowocześniał, a w 2007 roku za jego sterami zasiedli synowie założycieli, zmieniając nazwę browaru na Cornelius. W owym czasie na rynek została wprowadzona także marka piw Cornelius, która po dziś dzień jest głównym motorem napędowym tej firmy. Obecnie Sulimar oprócz piwa i wina jest również producentem napojów energetycznych, oprócz wytwarzania swoich marek firma aktywnie działa też na zlecenie innym firm.


Browar Cornelius należy do grupy tzw. browarów regionalnych, jednak w rzeczywistości jest to całkiem potężny zakład o zdolnościach produkcyjnych sięgających 1000000 hektolitrów rocznie, co czyni go dużym graczem na rynku.
Czy dla typowego beer geeka Cornelius ma coś ciekawego do zaoferowania? No niestety próżno tu szukać jakichś nowofalowych trunków, choć portfolio browaru jest dosyć szerokie. Na szczęście nie każdy przecież jest zapalonym hop headem, dla którego liczy się tylko wykręcająca gębę wartość IBU, leżakowanie w drewnie, czy nowe odmiany chmielu hodowane na marsie... Ludzie nie dajmy się zwariować. Piwna rewolucja jest fajna, ale tradycyjne niemieckie, czy belgijskie style też są nam potrzebne.
Specjalnie dla Was zrobiłem przegląd piw z Corneliusa, po które wg mnie warto czasem sięgnąć i mówię to ja, czyli typowy beer geek ;) Nie ma tego dużo, ale jak to mówią: lepszy rydz, niż nic.


Główną marką tego browaru jest Cornelius, a jak piwa z kogucikiem to koniecznie polecam ich Portera – jedno z dwóch piw na blogu, które dostało ode mnie maksymalną ocenę, czyli 10/10!!! Genialny aromat i przyprawiający o palpitację serca głęboki smak. Kwintesencja porteru bałtyckiego, po którą często sięgam. Jest to jednak jeden ze słodszych na rynku porterów, wobec czego nie każdemu będzie smakować tak jak mnie. Ja jednak jestem zdania, że Baltic Porter powinien być dosyć słodkawy, a wysoką goryczkę i palone akcenty zostawmy RISom.

Cornelius Pszeniczny to także bardzo smaczne i niemal idealne stylowo piwo – jest banan, jest goździk, a także odrobina cytrusa oraz drożdży. Niby klasyczny Hefe-Weizen, a sprawia tyle radości. Niewiele od niego gorszy jest Koźlak, w którym odnajdziemy suszone owoce, przyjemny karmel, prażone słód i akcenty ciemnego pieczywa. Jedynym jego mankamentem jest nadspodziewanie niska goryczka, co przekłada się na stosunkowo wysoką słodycz.
Mimo, że nie jestem fanem piw smakowych/owocowych to bez obawień polecam Wam także Corneliusa w wersji bananowej, który de facto jest piwem pszenicznym wspieranym dodatkowo przez sok bananowy. Całkiem fajnie to smakuje i jest niewątpliwie dużą lepszą alternatywą niż wszelakie radlery, a woltaż bardzo podobny.
Drugą wiodącą marką Browaru Cornelius jest Trybunał, do którego należy całkiem pokaźna grupa piw. Niestety nie ma tam nic ciekawego prócz Trybunału Trójsłodowego, gdzie znakomicie udało się połączyć jasny słód jęczmienny, słód karmelowy i słód pszeniczny. Dało to efekt pełnego, głębokiego i dość złożonego smaku, który z miejsca kasuje wszystkie ‘jasne pełne’ koncerniaczki.
Bardzo ciekawym wypustem z Corneliusa jest także Triple Blond, które w zamyśle ma być belgijskim Triplem. Nie będę wkraczał w dyskusję na temat zgodności ze stylem, nie mniej jednak piwo to warte jest uwagi każdego amatora napoju z pianką. Mamy to belgijską przyprawowość, owoce, karmel i drożdże, a wszystko to osadzone na łagodnej słodowej nucie. Jedyne co przeszkadza to nieco drażniący i nazbyt wyczuwalny poziom alkoholu, nie mniej jednak trzeba pamiętać, że piwo ma 8 voltów...
Dość rozpoznawalną marką prócz Corneliusów i Trybunałów są także warzone dla Tesco piwa marki Rebel, gdzie swój nie do końca wiadomy udział posiada Marek Suliga – były Wielki Miszcz Bractwa Piwnego. Piłem chyba wszystkie pozycje z tej serii i niestety żadne nie było jakoś szczególnie wyróżniające się, a jeśli już to w tą drugą stronę.


