NAKED CITY

Naked City z Radugi to bodajże piąte piwo z tego browaru, które trochę już dni, tygodni, a może nawet miesięcy, odstało w mojej piwnicy. W końcu się nad nim zlitowałem, jednocześnie dając sobie możliwość obcowania z kolejną na rynku interpretacją stylu Belgian IPA.

Problemem wszelakich belgijsko-amerykańskich hybryd jest uzyskanie swoistego kompromisu, tak aby żadna ze stron nie dominowała i nie zasłaniała drugiej. Czy Radudze się to udało, przekonamy się za chwilę.

Jako ciekawostkę podam, że piwo zostało uwarzone w Witnicy, która słynie głównie z diacetylu oraz żelaza w swoich piwach (sorry, ale taka jest prawda). Nie mniej jednak Browar Birbant i np. projekt Chmielogród nie raz już udowodnili, że można uwarzyć tam dobre i ciekawe piwo, w dodatku bez wyżej wymienionych wad. Zatem wszelakie opowiastki o jakiejś klątwie ciążącej nad Witnicą można włożyć między bajki.

Niniejszy specjał, podobnie jak i inne piwa z Radugi, został zainspirowany kinematografią. Naked City to amerykański film noir z 1948 roku, którego akcja rozgrywa się w nowojorskiej metropolii.

Nagie Miasto od Radugi generuje olbrzymich rozmiarów pianę. Rzeczona pierzynka bezceremonialnie zajęła pół mojego ‘kraft master łana’. Odczekałem kilka długich minut zanim mogłem trochę dolać. Biała czapa jest strasznie trwała, średnio pęcherzykowa i baaaardzo obficie brudzi szkło. To się nazywa lacing :)

Piwo jest niefiltrowane, czyli mętność jest tutaj zrozumiała. Jego barwa natomiast stanowi ładne połączenie bursztynu z miodowo-pomarańczowymi naleciałościami.

A co tam piszczy w aromacie? Oczywiście amerykańskie chmiele. Pierwsze skrzypce gra tutaj przyjemnie cytrusowy (limonka, mandarynka, grejpfrut) kwasek, uzupełniony łagodnymi, acz wyraźnymi owocami tropikalnymi oraz kapką żywicy. Nieco dalej mamy szczyptę typowo chmielowych doznań oraz sugestywną wręcz ilość przypraw, których to przedrostek Belgian nam naobiecywał. Gdybym nie widział etykiety, pewnie bym o nich nawet nie wspomniał (po całkowitym ogrzaniu się piwa, przyprawy nieco bardziej wyłażą nie wierzch). Na szarym końcu dopiero, swój marny żywot wiedzie stonowana i dość dobrze ukryta słodowość, która oddała niemal całe pole do popisu intensywnej i nadzwyczaj przyjemnej owocowości. Bardzo ładny to zapach, ale jak dla mnie to po prostu dobrze skomponowane APA.

W smaku także cytrusy i tropiki odgrywają znaczące role, ale ich dominacja jest już trochę mniejsza. Pod płaszczem przyjemnych owoców skrywa się odrobina leśnej żywicy, kilka szyszek chmielowych, łyżka karmelu oraz nieco większa niż w aromacie słodowość typu zbożowego. Na samym końcu berło dzierży całkiem przyjemna, chmielowo-grejpfrutowa goryczka – mocna i wyrazista, ale na pewno nie przesadzona. Z biegiem czasu goryczka nieco zalega, ale mimo to i tak jest nieźle ułożona i doskonale kontrują słodową podbudowę.

Całość smakuje nad wyraz dobrze. Piwo jest w miarę rześkie, pijalne, bardziej wytrawne niż treściwe oraz dosyć złożone. Posiada odpowiednią pełnię, bardzo ładny, owocowy aromat oraz dobrze zbalansowany i nieźle rozbudowany smak. Gdyby tylko poprawić belgijską stronę tego napitku, byłoby wręcz super, bowiem doszukiwanie się obiecanych przypraw nie jest zbyt fajne.

Raduga tym trunkiem udowadnia, że w Witnicy można zrobić porządne i bez wad piwo. Co prawda według mnie odbiega trochę od założeń, ale i tak smakuje i pachnie bardzo przyjemnie.

OCENA: 8/10

CENA: nieznana

ALK.6%
TERMIN WAŻNOŚCI: 06.09.2015

BROWAR RADUGA//BROWAR WITNICA