Piwa Naszego Powszedniego

Dziś jest sprawa niebywała. Testuje dwa piwa z nieistniejącego Browaru Wrężel. Mało tego – potencjalnie są to sztosy, ale o tym za chwilę. Strasznie ubolewam, że Wrężel R.I.P. Zawsze ich lubiłem i ceniłem, bo większość ich piwek była naprawdę spoko. Mam tu dwa imperialne portery bałtyckie barrel aged o ekstrakcie 24,5° Plato. Porównanie ich nie jest przypadkowe, bo obydwa leżakowały w beczkach po torfowych łyskaczach . Piwa są dosyć stare, bo mają już ponad dwa lata od rozlewu. Ogólnie rzecz ujmując seria Baltic Storm, to imperialny porter bałtycki w wersji podstawowej (recka tutaj ) oraz cztery warianty leżakowane w beczkach po różnych Whisky . Dziś biorę na tapet te torfowe. Na pozostałe przyjdzie jeszcze czas. Baza tych wszystkich piw jest taka sama. Maltic Storm Islay Single Malt BA Piwo jest czarne jak odbyt nietoperza. Piana bardzo rachityczna, wręcz można by rzec, że nieobecna. Ale po beczkach często tak jest. Od razu czuć wyraźnie torfowe klimaty na języku i jest to na...

Czas na kolejny debiut na łamach Piwa Naszego Powszedniego – Browar Zakarczmie i jego American IPA. Zakarczmie to browar restauracyjny istniejący od 2023 roku, więc to całkiem nowy przybytek. Mieści się na Podkarpaciu w miejscowości Giedlarowa koło Leżajska. To kolejny - po Wrowar Brewing - wystawca na tegorocznym Częstochowskim Festiwalu Piwa . Stąd nie mogłem sobie odmówić zakupienia czegoś do spróbowania. Wybór padł na AIPA, bo ich oferta to głównie style klasyczne i był to chyba jedyny przedstawiciel „nowej fali”. Rzeczone piwo ma 12° Blg, więc w sumie to taka sesyjna AIPA. Szacun, że w ogóle podają ekstrakt, bo wielu rzemieślników ma nas w dupie i zlewa ten temat.    Złociste i jednolicie zmętnione piwo, pieni się dosyć umiarkowanie. Średnio pęcherzykowa piana jest puszysta i zwarta, opada w przeciętnym tempie. Lacing obecny. Smak to połączenie solidnej żywicy, ziół, cytrusów i owoców tropikalnych. Jest limonka, pomelo, zielony grejpfrut, liczi oraz granat. Bardzo sz...

Kochane ‘birgiczki’, czas na debiut! Na bloga wjeżdża Wrowar Brewing. Chłopaki byli we wrześniu na Częstochowskim Festiwalu Piwa , a teraz właśnie zdmuchują pierwszą świeczkę na torcie, więc to na pewno jeden z najmłodszych browarów w „cebulandii”, zwanej Polską. Najważniejsze info – jest to browar fizyczny, znajdujący się mieście Jelcz-Laskowice koło Wrocławia. To jest dokładnie to samo miejsce, gdzie istniał kiedyś Browar Cześć Brat. Jak się dowiedziałem, Wrowar Brewing dzierżawi od nich cały budynek wraz z wyposażeniem. No i fajnie, bo sprzęt się nie marnuje. Browar ten wywodzi się (jak zdecydowana większość) z piwowarstwa domowego, a nazwa Wrowar, to po prostu gra słów: Wrocław + Browar.   Reinkarnacja to Black IPA powstała we współpracy z Bistro Narożnik. Podobno ma 16° Blg, a w składzie mamy słód jęczmienny, słód pszeniczny oraz żytni. Użyte chmiele to Mosaic, Simcoe, Citra i Rakau. Piwo to jest złotym medalistą KPR 2024 w kategorii Black IPA!   Totalnie czarna...