Browar Cornelius jest także producentem pięciu piw serii Alter Beer, produkowanych specjalnie na zlecenie sieci handlowej Żabka (więc np. w Biedronie i nigdzie indziej ich nie znajdziecie!). Co prawda na blogu nie recenzowałem żadnego z owych wypustów, ale piłem kilka razy Valkirię (Witbier) i Polski Chmiel (czeski Pils). Myślę, że jak ktoś ma odwagę to może spróbować. Może niczego nie urywają, a z pewnością lepsze to niż ‘leszek’ z puszki...
Istnieje jeszcze linia piw Wetliner warzona specjalnie dla marketów Piotr i Paweł, ale w tym temacie akurat wiem najmniej. Nie znam, nigdy nie piłem, nie interesuje się. 

Jak więc widać Cornelius to nie tylko jasny lager. Niestety dopóki nie zaczną warzyć jakichś typowo nowofalowych piw, to wciąż będą uznawani przez craftopijców za zwykły (nudny) regionalny browar. W tym temacie na pewno nie pomoże niedawna zmiana rodzaju butelek i wizerunku etykiet.

 Jeśli ten tekst Ci się spodobał i nie chcesz, by w przyszłości ominęły Cię kolejne, ciekawe artykuły – zapisz się do newslettera, dołącz mnie do swoich kręgów Google+ lub polub mój profil na fejsie ;>

Komentarze

NAJCHĘTNIEJ CZYTANE

Imperator. Niech moc będzie z tobą!

Jest takie piwo jak Imperator Bałtycki od Pinty. Jest także Imperator z Browaru Jabłonowo, ale jedno z drugim nie ma nic wspólnego prócz częściowej nazwy. Nawet woltaż raczej nie jest wspólny, bo w piwie z Jabłonowa jest on dużo wyższy. Ale po kolei. Było sobie kiedyś takie piwo jak Imperator – strong lager, czyli typowy mózgotrzep. Taki artykuł pierwszej potrzeby każdego żula, można rzec. Współczynnik „spejsona” był tutaj nad wyraz korzystny. Nie mniej jednak, piwo pewnego roku zniknęło z rynku, bo jak pewnie wiecie, od kilkunastu lat piwa mocne sprzedają się w Polsce coraz gorzej. Browar Jabłonowo jak widać poszedł mocno pod prąd i jakiś czas temu wskrzesił Imperatora. Tyle, że teraz jest jeszcze mocniejszy. Zamiast 10% ma, aż 12% alko! Nie w kij dmuchał. Nawet Karpackie Super Mocne mu nie podskoczy. Takiego woltażu może pozazdrościć niejeden RIS, czy Barley Wine . Toż to prawdziwy potwór, nawet wśród mocnych piw. Lęk jednak mi nie straszny, ja żadnego piwa się nie boję. Szklanki

COOLER LEMON BEER

ALK.4%. Radlerowa bitwa, która rozpętała się na dobre na początku lata, powoli słabnie na swojej sile. Ja tym czasem wprowadzam do gry kolejnego zawodnika. Nie jest to co prawda radler, lecz zwykłe piwo smakowe/aromatyzowane. Piwo Cooler było kiedyś dobrze znane i nawet cenione, gdyż w owym czasie po prostu nie było innych tego typu krajowych piw. Dzisiaj można dostać oczopląsu niemal w każdym sklepie, patrząc na asortyment tego typu napitków. Dobra, dosyć gadania... Po nalaniu ujrzałem złocisty trunek, w pełni klarowny, a także tysiące bąbelków, normalnie burza w szklance! Solidne wysycenie daje nam gwarancję (niczym Poxipol ;>) dużego orzeźwienia. Piwo pokrywa symboliczna, biała piana o drobnej strukturze. Nie dość, że nie ma jej zbyt wiele, to jeszcze szybko się redukuje do milimetrowego kożuszka. No, ale w końcu to nie weissbier. W zapachu batutę dzierży chemiczna cytrynka, która dyryguje namiastką słodu oraz substancjami słodzącymi (aspartam i acesulfam K). Piw

