LUBUSKIE WITbier

Gro czasu nie piłem już nic z cieszącego się złą sławą browaru w Witnicy, więc czemu bym miał nie sięgnąć po tamtejszego Witbiera?

Nie, nie jestem szalony - zapewne olałbym to piwo ciepłym moczem, gdyby nie fakt, że zostało ono uwarzone na podstawie zwycięskiej receptury I Lubuskiego Konkursu Piw Domowych. Konkurs ten odbył się w 2014 roku w ramach Witnickich Piwowariów (lokalnego festynu piwnego organizowanego przez wspomniany browar), a uhonorowanym szczęśliwcem zwycięskiej receptury jest Piotr Kowalski.

W składzie tego ‘witka’ oprócz słodu pszenicznego znalazły się także płatki pszenne, płatki owsiane, a także kolendra, skórka gorzkiej pomarańczy i skórka cytrynowa. Na dokładkę wrażeń trunek potraktowano hamerykańskim chmielem Cascade! Zapowiada się zatem naprawdę zacnie, lecz jestem ciekaw jak sobie tu poradzono z diacetylem i metalicznością, które są przecież zmorą niemal każdego piwa witnickiego browaru.

Rzeczony trunek przywitał mnie nad wyraz obfitą i bujną pianą o białej barwie i bardzo drobnej strukturze. Wysoki kożuszek dzielnie się trzyma, opadając naprawdę wolno i niespiesznie, zostawiając przy okazji wyraźne firany na szkle – super!

Piwo posiada złocisty kolor, przy czym jest to bardziej ciemny odcień złota, aniżeli jasny. Wysycenie dwutlenkiem węgla oscyluje na średnio wysokim poziomie jak na Witbiera, odrobinę wyższe z pewnością by nie zaszkodziło.

Wygląd wyglądem, ale czas na ocenę organoleptyczną. Zapach dość mocno trąca cytrusem z niewielką, acz zauważalną dominacją skórki pomarańczy. Nieco dalej siedzi sobie cichutko skryta i jakby zakompleksiona kolendra, której sumarycznie jest raczej niewiele. Tłem natomiast łagodnie sunie przyjemna chmielowa nuta oraz mało wyraźna i stonowana słodowość, która wypełnia luki pomiędzy cytrusem, chmielem, a kolendrą. Na szczęście nie wyczuwam tu ani żelaza, ani masełka, nie mniej jednak gdzieś tam w głębi majaczy ta słynna, nieco mdła i mydlana witnicka woń, którą poznam wszędzie.

W smaku także ją wyczuwam, choć jest dość dobrze zakamuflowana przez wyraźną cytrusowość oraz nad wyraz dużą dawkę trawiastego chmielu. Tuż za nimi podąża lekki kwasek owinięty silnym słodowym węzłem, ale takim bardziej jęczmiennym, niźli pszenicznym. Kolendry jest jeszcze mniej niż w aromacie, natomiast jej miejsce dzielnie wypełnia chmielowa goryczka – krótka i niezalegająca, ale chyba nazbyt mocna, jak na ten styl. Mam wrażenie, że wszystkie te składowe nie współpracują ze sobą. Piwo jest bardzo chaotyczne i rozklekotane, wyraźnie brakuje w nim (oprócz wyrazistej kolendry) solidnej pszenicznej bazy. Całość mimo to smakuje nie najgorzej, choć jest daleka od kanonu belgijskiego Wita. Za dużo tu chmielu i goryczki, za mało kolendry i pszenicy.

Podsumowując Lubuskie Witbier to półwytrawny trunek, posiadający odpowiednią pełnię i wbrew ww. wadom całkiem niezłą pijalność. Mamy tu rześki kwasek oraz ogólną świeżość, co jest niewątpliwym plusem. Nawet ta mdła naleciałość tak bardzo mi nie przeszkadza. Nie zmienia to jednak faktu, iż piwo smakuje tak sobie. Można je wypić, ale tylko w przypadku gdy pod ręką nie ma nic lepszego.

Ps. podobny poziom prezentuje Żywiec Białe, a jest niemal dwukrotnie tańsze i stukrotnie bardziej dostępne ;)

OCENA: 6/10

CENA: 6.05ZŁ (Auchan)

ALK.5%
TERMIN WAŻNOŚCI: 17.12.2015

BROWAR WITNICA