Zwycięskie Double Cold IPA, to trzecie piwo IV edycji konkursu dla piwowarów domowych „Niech Świat Pozna Twoje Piwo”. Oczywiście do kupienia tylko i wyłącznie „U Niemca”. Napitek jest dosyć tęgi, bo ma 18° Blg, a woltażem równa się z niejednym porterem bałtyckim. Cold IPA, to rzecz jasna piwo dolnej fermentacji, które ma smakować mniej więcej, jak ipka na drożdżach górnej fermentacji. Taka hybryda stylów można rzec. Fajnie, że to jakieś konkretne i mocne piwo, a nie kolejne ‘ seszyn *uj wie co’ .   Piwo jest praktycznie klarowne (nie mieszałem) o jasno złotej barwie. Piany nie ma jakoś dużo, ale jest ona drobna i puszysta. Opada w średnim tempie. W smaku czuć, że to mocne piwo. Czuć, ale od razu napiszę, że alkohol zbytnio nie dokucza (nie jest natarczywy, choć lekko grzeje). Są tu owoce tropikalne (mango, liczi, pitaja, gujawa) oraz nasze europejskie brzoskwinie i morele. Nieco w głębi czają się nuty kwiatów, cytrusów, ziół, żywicy oraz nieśmiałych iglaków. Goryczka jest dość...

Ludziska, oto Pielgrzym – oficjalne piwo IX Częstochowskiego Festiwalu Piwa. Na imprezie byłem tylko przelotem (link tutaj ) i jeszcze go nie próbowałem. Trunek uwarzono przez Browar Dziki Wschód we współpracy z trzema częstochowskimi multitapami: Piwiarnia w Alejach , Piwiarnia Piw Regionalnych oraz Cafe Belg. Pielgrzym to Hoppy Pils , ale przyznacie, że to takie masło maślane. Przecież każdy pils jest chmielowy (musi być). Wg mnie, Modern Pils , czy Polish Pils byłoby tutaj bardziej trafnym określeniem, bo mamy tu polskie chmiele Zibi oraz Amora Preta. Oczywiście są to chmiele nowofalowe od Pawła Piłata, więc piwo nie jest klasycznym pilsem . No dobra. To zaczynamy.    Piwo pieni się okrutnie. Piana jest olbrzymia, średnio i grubo pęcherzykowa. Opada umiarkowanie wolno. Trunek jest jednolicie zmętniony, żółtawy w barwie. W smaku są wyraźne owoce, wspierane przez nuty kwiatów, ziół, chmielu i żywicy. Mamy tu zielony grejpfrut, limonkę, gorzką pomarańczę, mirabelkę i brz...

Sporo browarów (choć nie wszystkie) mają swoje specjalizacje lub serie piw, z których są znane i z których po prostu słyną. W tym gronie jest też Browar ReCraft i jego coroczna odsłona nowego Mentora, jak również seria Polish Hazy IPA. Tych piw było już tak wiele, że nawet sam Kopyr, by ich nie wymienił z pamięci. Ja tym bardziej. Bodajże najnowszymi z tej serii są polskie hejzi ipki na chmielach Pałacowy i Zibi oraz Amora Preta i Książęcy. To ewidentnie obecny top polskiego chmielarstwa nowofalowego. Bez wątpienia te piwa to świetny materiał na porównanie i wyłapanie różnic oraz podobieństw. Zwłaszcza, że obydwa mają po 14° Blg. Skład także jest taki sam, aczkolwiek składniki wymienione są w nieco innej kolejności, co sugeruje, że receptura tych napitków nie jest identyczna. No to co? Lecimy z tematem.  Polish Hazy IPA Amora Preta x Książęcy Totalnie mętne piwko nosi złotawe wdzianko (typowa hejzi ipka ). Średnia czapa białej piany zbudowana jest z różnej wielkości pęcherzy....

W końcu jakieś „normalne piwo” chciałoby się rzec. No i w końcu z normalnymi parametrami, a nie jakaś sesyjna popierdółka. Proszę Państwa, oto Grin & Sin z AleBrowaru. Tak, piwo zostało uwarzone już po zamieszaniu ze służbami sanitarnymi. To West Coast Black IPA o ekstrakcie 16° Blg. Tylko trochę zastanawia mnie ten „łest kołst” na początku. Kiedyś to było po prostu Black IPA, a teraz panuje moda na wszelakie dopiski, przedpiski, czyli łączenie różnych stylów piwa. Niemal połowa rzemiosła na rynku, to jakieś hybrydy (choćby Pastry Sour ). Poniekąd to rozumiem, bo przecież każdy browar chce się jakoś wyróżnić i być na czasie. Jednakże dla laika, to istna łamigłówka. Jak dobrze, że nie jestem laikiem.    Piwo ma świetną prezencję. Ogrom sztywnej, niezwykle zbitej i drobniutkiej piany, góruje nad niemal czarnym trunkiem. Piana jest koloru ecru i jest niesamowicie trwała. W smaku poezja. Czekolada deserowa miesza się tu z lekko palonymi słodami i pralinkami belgijskimi. ...