10,5 DZIESIĘĆ I PÓŁ

ALK.4,7%. Góra dwa tygodnie temu, bez żadnego szumu medialnego w sklepach pojawiło się piwo Dziesięć i Pół . Kultowa marka z lat 90-tych została reaktywowana!!! Każdy obywatel naszego kraju w wieku 30+ z pewnością pamięta to piwo – ogromne kampanie reklamowe w radiu, tv i prasie, plakaty, billboardy, gadżety z logo 10,5. To piwo było po prostu wszędzie, to było coś, to była moda, styl życia... Pojawiło się dokładnie w 1995 roku i z miejsca stało się głównym konkurentem dla mega popularnego wówczas EB. Jednak z upływem lat marka powoli zaczęła upadać, aż w końcu zupełnie zniknęła z rynku, podobnie zresztą jak EB. Dziś Kompania Piwowarska postanowiła zrobić reedycję marki, wypuszczając na razie bardzo limitowaną ilość piwa. Jest to swego rodzaju test konsumencki, KP liczy na ‘powrót do przeszłości’ wśród konsumentów, sentymentalną podróż do czasów młodości pewnej grupy klientów. A jeśli piwo „się przyjmie” zagości w sklepach na stałe. Niecny plan.  Ja z racji swojego wiek

OKO W OKO - Łomża Jasne vs Łomża Pils

  W swojej blogerskiej karierze piłem już nie jedną Łomżę. W zasadzie to chyba wszystkie jakie były przez ten czas na rynku. Wiadomo, że jedne piwa znikają, a w ich miejsce pojawiają się inne i mam tu na myśli tylko w obrębie jednej marki. Tak więc tych Łomż/Łomżów trochę już na blogu było. Ostatnio wpadłem jednak na pomysł, aby porównać dwa chyba najbardziej popularne piwa z tej marki – Łomża Jasne i Łomża Pils . To pierwsze jest mi bardzo dobrze znane i lubiane. Można rzec, iż ostatnio regularnie zasila ono moje gardło. Jest piwem szeroko dostępnym, względnie niedrogim, dosyć smacznym i po prostu pijalnym. Łomża Pils natomiast pojawiła się na rynku jakieś dwa lata temu, a na blogu dostała taką samą notę, jak jej starsza siostra. Jednakże piłem to piwo łącznie może trzy razy. Złych wspomnień nie mam, więc uważam je za godnego rywala dzisiejszego „pojedynku”. Łomża Jasne Piwo ubrane jest w jasno złoty odcień o idealnej klarowności. Piana jest całkiem słusznych rozmiarów, śre

Niby "małpka", a jednak w środku piwo 18% vol.!!!

  Ostatnio będąc w Dino wyczaiłem przedziwne piwo. Początkowo nawet nie byłem pewny, czy jest to piwo. Stało jednak na półce obok innych piw, więc moja ciekawość zwyciężyła. Mamy tu napitek o woltażu, aż 18%! Nie czyni go to rzecz jasna najmocniejszym polskim piwem, ale szacun i tak się należy. Zwłaszcza, że możemy to kupić w dyskoncie. Swoją drogą bardzo jestem ciekawy jakim sposobem udało się otrzymać taki woltaż. Banderoli nie ma, więc opcja z dolewaniem spirytusu odpada. Wymrażanie natomiast to cholernie drogi interes, więc cena byłaby zapewne dużo większa. Poza tym, jeśli już coś wymrażać, to z pewnością jakieś mocne już piwa i obowiązkowo trzeba się tym chwalić na lewo i prawo. Ta opcja też na bank odpada. Bardzo ciekawą rzeczą jest też dziwnie znajome opakowanie, które zna chyba każdy domorosły obywatel tego kraju :D Niby „małpka”, a w środku zonk…, to znaczy piwo. Najbardziej jednak absurdalną rzeczą jest wg mnie idiotyczna nazwa. W sumie to nawet nie wiadomo jak to wymawiać.