W zeszły weekend odbyła dziewiąta edycja Częstochowskiego Festiwalu Piwa. Od kilku miesięcy ostrzyłem sobie zęby, że pospijam co najmniej połowę kegów ze wszystkich browarów i lipa. Nie to, że nie dałem rady. Po prostu nie dano mi było podjąć się tego wyzwania. Byłem na tym festiwalu chyba co roku, choć niejednokrotnie miałem przeciwności losu. Mam swojego ziomka, z którym degustujemy przeróżne piwa i jest naprawdę fajnie. Niestety w tym roku terminarz na ów łykend pękał w szwach. No, ale nie nazywałbym się piwnym ‘blogierem’, gdybym nie zawitał tam, choć na moment. Miałem takową możliwość tylko w piątek i to na pół gwizdka, ale dobre i to. Zapraszam do krótkiej relacji.    Zacznę od tego, że w piątek po pracy miałem pod opieką moją najmłodszą latorośl, bo moja lepsza połowa od godziny 14-tej zarabiała pieniążki. Tak więc, po bitwie z myślami udałem się na festiwal z 2,5-letnim Tymkiem. Na miejscu oczywiście tylko „zerówki”, a dokładniej jedna (nie jestem ich zwolennikiem)....

    Prolog: Swego czasu kupiłem dublet piw z kontraktowego browaru Birra Mania. Etna Vacanza było bardzo dobrym piwem. Teraz pora na Toscana. O co kaman: To Pastry Sour , do którego dodano moszczu z białych winogron oraz purée z ananasa. W składzie oczywiście znajduje się też laktoza oraz płatki owsiane. Wdzianko: Bardzo mętne, żółtawe z obfitą, drobniutką i zwartą pianą, która opada powoli. Kichawa mówi: Jest słodko, ale bardzo wyraziście i naturalnie. Ananas, aż huczy. Do tego mamy akcenty białych winogron, mango, moreli, marakui oraz żółtych śliwek (renklody). W ich cieniu majaczy subtelna laktoza, landrynki oraz słód. Gra gitara. Jadaczka mówi: Dominuje dojrzały ananas, wpierany przez mango, rześkie cytrusy i pszeniczną słodowość. W tle lekkie nuty papai, brzoskwini, białych winogron i laktozy. Bardzo soczyste, rześkie i naturalne piwo. Pyszne! Największe zdziwko: To drugie piwo z Birra Mania, które piję i drugie na tak wysokim poziomie. Szacun. Epilog: Piwo...

Czas na kolejne starcie „Oko w Oko”. Tym razem trafiły mi się dwa West Coast IPA. No w końcu coś ze starej szkoły, można rzec. Crowdy Beach z serii Beer Club od Piny, to „piętnastka” o woltażu 6,5%. Tyle samo procentów ma Sunny Ride z Browaru Stu Mostów, ale tu niestety nie wiadomo, jaki jest ekstrakt. Nawet na stronce browaru nie znalazłem. Wiecie, jaki jest mój stosunek do takich zagrywek, co nie? Po prostu otwarcie plują nam w twarz. Co do chmieli, to Pinta użyła Columbusa, Citre oraz Centenniala. Natomiast ekipa z Wrocławia Citrę, Columbusa i Stratę. Jak widać piwa różnią się zatem tylko jednym chmielem, a pozostałe dwa są takie same. No to lecim na Szczecin…. Beer Club: Crowdy Beach Żółtawe piwko posiada lekkie zamglenie (nie wstrząsałem). Piana jest średnio wysoka, ale dość drobna i puszysta. Opada w umiarkowanym tempie, tworząc delikatny lacing na szkle. Piję. Dużo tu żółtych oraz białych owoców. Jest papaja, brzoskwinia, mango, morela, melon i białe winogrono. Dość...