OKO W OKO - Perła Chmielowa (brązowa butelka) vs Perła Chmielowa (zielona butelka)

Zgodnie z zapowiedziami teksty ukazujące się na blogu, gdzie porównuję ze sobą dwa piwa noszą od teraz nazwę „Oko w Oko” i stanowią niejako odrębny dział. Oczywiście wciąż są to recenzje, ale w moim odczuciu chyba nieco bardziej interesujące niż tradycyjne posty. Piwa tu opisywane są w jakimś stopniu do siebie podobne, może nawet niekiedy identyczne (przynajmniej w teorii). W każdym razie zawsze coś ich ze sobą łączy, ale też jednocześnie niekiedy dzieli. Moim zadaniem jest wskazać różnice i podobieństwa oraz rozstrzygnąć, które z nich jest lepsze i dlaczego. Jak widzicie dziś zajmę się piwem Perła Chmielowa Pils, bo tak brzmi pełna nazwa najbardziej popularnego „piwa regionalnego” z Lubelszczyzny. Nie zamierzam tutaj wchodzić w dysputy, czy Perła Browary Lubelskie to browar regionalny, czy już koncernowy. Faktem jest, że to moloch, a jego piwa można bez problemu kupić w całej Polsce. Kto nie był nigdy na Lubelszczyźnie zapewne nie wie, że w tamtych stronach słynna Perełka wyst

Miłosław IPA od Fortuny

  Idziemy za ciosem, dlatego dzisiaj druga marcowa nowość od Fortuny – Miłosław IPA. Piwo to jest alkoholową wersją piwa Miłosław Bezalkoholowe IPA , które to jest jednym z lepszych ‘bezalkusów’. Prawie zawsze najpierw powstaje wersja alkoholowa, a dopiero później bezalkoholowa (ewentualnie), ale tu mamy odwrotną sytuację. Dziwne to. W sumie nie wiem, dlaczego ta nowinka zowie się IPA? Przecież mamy tu zaledwie 4,6% alko oraz tylko 11,5º Blg! To nawet na Session IPA są niskie parametry. Trochę ich poniosło w tym Miłosławiu. Jako ciekawostka dodam jeszcze, że w składzie tego piwa znajduje się pszenica niesłodowana, słód żytni oraz zielona herbata Sencha Earl Grey. Użyte chmiele to Citra, Amarillo, Chinook, Lubelski i Cascade.  Piwo jest lekko zmętnione, złocistej barwy. Góruje nad nim ogrom białej piany, która jest dość drobna, bardzo puszysta i trwała. Opadając zostawia wyraźne zacieki na szkle. Piję. Od razu dolatuje do mnie spora dawka Sencha Earl Grey, dzięki czemu moje skoj

Mentor III Bourbon Oak & Cedar Wood Chips

  Piwo Mentor w bardzo charakterystycznym opakowaniu, to jedna z legend polskiego piwnego rzemiosła. Swego czasu, ten imperialny porter bałtycki był obiektem pożądania niejednego beergeeka . Kilka lat później pojawił się Mentor II, a pod koniec tej zimy Browar ReCraft uraczył nas Mentorem III. „Trójeczka” ukazała się, aż w trzech wersjach – podstawce i dwóch wersjach z dodatkami. Podstawki nie udało mi się zakupić, ale mam dwie pozostałe nowości ze Świętochłowic.   Na pierwszy ogień idzie wersja leżakowana z płatkami dębowymi z beczek po Bourbonie oraz z płatkami drewna cedrowego. Bourbon to już mega oklepana sprawa, ale nie mam pojęcia jak pachnie drewno cedrowe. Poza tym, nie kojarzę tego dodatku w piwie, więc trochę się jaram. Zobaczmy, co wyszło z tego eksperymentu.  Piwo jest przyjemnie gładkie i gęste, rozlewające się po podniebieniu. Dużo tu czekolady deserowej, wspomaganej przez praliny i akcenty kakao. Tuż za nimi na scenę wchodzi drewno – czuć klepkę dębową oraz coś, cz